31 Jan 2013


ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΝΟΜΠΕΛ


     Σαράντα σχεδόν χρόνια τώρα, γιορτάζεται το Πολυτεχνείο σα να δέχεται η Δαμανάκη στο σπίτι της. Έχω την αίσθηση ότι αντιστοίχως επαναλαμβάνουμε το ίδιο λάθος με τα Ίμια. Φοβάμαι πώς σε λίγο- αν όχι ήδη- θα δέχεται ο Μιχαλολιάκος στο δικό του, ή έστω αυτή τη μέρα, θ’ ανοίγουν τα γραφεία της Χρυσής Αυγής για να δέχονται συλλυπητήρια.

     Ενδεχομένως να είναι η κιτς απορία ενός μετανάστη και δη ερωτικού αλλά ειλικρινά αναρωτιέμαι κι όποιος μπορείς ας με φωτίσει:

     40 χρόνια τώρα, ποιος έστησε όλον αυτόν τον διπλό Μηχανισμό Διαστρέβλωσης;

     Τη φωνή της Δαμανάκη αξίζει να θυμάται κανείς απ' το Πολυτεχνείο;

     Μόνο η Χ.Α. στην Ελλάδα θα Τιμά τρεις ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους για να υπερασπιστούν αυτό που έδωσαν Όρκο να υπερασπίζονται;

     Υπάρχει "κίνδυνος" όποιος το κάνει να θεωρηθεί πωρωμένος άρρωστος εθνικιστής;

     Ποιος έστησε όλον αυτόν τον Μηχανισμό Διαστρέβλωσης;

     Όποιος κι αν είναι πάντως, Νόμπελ δικαιούται. Αν καθιερωθεί Νόμπελ Διαστρέβλωσης, θα έρθει στην Ελλάδα και το τρίτο. Το τρίτο Νόμπελ γιατί το άλλο, το αποκαλούμενο «μακρύτερο», ήδη έχει έρθει.

     Ήρθαν τα Χρόνια του Κρέοντα και να δούμε ποιος θα παίξει το ρόλο της Αντιγόνης;

                                                                                                                 EL GRECO

30 Jan 2013


ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΓΚΟΝΤΟ: Ορισμένες εξηγήσεις περί της «Συνεντεύξεως Μπαμπινιώτη στον Τσίμα.»


     Αγαπητοί φίλοι χαίρομαι πάρα πολύ με την αντίδραση, τα αντανακλαστικά και τη δυσπιστία ως προς το αν η συνέντευξη του κυρίου Μπαμπινιώτη στον κύριο Τσίμα είναι αληθινή ή όχι. Μακάρι να κάναμε το ίδιο κάθε φορά που κάτι δε μας «κολλάει».  Και λίγα Απίθανα κι Απίστευτα δεν έχουμε ακούσει. Ειδικά τα τελευταία δύο χρόνια. Η πρώτη αντίδραση όταν έφτασε η συγκεκριμένη συνέντευξη  στο μέιλ μου, ήταν: «αυτή δεν είναι αληθινή».

     Αλλά την ίδια αντίδραση είχα όταν πρωτοδιάβασα ότι με όσα έχουν υπογράψει οι «εκλεγμένοι» παραχωρούμε την Εθνική μας Κυριαρχία. Ή με το «μικροτσίπ» που πρέπει να βάλουν οι αμερικανοί (σύντομα νομίζω όχι μόνο) αν θέλουν να έχουν περίθαλψη και να είναι νόμιμοι. Έχουν προθεσμία λέει μέχρι 31 Δεκεμβρίου του 2014. Όποιος δε βάλει το τσιπάκι (με μια μικροεπέμβαση) μέχρι τότε, θα είναι σα να μην υπάρχει. Κι άλλα, κι άλλα, μην αρχίσω ν’ αραδιάζω πόσα δεν πίστεψα τον τελευταίο ειδικά καιρό και τελικά ήταν αλήθεια.

     Τη συνέντευξη γιατί τη δημοσίευσα χωρίς αποδεικτικά στοιχεία ότι όντως υπήρξε;

     Όχι από καμιά φιλοδοξία «δημοσιογραφικής αποκλειστικότητας». Καμιά τέτοια δεν έχω, ούτε εγώ, ούτε το μπλογκ που έφτιαξα. Δε θα δείτε ούτε διαφημίσεις ούτε τίποτα εκεί. Ίσως είναι το μικρότερο και το πιο ασήμαντο μπλογκ σε όλο το διαδίκτυο. Το έφτιαξα μάλλον για τους ίδιους πάνω-κάτω λόγους που είχε φτιάξει κι ο Σαραμάγκου και τόσοι άλλοι το δικό τους (δε συγκρίνω τίποτα, μην παρεξηγηθώ): από ανάγκη για έκφραση και επικοινωνία. Να μπαινοβγαίνω, να λέω ό,τι θέλω να πω στους λίγους φίλους και μετά να ξαναβγαίνω για να γράψω άλλα πράματα, σαν έναν περίπατο στον μέσον της δουλειάς.

     Είναι πραγματική η συνέντευξη;

     Δεν ξέρω. (που ξέρω δηλαδή.)

     Όπως δεν ξέρω για πολλά πια τί είναι πραγματικότητα και τί αρρωστημένη φαντασία.

     Ούτε αυτά που γράφω εγώ ο ίδιος δεν ξέρω πόση αλήθεια έχουν και πόσο φόβο μου, πόση βοήθεια ειδικού χρειάζονται κι αυτά κι ο συγγραφέας τους.

     Εκείνο που ξέρω είναι ότι θα ήθελα πολύ να ήταν αυτή η συνέντευξη πραγματική. Θα ήθελα πολύ έστω και τώρα, η λεγόμενη Διανόηση να στέκονταν στο ύψος των περιστάσεων. Όπως και η Δημοσιογραφία. Τους Περιμένουμε… Θα ήθελα πολύ να μην νοιώθω ότι ο ελληνικός λαός είναι τόσο Μόνος του!

     Κι επίσης ξέρω, ότι στο βίντεο που προηγούνταν της «συνεντεύξεως» λέγονται πολύ σοβαρά πράματα και είναι όλα απολύτως αληθινά. Όποια Ιδιωτική Τράπεζα δεν έκανε καλή διαχείριση, να ΚΛΕΙΣΕΙ και να ΡΗΜΑΞΕΙ. Όπως τόσες και τόσες επιχειρήσεις ελλήνων και μάλιστα όχι λόγω κακής διαχείρισης. Αυτό έκαναν στην Ισλανδία και δε θα χρειαστεί να περιμένουν την Ανάπτυξη όσο ο Βλαντιμίρ κι ο Εστραγκόν τον Γκοντό.

     Σε κάθε περίπτωση, έστω κι από κάτι «μη γενόμενο»,  χαρά πήρα που μας δόθηκε αφορμή να επικοινωνήσουμε και κυρίως τα αντανακλαστικά σας και η δίψα για "Αλήθεια". Αυτό πρέπει να κάνουμε με Όλα.

Υ.Γ 1.: Η φωτογραφία είναι από Από την παράσταση "Περιμένοντας  τον Γκοντό" του Μπέκετ  σε σκηνοθεσία του Κωστή Καπελώνη. Τους 5 ανδρικούς ρόλους του έργου ερμηνεύουν  οι Κάτια Γέρου, Δήμητρα Χατούπη, Μυρτώ Αλικάκη, Λουκία Πιστιόλα, Εύα Βαμβακά.

Υ.Γ 2.http://elgrecomadrid.blogspot.com.es/2013/01/sangre-fria-islandesa.html

Υ.Γ 3. : Η πρόθεση ήταν άλλη πάντως. Και επιβεβαιώθηκε ο φόβος μου ότι το Ψέμα είναι πιο Ελκυστικό απ' την Αλήθεια. Ούτε ένα σχόλιο (δημόσιο τουλάχιστον) για το βίντεο δεν υπήρξε.

                                                                                                           EL GRECO




ΚΑΥΤΟ ΙΣΛΑΝΔΙΚΟ ΤΑΜΠΕΡΑΜΕΝΤΟ--SANGRE FRÍA ISLANDESA.

                       (Το να μιλάς, είναι Ανάγκη, το ν' Ακούς είναι Τέχνη.)


     ΤΡΕΧΩ ΝΑ ΣΑΣ ΠΡΟΛΑΒΩ ΤΑ ΝΕΑ... ΜΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΚΙ ΕΝΑ ΒΙΝΤΕΟ ΠΟΥ ΘΑ ΜΟΝΟΠΩΛΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΟ ΧΡΟΝΟ... ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΚΑΝΑΛΙΩΝ. Ένα, ας πούμε τρέιλερ των ειδήσεων που θα μονοπωλήσουν σίγουρα τα δελτία. Και σήμερα, και αύριο και τις εβδομάδες που έρχονται. Το μόνο ζήτημα που εκκρεμεί είναι αν ο ισλανδός Πρωθυπουργός την αποκλειστική του συνέντευξη θα τη δώσει στον Πρετεντέρη ή στην Έλλη. Γιατί ο Τσίμας είναι 100% απασχολημένος με το μονταζ της συνεντεύξεως που πήρε από τον Μπαμπινιώτη.

     Αυτό που ακολουθεί, δεν είναι από θεατρικό, δικό μου ή άλλου έργο. Μια συνέντευξη είναι την οποία μάλλον έφαγε το μαύρο το σκοτάδι. Όσο για το βίντεο, αξίζει απολύτως τον κόπο κι ας μην προσθέτει τίποτα σε όσα η Κοινή Λογική καλά γνωρίζει.

http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=21cuQ8ye6Wc

                                                                                                                     EL GRECO 


Ηχηρή παρέμβαση του ακαδημαϊκού Γεωργίου Μπαμπινιώτη, ο οποίος σε συνέντευξη που έδωσε στον αμερόληπτο!!! δημοσιογράφο Παύλο Τσίμα είπε –μεταξύ άλλων:

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Η ελληνική γλώσσα κατακρεουργείται καθημερινά. Να σας δώσω ένα παράδειγμα: Διαρκώς ακούμε για την κατάληψη της βίλα Αμαλίας ή ότι έγινε ανακατάληψη της βίλα Αμαλία.Και σας ρωτώ. Η λέξη βίλα δεν κλίνεται; Αν δεν το γνωρίζετε η βίλα προέρχεται από το ιταλικό villa και είναι λέξη ελληνοποιημένη, όπως η κατσαρόλα, όπως οι ολυμπιονίκες της άρσης βαρών. Και πρέπει να κλίνεται σύμφωνα με τους κανόνες της γραμματικής. Δε λέμε: Το καπάκι της κατσαρόλα. Ούτε θα πούμε: Αυθαίρετες οι βίλα των υπουργών.

ΤΣΙΜΑΣ: Μπορεί αυτό να συμβαίνει επειδή γράφεται με λατινικούς χαρακτήρες. Villa Amalias.

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Κι αυτό είναι λάθος. Τι ήταν η Αμαλία; Βασίλισσα της Αγγλίας;

ΤΣΙΜΑΣ: Βίλα Αμαλίας, λοιπόν.

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Ακριβώς! Η βίλα, της βίλας, οι βίλες, των βιλών.

ΤΣΙΜΑΣ: Και τι έχετε να πείτε για το χαρακτηρισμό «μαλακισμένα» που ακούστηκε στον αέρα από γνωστό δημοσιογράφο;

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Καθόλου δε με ξάφνιασε… Ουδείς φαυλότερος των πολιτικών, αν δεν υπήρχαν οι δημοσιογράφοι… Η έκφραση του κυρίου δεν ήταν μόνο απρεπής, αλλά και σημειολογικά εσφαλμένη… Θα σας εξηγήσω…Το «μαλακισμένος» είναι μετοχή του ρήματος: Μαλακίζομαι. Αυτό προέρχεται από το αρχαίο: Μαλακία, παράγωγο της λέξεως «μαλακός».
Καθόλου νεολογισμός δεν είναι αυτές οι λέξεις. Σας θυμίζω το κατά Ματθαίον ευαγγέλιο: «Και περιήγεν ο Ιησούς τας πόλεις πάσας και τας κώμας, διδάσκων εν ταις συναγωγαίς αυτών και κηρύσσων το ευαγγέλιον της βασιλείας και θεραπεύων πάσαν νόσον και πάσαν μαλακία.»
Αλλά η ρίζα της λέξης είναι αρχαιοελληνική.Στην Αρχαία Ελλάδα συνηθιζόταν η έκφραση: «Μαλάκας πολίτης», η οποία ήταν συνώνυμη του «ιδιώτης». KAI Ιδιώτης ήταν ο πολίτης που δεν ασχολείτο με τα πολιτικά.
Η ιδιωτεία, για τους αρχαίους ημών προγόνους, ήταν κατάπτυστη. Εξ ου και το λατινογενές idiot, το οποίο προέρχεται από τον ιδιώτη και σημαίνει ηλίθιος. Ο ιδιώτης περιφρονητικά αποκαλείτο μαλάκας πολίτης.
Και ακόμα πιο πίσω αν κοιτάξουμε, στα ομηρικά έπη θα βρούμε την έκφραση: «Αιδώς, Αργείοι».
Αυτή προέρχεται από την Ιλιάδα:
«Αιδώς γαρ εν κακοίσιν ουδέν ωφελεί. Η γαρ σιωπή τω λαλούντι σύμμαχος.»
Αυτό μπορεί να ερμηνευτεί ως εξής: Το να δείχνεσαι ντροπαλός ανάμεσα σε κακούς δεν ωφελεί καθόλου, γιατί η σιωπή η δική σου γίνεται τότε σύμμαχος του κακού, που φλυαρεί. Αν, με λίγα λόγια, εσύ ακούς τους φαύλους και δε μιλάς γίνεσαι σύμμαχος τους.
Αρχικά η έκφραση ήταν: «Αιδώς, μαλάκες». Αλλά με τα χρόνια εκφυλίστηκε σε αυτό που όλοι γνωρίζουμε.
Ας μου πει, λοιπόν, ο κύριος Καμπουράκης. Ποιοι είναι οι ιδιώτες, ποιοι είναι οι μαλάκες που σιωπούν, ποια είναι τα μαλακισμένα της εποχής μας;
Οι καταληψίες των βιλών ή οι έχοντες το ακατοίκητο τηλεθεατές του Μέγκα και των υπόλοιπων καναλιών;

ΤΣΙΜΑΣ: Το Μέγκα είναι αμερόληπτο, κύριε Μπαμπινιώτη.

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Φυσικά! Και ο κώλος της μαϊμούς είναι πράσινος.

ΤΣΙΜΑΣ: Σας βρίσκω λίγο επιθετικό.

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Κι εγώ σας βρίσκω αρκετά ηλίθιο, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα.

ΤΣΙΜΑΣ: Ας πούμε κάτι άλλο… Τι γνώμη έχετε για τη δήλωση βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ευθαρσώς είπε ότι είναι αναρχικός, ενώ ο πρόεδρος του κόμματος, την ίδια μέρα, δήλωσε ότι είναι νοικοκυραίοι κι αυτοί.
Αυτό δεν είναι οξύμωρο;

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Καταρχάς κάνατε λάθος χρήση του επιρρήματος ευθαρσώς, το οποίο δηλώνει θάρρος, ενώ εσείς, έτσι πιστεύω, θέλατε να δείξετε το θράσος του… Όσον αφορά το οξύμωρο της δήλωσης… Όχι! Καθόλου! Που το βλέπετε το οξύμωρο;
ΤΣΙΜΑΣ: Μα… Αναρχικός νοικοκυραίος;
ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Και λοιπόν; Δε γνωρίζετε το βιβλίο του Πεσόα «Ο αναρχικός τραπεζίτης»; Αυτό δεν είναι οξύμωρο;
ΤΣΙΜΑΣ: Δεν το έχω διαβάσει, οπότε δεν μπορώ να πω.
ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Κακώς! Θα έπρεπε να διαβάζετε και μερικά βιβλία, εσείς οι δημοσιογράφοι, αντί μόνο να γράφετε… Θα σας εξηγήσω: Ο αναρχικός νοικοκυραίος είναι ένας άμεσα νοικοκυραίος, ο οποίος αντιμάχεται τη διαφθορά του πολιτικού συστήματος από τον πυρήνα του, την ίδια την οικογένεια.

ΤΣΙΜΑΣ: Σας βρίσκω πολύ αριστεριστή, κύριε Μπαμπινιώτη.

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Σταματήστε να λέτε "σας βρίσκω", γιατί αρχίζω να πιστεύω ότι μου παίρνει συνέντευξη η Μενεγάκη… Και ναι! Είμαι αριστεριστής. Γιατί, καταρχάς, δεν είμαι διορισμένος σε κανένα υπουργείο. Αν με ξανακάνουν υπουργό παιδείας θα ανασκευάσω τις δηλώσεις μου.
Και ναι, είμαι αριστεριστής, γιατί… Είμαι ακαδημαϊκός.
Οι ακαδημαϊκοί κύκλοι, όπως και οι εκκλησιαστικοί, είναι κύκλοι ομόκεντροι της εξουσίας.
Έτσι, αφού αντιλαμβάνομαι μια αλλαγή προς την αριστερά, προετοιμάζομαι να ακολουθήσω το ρεύμα της εποχής μου.
Κανένας ακαδημαϊκός ή καταξιωμένος διανοούμενος δεν είναι, ποτέ, ριζοσπαστικός.
Δείτε την κυρία Κική Δημουλά. Δέκα μέρες πριν τις εκλογές του Ιουνίου υπέγραψε δήλωση νομιμοφροσύνης, μαζί με άλλους τριάντα, εκείνο το περιβόητο: «Τολμήστε!»
Τώρα, που βλέπει ότι η παλίρροια αλλάζει, μιλάει στα ξένα περιοδικά για χάος.
Προετοιμάζεται κι εκείνη για την αλλαγή εξουσίας και νοοτροπίας.
Αν ήταν η Χρυσή Αυγή που διεκδικούσε την εξουσία η κυρία Δημουλά θα γινόταν ένας άλλος Έζρα Πάουντ. Και διαβάστε κάνα βιβλίο για να καταλάβετε τι εννοώ.

ΤΣΙΜΑΣ: Δηλαδή πιστεύετε ότι η διανόηση συμπορεύεται με την εξουσία, ανεξαρτήτως του… χρώματος της;

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Πάντα! Η αποδεχτή διανόηση. Οι λογοτέχνες, οι λόγιοι, οι καλλιτέχνες και πανεπιστημιακοί που προβάλλονται και προοδεύουν, γιατί αλλιώς θα βρισκόντουσαν στα ρείθρα της επικαιρότητας.

ΤΣΙΜΑΣ: Υπάρχει κάποιος λογοτέχνης που πιστεύετε ότι βρίσκεται εκτός… νομιμότητας;

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Τώρα πια, μόνο οι μπλογοτέχνες.

ΤΣΙΜΑΣ: Ορίστε;

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Οι μπλόγκερ… Γιατί αυτοί δρουν ανεξέλεγκτα.

ΤΣΙΜΑΣ: Οι μπλόγκερ… Υπάρχει κάποιος που ξεχωρίζετε από αυτούς;

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Πολλοί… Ο μόνος που μου έρχεται τώρα στον νου είναι ο Γελωτοποιός, ο οποίος πρέπει να βελτιώσει το συντακτικό του και να μην παρασύρεται από την κυκλοθυμικότητα του, αλλά κατά τα άλλα είναι αξιόλογος.

ΤΣΙΜΑΣ: Γελωτοποιός, λοιπόν…

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Το σημειώσατε; Για να το ψάξει η δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος;

ΤΣΙΜΑΣ: Με προσβάλετε, κύριε Μπαμπινιώτη.

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Ελάτε, κύριε Τσίμα, ας είμαστε ειλικρινείς. Όλοι το ξέρουν ότι είστε ρουφιάνοι.

ΤΣΙΜΑΣ: Διακόπτουμε για διαφημίσεις και θα συνεχίσουμε με τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν στο εκπαιδευτικό μας σύστημα.

ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ: Ναι! Πως θα μάθουν τα παιδιά να ανάβουν φωτιές για να ζεσταίνονται.

ΤΣΙΜΑΣ: Διακόπτουμε…

Πηγή ο φίλος μου: dhmlaz Associates Consulting


Υ.Γ.: http://elgrecomadrid.blogspot.com.es/2013/01/blog-post_30.html





28 Jan 2013

Το απαγορευμένο Νέμεσις

Απαγορεύεται να μην το διαβάσετε.

"Συνομωσιολόγους"

27 Jan 2013

1 DE MARZO EN LOS TEATROS DE CANAL: LA VUELTA AL MUNDO EN 80 GUERRAS...



Queridos amigos,

Como ya sabéis muchos de vosotros, mi propuesta teatral LA VUELTA AL MUNDO EN 80 GUERRAS está participando en el Festival-Concurso Talent Madrid que se organiza en los Teatros del Canal.

En la primera fase que era por votación popular a través de las redes sociales, mi propuesta alcanzó el primer puesto.

Ahora empieza la segunda fase que consiste en presentar en escena 8 minutos de la obra.

60 de los finalistas presentarán sus 8 minutos entre los días 21 de febrero al 1 de marzo.

El día que se ha asignado a mi obra es el día 1 de marzo a las 20:30 horas (junto a otras 7 obras de diferentes categorías: Teatro, Danza, Cabaret y Musical).

Mi propuesta es una Panorámica del Mundo, una Panorámica Bélica. Vamos a visitar lo que normalmente no se visita de un país: SU GENTE.
También vamos a visitar ruinas, pero en este caso, ruinas humanas. El Guía y el Capitán de este viaje, será como no, ¡un Ulises!

En estos 8 minutos, “sacaremos fotos” de 2-3 países. No da para más. Pero aspiro, a que con la generosidad de los amigos actores y director que me ofrecen su tiempo y su alma por amor al arte, aunque sean sólo 8 minutos, sea suficiente para despertar la curiosidad de qué se perdería si la globalización consiguiera convertir a todos los países en algo idéntico…

Según la organización del Festival, 12 obras de las 60 finalistas, pasarán a una Gala-Final, con la participación y el voto del público (aún no se ha explicado el procedimiento exacto de esta votación).

Quienes quieran estar allí el día 1 de marzo, pueden escribirme un mensaje privado para que les pase un código que nos han ofrecido a los finalistas, con el fin de que nuestros amigos puedan beneficiarse de un 50% de descuento en la compra de las entradas. Con este código la entrada para ver los 8 minutos de las 8 obras previstas para ese día, quedaría en 5 €.

Muchas gracias de antemano,

Un abrazo,

Yiannis

P.S.: Mi propuesta en la primer fase...

 http://elgrecomadrid.blogspot.com.es/2012/12/80-guerras-en-una-la-vuelta-al-mundo-en.html




Πετώντας πάνω από, ΟΧΙ Πατώντας πάνω στην Ελλάδα. Ένα ωραίο βίντεο…




VOLAR, NO PISAR SOBRE GRECIA


     Para los amigos que todos estos años han vivido «por encima de sus posibilidades» y no ahorraban por si algún día los Bancos necesitaran ayuda.

     Ahora, lo tienen que pagar, y si eso supone dejar de viajar, les ofrezco esta varita mágica de la tecnología que permite volar sobre Grecia. Volar, no pisar como otros. Vosotros a volar. Con un vídeo que presenta este país habitado de «corruptos» que también ha vivido «por encima de sus posibilidades».

P.S 1: Ayer 26-1-2013 anunciaron que aquel descubrimiento, un poco antes de pedir el «Rescate» que supuestamente había 100.000 pensiones falsas, no eran 100.000 sino 5.000. Una pequeña equivocación que coincidía con la «necesidad»  del rescate.

P.S 2: Desde hace 4 días hay Orden de dos Jueces a investigar «un caso»  ¿Qué caso? Sencillo: LOS JUECES DESPUÉS DE DENUNCIAS DE MIEMBROS DEL INSTITURO NACIONAL DE ESTATÍSTICAS, ENCONTRARON DATOS QUE MUESTRAN QUE EL GOBIERNO GRIEGO CON PRIMER MINISTRO A G. PAPANDREOU, FALSIFICÓ LA DEUDA. LA FALSIFICÓ HACIA ARRIBA DICEN LOS JUECES, Y EN VEZ DE SER 9% LA PRESENTÓ 15,5% . También « porcentaje necesario» para que se justifique una intervención de rescate.

 A ver qué puede hacer la JUSTICIA contra acoso mundial.

                                                                                                                  EL GRECO



26 Jan 2013


Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΑΠΛΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ


     Κάποιος θα πρέπει όλους αυτούς (δημοσιογράφους, πολιτικάντηδες κτλ) να τους μιλήσει για το REXONA. Αυτούς που νομίζουν ότι μιλούν εξ ονόματος τής θείας τους της Αντικειμενικότητας και της πρώτης τους ξαδέρφης, τής Κοινής Λογικής. (Με καμία απ' τις δυο δεν συναντήθηκαν ποτέ.)

Κοινοποιήστε το. Μοιραστείτε το με φίλους γιατί είναι μια καλή βάση γενικής Στάσης απέναντι στις εξυπνάδες του Νεοφιλελευθερισμού. Πριν μας πείσουν ότι είμαστε ελέφαντες.

Μου το έστειλε μια αγαπημένη φίλη η Στέλλα... :

Δημήτρης Οικονόμου και Βασίλης Λυριτζής στο πρωινό του ΣΚΑΪ ... εκτέθηκαν από έναν αγρότη.

Οι δημοσιογράφοι ρώτησαν:

"Μα γιατί λέτε ότι σας φταίει το κράτος;

 Γιατί δεν κάνατε την παραγωγή σας ανταγωνιστική;

 Και η Ινδία και η Αφρική έχουν αντίστοιχα προϊόντα.

 Γιατί να πάρουν τα δικά σας;"

 Η ...επική απάντηση του γίγαντα ήταν:

"Μα και στην Ινδία και την Αφρική έχουν πολύ καλούς δημοσιογράφους που αμοίβονται με 10 ευρώ!!!

 Να τους φέρουμε λοιπόν και να φύγετε εσείς,

 είστε ακριβοί!!!"

24 Jan 2013

ΜΙΑ ΠΡΟΤΑΣΗ...



     Πρόταση στους φίλους Εκπαιδευτικούς και στους φίλους φίλων Εκπαιδευτικών (να μεταφέρουν την πρόταση): να αφιερώσουν χρόνο με τους μαθητές τους και να μελετήσουν το

22 Jan 2013


ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΕΡΙΝΥΕΣ...

Κλαίω γιατί καμιά Κάθαρση πια δε μοιάζει στης Ορέστειας. Και γυναίκα τον σύζυγο, και γιος τη μάνα και, και και... Μέχρι να ξεβρομίσει και Τόπος και Ψυχή. Και λες και δεν ήταν αρκετό αυτό φτάσαν και κάτι Βάρβαροι και είπαν πως Ερινύες πια δεν υπάρχουν...
                                                                                                                EL GRECO





ΜΑΥΡΗ ΓΡΑΒΑΤΑ

Πότιζε συ τη γλάστρα
κι άσε να κλαίω.
Μόνο γράφε του λόγους,
μήπως κι οφείλω κι άλλη λύπη.
Θέλω να έχω τη συνείδησή μου ήσυχη
πως βασανίστηκα για όλα.

Γράψε πως κλαίω για έναν καθρέφτη.
Άλλοτε διακοσμητικό στοιχείο,
μαντείο τώρα.
Για την ξερή καληνύχτα
που λεν οι μικρές πιθανότητες
και ξοφλάνε.
Γράψε πως κλαίω για το παράθυρό σου,
κλειστό κι ακαλημέριστο
και μελαγχολικό εκ γενετής του.
Για τα πουλιά της τελευταίας δεκαετίας.
Τον τρόμο τους με τις κεραίες τηλεοψίας.
Για την προσαρμογή τους ύστερα,
και τα πετάγματά τους
σ’ αυτά τα σιδερένια δέντρα.
Που μάθανε να τραγουδούν σε σιδερένιους κλώνους.

Γράφε.

Γι’ αυτό το Σαββατόβραδο που θάφτηκε
ανάμεσα σε δύο κυπαρίσσια
Στη Φραγκόκλησα.
Για το φεγγάρι που πενθεί – φοράει
μαύρη γραβάτα σύννεφο,
γράψε πως κλαίει.
Κλαίω γιατί με ρώτησες
αν είδα την πανσέληνο.
Όχι, τίποτα ολόκληρο δεν είδα και δεν έζησα.
Κλαίω που τα παιδιά κρατούν τη σάκα τους
σαν τελειωμένη κιόλας γνώση,
και στων αγίνωτων ωρών
την τρυφερή καθησύχαση δεν πάνε
και δεν παίζουν.



Γράψε πως κλαίω για τις μητέρες.
Τις πιο παλιές μητέρες μου.
Τις λεπτές κι όμορφες,
των παραθύρων ερωμένες,
αρπίστριες του αγναντέματος,
που τις επήρε απρόφταστες ο θάνατος
κι αυτές μακροημερεύουν μητρικές
σε σαλονιού φωτογραφίες
και σε κεντήματα.

Κλαίω γιατί ανάψανε τα φώτα
κι η Κυριακή κουλουριασμένη γάτα
στο παράθυρό μου.
Ο φόβος βάζει τα καλά του
και περιμένει.

Γράφε.
Πως κλαίω για τους τυφώνες,
το λίγο φαΐ
το κάθε Λίγο,
για τους σεισμούς
χωρίς προειδοποίηση.
Κλαίω επειδή χαμένη πάει
η είδη που μου ’φερες
πως είδες χθες την πρώτη πεταλούδα.
Κλαίω γιατί δεν είδηση το εφήμερο.

Γράφε. Κλαίω
επειδή η τύχη κλείστηκε στο σπίτι της,
η αναβολή έφτασε στον δήμιο,
το παγούρι έχει φτάσει στην έρημο,
η νεότης έχει φτάσει στη φωτογραφία.
Κλαίω γιατί ποιος ξέρει ποιος θα κλείσει
των ημερών μου τα μάτια.

Πότιζε συ τη γλάστρα
κι άσε να κλαίω επειδή…

Κική Δημουλά,

Από τη συλλογή: Το Λίγο του Κόσμου






                                                                                                     



17 Jan 2013


ΕΚΤΑΚΤΟ!!!! (από πολλές απόψεις.)

Αεροφωτογραφία-Πρόβλεψη του αποτελέσματος της ψηφοφορίας (περί λίστας Λαγκάρντ) στην ελληνική Βουλή από ισπανικό ελικόπτερο.


Υ.Γ.: Είδαμε τι καλά μας πήγε 40 χρόνια που δεν την είχαμε «ποινικοποιημένη» την πολιτική «ζωή». Από τη φωτογραφία του αποτελέσματος, κρίνω, ή φοβάμαι ότι όσοι κάνουν κουμάντο στην Ελλάδα, δε θέλουν ούτε καν αυτή την «αποφόρτιση», την ικανοποίηση του Κοινού Αισθήματος, έτσι κι αλλιώς σαν παιδιά είμαστε, εύκολα θα πούμε «ας πάει στο διάολο, τουλάχιστον μπήκαν 4 στη φυλακή». ΟΧΙ, ούτε αυτό δε θέλουν. Για να πάνε (νομίζω) τα πράματα στα Άκρα, (δεν είναι δύσκολο με τόσο Μέσο Όρο Θυμού ανά έλληνα) κι έτσι η «κυβέρνηση» θα «αναγκαστεί» να πάρει «δικαιολογημένα» δραστικότερα Μέτρα περί Τάξης και Ασφάλειας. Ελπίζω τουλάχιστον να αποδειχτούμε πιο «ψεκασμένοι» απ’ όσο υπολογίζουν και να παραμείνουμε «ατάραχοι», να μη μας βγει όλο το «ταπεραμέντο» στον αλληλοσπαραγμό.

Υ.Γ.: Είναι δυνατόν η «σωτηρία» μιας κυβέρνησης, της οποιασδήποτε, να είναι σημαντικότερη απ’ την αποκατάσταση της αίσθησης του Δικαίου σ’ έναν ολόκληρο Λαό; Μάλλον ΝΑΙ! Αλλιώς, 5.000.000 άνθρωποι θα ήταν τώρα έξω απ’ τη Βουλή!

                                                                                                         EL GRECO

16 Jan 2013


Αντί Παντοπωλείου, Δωρεάν Βιβλιοπωλείο στη Μαδρίτη.


     Δε γίνονται όλα μόνον με λεφτά. Έχει από κατασκευής ο Άνθρωπος αυτή την «επιπολαιότητα» να στα δύσκολα, να βγάζει το προτελευταίο βέλος απ’ τη φαρέτρα του: τη Φαντασία.

     Έστω και ως απέλπιδα προσπάθεια να αποφύγει να χρησιμοποιήσει το Τελευταίο που είναι η Βία.

     Χρήσιμες πολύ και οι πατάτες στα «κοινωνικά παντοπωλεία» αλλά μόνον με «πατάτες», Σπάει, Ακρωτηριάζεται η Αιχμή του Προτελευταίου όπλου μας. Όπως Ακρωτηριάζεται σιγά-σιγά η Ελπίδα και η Αγωνιστικότητα των Ελλήνων και συμβιβάζεται με την «πατάτα».


Υ.Γ.: Για όσους φίλους ενδεχομένως αναρωτιούνται, «Μα καλά δημόσιες βιβλιοθήκες δεν υπάρχουν στην Ισπανία;» απαντώ πως ασφαλώς και μάλιστα πολλές. Και:
1) Αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορούν να συνυπάρξουν με τέτοιες ας πούμε ιδιωτικές πρωτοβουλίες.
2) Ωραία που ανακυκλώνεται κάτι πολύ σημαντικό όπως είναι τα βιβλία αντί να πιάνουν σκόνη κάπου
3) Είναι μια πρωτοβουλία νέων ανθρώπων μέσα σε μια πολύ δύσκολη περίοδο να χρησιμοποιήσουν το «ακατοίκητό» τους και να δημιουργήσουν 4 θέσεις εργασίας καθαρά και τίμια.


                                                                                                              EL GRECO

Ακολουθεί η αναδημοσίευση της πληροφορίας.


Άνοιξε στη Μαδρίτη το πρώτο δωρεάν βιβλιοπωλείο της Ισπανίας, 
ίσως και ολόκληρης της Ευρώπης.
Το παρακάτω άρθρο το διάβασα
στη lifo.gr και σκέφτηκα ότι θα ενδιαφέρει
τους Έλληνες βιβλιόφιλους ακόμη
και αν αυτό το βιβλιοπωλείο είναι στην Ισπανία.


Το concept είναι απλό. 
Τα βιβλία δεν πουλιούνται, χαρίζονται. 
Υπεύθυνη για το πρωτοφανές αυτό project 
είναι μια μικρή μαδριλένια ΜΚΟ επονομαζόμενη GRUPO 2013. 


Στόχος του πρωτότυπου αυτού βιβλιοπωλείου είναι να προωθήσει 
την ανάγνωση σε καιρούς κρίσης. 
Το βιβλιοπωλείο άνοιξε τις πόρτες του στο κοινό
τον Σεπτέμβρη του 2012 και έγινε αμέσως γνωστό 
σε ολόκληρη την πόλη.


Οι πελάτες μπορούν να πάρουν
''όσα βιβλία χωράν στις τσέπες τους'',
όπως αναφέρεται χιουμοριστικά στην ιστοσελίδα του βιβλιοπωλείου, 
καθώς φυσικά και να δωρίσουν
 εάν το επιθυμούν.  

Εκτός από τα βιβλία, το βιβλιοπωλείο διαθέτει 
και μια τεράστια γκάμα από DVD, που λειτουργούν δανειστικά.  

Αυτά στη Μαδρίτη.

Πηγή άρθρου: http://www.lifo.gr/team/bookroom/32836


13 Jan 2013

PEDRO OLALLA: Φυλάσσοντας Θερμοπύλες.



     Σήμερα ήθελα να συστήσω στους φίλους μου, (σε όσους δεν τον γνωρίζουν) έναν σπουδαίο ΕΛΛΗΝΑ. Τον PEDRO OLALLA και τη δουλειά του. Ας είναι ισπανός, δείτε με πόση αγάπη μιλάει για την Ελλάδα. Δείτε τη δουλειά αυτού του ανθρώπου, (έχει ελληνικούς υπότιτλους το βίντεο) και μετά ανατρέξτε στη μνήμη σας ή στο youtube και δείτε την οποιαδήποτε συνέντευξη τού έλληνα Πρωθυπουργού στα διεθνή μέσα την περίοδο 2009-2011.

     Μοιραία ένας ξένος αναρωτιέται: ποιος λέει αλήθεια; Ο έλληνας ή ο ισπανός. Ο έλληνας λέει ότι ότι οι έλληνες είναι διαφθαρμένοι και ο ισπανός τους υπερασπίζεται σαν έλληνας. Μήπως ο έλληνας πρωθυπουργός είχε πάθει κρίση ειλικρίνειας και ο ισπανός ελληνιστής οξύ χρυσαυγίτικο εθνικισμό; Συμβαίνει κάτι άλλο ανεξήγητο; Οι ισπανοί φίλοι μου στους οποίυς έκανα το «πείραμα» που σας μιλώ… «den katalavenun».

     Η αλήθεια είναι ότι δε βγαίνει εύκολα νόημα απ’ όσα συμβαίνουν ειδικά τα τελευταία χρόνια. Προσπάθησα να εξηγήσω αλλά πώς να εξηγήσεις σε ξένους ανθρώπους το τί γίνεται στην Ελλάδα σχεδόν 200 χρόνια τώρα. Απ’ την αθώα ίσως ξενομανία του Κοραή μέχρι την αχαρακτήριστη της Μαρίας… Πώς να εξηγήσω ότι η μεγαλύτερη αγωνία πολλών εκ των «ελλήνων» που σχεδιάζουν την εκπαιδευτική πολιτική της Ελλάδας τα τελευταία χρόνια είναι να μιλάμε καλά αγγλικά. Πώς να εξηγήσω ότι η Καταστροφή μας στη Σμύρνη δεν έγινε λόγω του βαλκανικού μας κωλοχαρακτήρα να σπρωχνόμαστε για να μπούμε πρώτοι σε λεωφορεία και πλοία όταν αυτό λέει και γράφει άνθρωπος που επέλεξε η ελληνική Πολιτεία να έχει την Ευθύνη του τί θα λέγεται και θα γράφεται; Γιατί αυτό είναι το θέμα, όχι η Μαρία, το ποιος έβαλε τη Μαρία σ’ αυτή τη θέση.  Πώς να εξηγήσω ότι ούτε το ’22 οι τούρκοι προσπαθούσαν να βάλουν τρυφερά τάξη στη βαλκανική μας φλέβα, ούτε το 2010-12 (κοκ) οι «ευρωπαίοι» στην διεφθαρμένη φύση μας.

     Το πιο σημαντικό είναι ίσως αυτό που δεν λέω στους φίλους ισπανούς. Αυτό που μ’ έπιασα επ’ αυτοφώρω να σκέπτομαι. «Πάλι καλά η Άλμπα μου, την ελληνική Ιστορία θα τη μάθει από ισπανούς.»

     Κι έτσι, δε θα διαβάσει ποτέ (ελπίζω) πως κάποτε στις Θερμοπύλες δεν ήταν απλά οι 300 πολυδιαφημισμένοι σπαρτιάτες. Ούτε καν άντε κι άλλοι 700 θεσπιείς.
ΌΧΙ!!!!!
Εκεί,
στην «Πραγματικότητα»,
περίπου στο ύψος των Καμένων Βούρλων,
ήταν άλλα 3.000.000 έλληνες πολεμιστές αλλά
συνωστίστηκαν και δεν πολέμησαν γιατί
ποδοπατήθηκαν για το ποιος θα πιάσει
την καλύτερη ξαπλώστρα στην παραλία του Αγίου Κωνσταντίνου.

Αυτή την «αλήθεια»
την αφήνω να τη γράψει η Μαρία.
Και δεν είναι μόνη της η έρμη η Ρεπούση η Μαρία
στην προσπάθειά της να μας πει την «πραγματική» μας Ιστορία.
Είναι κι άλλοι, ένα σωρό στην ίδια συμμορία.  

(Μαζί με τη βαλκανική μου, η Μαρία ξυπνάει και την Ευτελή Ποιητική μου φλέβα.)

     Βρείτε μια στιγμή και δείτε το βίντεο. Ο PEDRO OLALLA είναι πραγματικός φίλος της Ελλάδας. Πάνω κι απ’ αυτό όμως νομίζω είναι φίλος του Δικαίου. Συμπεριφέρεται καιρό τώρα σαν πραγματικός φίλος. Διαλαλεί δηλαδή παντού με Βροντερή Φωνή τα Χαρίσματα των φίλων του, και τα Ελαττώματά τους (τα σίγουρα υπαρκτά) τα Ψιθυρίζει στο αυτί. Αυτό νομίζω κάνει πάντα ένας πραγματικός φίλος. Όχι το αντίθετο. Καθαρά εμπειρική η θεωρία. Είχα και έχω φίλους κι απ’ τις δυο κατηγορίες.

                                                                                                               EL GRECO


11 Jan 2013


Μολών Λαβέ Μωρό μου…

     Μια μικρή ιστορία αφιερωμένη στους φίλους μου για καλό ΠΣΚ (ας μοιάζει αυτό με ΠΑΣΟΚ ξεδοντιασμένο, χωρίς φωνήεντα, Παρασκευοσαββατοκύριακο λέει είναι.)

     Ειδικά για κάποιους που περνάνε δύσκολες στιγμές και που μέσα σ’ αυτή την κρίση βάλλεται ακόμα κι η πιο βαθιά τους πίστη, στο Καλό που έχουν μέσα τους. Να τους θυμίσω, -γιατί το ξέρουν σίγουρα- πως δυο τετράγωνα πιο κει απ’ την Απόρριψη, περιμένουν πολλοί, μην πω ουρά κάνουν άνθρωποι που τους αρέσει αυτό που είμαστε. Όχι γιατί είναι τυφλοί και δε βλέπουν τα ελαττώματά μας τα πολλά. Απλώς, γιατί το ένα καλό που μας βρήκαν, είναι αρκετό αντίβαρο.  Αυτή στο κάτω-κάτω είναι κι η διαφορά ανάμεσα σε φίλο και «αντικειμενικό κριτή».

     Σ' όποιον θέλει σώνη και καλά να μας πείσει ότι είμαστε κακοί, τεμπέληδες, διεφθαρμένοι, συνδαιτυμόνες κλεπτών, σ’ όποιον θέλει να πάρει την «Πόλη» μέσα μας, Μολών Λαβέ απαντάμε, «Μολών λαβέ μωρό» που λέει κι η Κ. Δημουλά.


(Ένας "τρομερός", "φριχτός" σύριος ζωσμένος τ' άρματα κι έτοιμος να σκοτώσει, σταμάτησε να ταΐσει μια γάτα.)

                               Να μη χαθεί η Ελπίδα. Καλό ΠΣΚ.

                                                                                                               EL GRECO

Aπό το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάι “Να σου πω μια ιστορία”... κι απ’ τη φίλη Χριστίνα Νασιμπιάν που το  ξετρύπωσε.

Υπάρχει μια παλιά ιστορία για ένα παιδί που πήγε να ζητήσει τη βοήθεια ενός σοφού: Ήρθα, δάσκαλε, γιατί νοιώθω τόσο ασήμαντος που δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα. Μου λένε ότι δεν αξίζω τίποτα, ότι δεν κάνω τίποτα σωστά, ότι είμαι αδέξιος και χαζός. Πως μπορώ να βελτιωθώ; Τι μπορώ να κάνω για να με εκτιμήσουν περισσότερο;” Ο δάσκαλος, χωρίς να τον κοιτάξει, του είπε: “Πόσο λυπάμαι, αγόρι μου. Δεν μπορώ να σε βοηθήσω γιατί πρώτα πρέπει να λύσω ένα δικό μου πρόβλημα. Μετά, ίσως..” και ύστερα από μια παύση συνέχισε : “Αν θέλεις να με βοηθήσεις εσύ, μπορεί να λύσω γρήγορα το πρόβλημά μου και μετά να μπορέσω να σε βοηθήσω.” “Ε…μετά χαράς, δάσκαλε” είπε διστακτικά ο νεαρός, νοιώθοντας ότι τον υποτιμούσαν για άλλη μια φορά και μετέθεταν τις ανάγκες του. “Ωραία” συνέχισε ο δάσκαλος. Έβγαλε το δαχτυλίδι που φορούσε στο αριστερό του χέρι και το έδωσε στο αγόρι, λέγοντας :”Πάρε το άλογο που είναι εκεί έξω και τρέξε στην αγορά. Πρέπει να πουλήσω αυτό το δαχτυλίδι για να πληρώσω ένα χρέος. Είναι ανάγκη να πάρεις όσο περισσότερα χρήματα μπορείς για αυτό. Και με κανέναν τρόπο μη δεχτείς λιγότερα από ένα χρυσό φλουρί. Πήγαινε και έλα με το χρυσό φλουρί όσο πιο γρήγορα μπορείς.”

Ο νεαρός πήρε το δαχτυλίδι κι έφυγε. Μόλις έφτασε στην αγορά άρχισε να προσφέρει το δαχτυλίδι στους εμπόρους που το κοίταζαν με κάποιο ενδιαφέρον, ώσπου ο νεαρός έλεγε τι ζητούσε γι’ αυτό. Όταν το παιδί έλεγε “ένα χρυσό φλουρί” άλλοι γελούσαν, άλλοι του γύριζαν τις πλάτες και μόνο ένας γέροντας φάνηκε αρκετά ευγενικός για να μπει στον κόπο να του εξηγήσει ότι ένα χρυσό φλουρί ήταν πάρα πολύ για ένα δαχτυλίδι. Θέλοντας να βοηθήσει, ένας του πρόσφερε ένα ασημένιο νόμισμα κι ένα μπακιρένιο τάσι, όμως, ο νεαρός είχε οδηγίες να μη δεχτεί λιγότερα από ένα χρυσό φλουρί κι έτσι απέρριψε την προσφορά.

Αφού προσπάθησε να πουλήσει το κόσμημα σε όποιον συνάντησε στο δρόμο του στην αγορά – και σίγουρα θα ήταν πάνω από εκατό άτομα – , παραδέχτηκε την αποτυχία του, καβάλησε το άλογο και γύρισε πίσω. Πόσο θα ήθελε ο νεαρός να είχε ένα χρυσό φλουρί για να το δώσει στο δάσκαλο και να τον γλυτώσει από το πρόβλημά του. Έτσι, θα έπαιρνε κι αυτός τη συμβουλή και τη βοήθεια του δασκάλου. Μπήκε μέσα στην κάμαρη. Δάσκαλε” είπε, “λυπάμαι. Είναι αδύνατο να τα καταφέρω. Ίσως να μπορούσα να πάρω δύο ή τρία ασημένια, όμως, νομίζω ότι δεν μπορώ να γελάσω κανέναν για την πραγματική αξία του δαχτυλιδιού.” “Αυτό που είπες είναι πολύ σημαντικό, νεαρέ μου φίλε” απάντησε χαμογελώντας ο δάσκαλος. “Πρέπει πρώτα να μάθουμε την αληθινή αξία του δαχτυλιδιού.

Καβάλησε πάλι το άλογο και πήγαινε στον κοσμηματοπώλη. Ποιος άλλος θα ξέρει καλύτερα; Πες του ότι θέλεις να το πουλήσεις και ρώτησέ τον πόσα μπορεί να πιάσει.Ομως, μην του το πουλήσεις όσα κι αν σου προσφέρει. Γύρισε πίσω με το δαχτυλίδι.”

Ο νεαρός καβάλησε το άλογο κι έφυγε πάλι. Ο κοσμηματοπώλης εξέτασε το δαχτυλίδι στο φως του κεριού, το κοίταξε με το φακό, το ζύγισε και μετά είπε στο παιδί: “Πες στο δάσκαλο, αγόρι μου, ότι αν θέλει να το πουλήσει αμέσως, δεν μπορώ να του δώσω παραπάνω από πενήντα οχτώ χρυσά φλουριά για το δαχτυλίδι του.” “Πενήντα οχτώ χρυσά;” φώναξε το παιδί. “Ναι” απάντησε ο κοσμηματοπώλης. “Βέβαια,, με λίγη υπομονή θα μπορούσαμε να βγάλουμε γύρω στα εβδομήντα χρυσά φλουριά, όμως, αν είναι επείγον…”

Ο νεαρός έτρεξε συγκινημένος στο σπίτι του δασκάλου να του πει τα καθέκαστα. “Κάθισε” του είπε ο δάσκαλος αφού τον άκουσε. “Είσαι κι εσύ σαν αυτό το δαχτυλίδι. ‘Ενα πολύτιμο και μοναδικό κόσμημα. Και σαν τέτοιο, πρέπει να σ΄εκτιμήσει ένας αληθινός ειδικός. Γιατί στη ζωή σου γυρίζεις εδώ κι εκεί ζητώντας να εκτιμήσει ο καθένας την πραγματική σου αξία;” Και μ’ αυτά τα λόγια, έβαλε πάλι το δαχτυλίδι στο μικρό του δάχτυλο του αριστερού του χεριού.

Είσαι φτιαγμένος από ταλέντα, σοφία και αγάπη. Είσαι όλα όσα αναζητάς, τα έχεις όλα μέσα σου… «…»

10 Jan 2013

Ο Καβάφης με "καλεσμένη" την Amy Winehouse ως Αντίδοτο στην Έλλη Στάη και στους καλεσμένους της.


«Τό ξέρω που για να επιτύχει κανείς στην ζωή, και για να εμπνέει σεβασμό χρειάζεταισοβαρότης. Και όμως μέ είναι δύσκολο να είμαι σοβαρός, και δεν εκτιμώ τήν σοβαρότητα.

Ας εξηγηθώ καλλίτερα. Μέ αρέσει στα σοβαρά μόνον η σοβαρότης• δηλ. ½ ώρα, ή μια ώρα, ή δυο ή 3 ώρες σοβαρότητα τήν ημέρα. Συχνά βέβαια και σχεδόν ολόκληρη μέρα σοβαρότητα.
Άλλως μέ αρέσουν τά χωρατά, η αστειότης, η ειρωνεία η με ευφυή λόγια, τό χαμπαγκάρισμα (humbugging).
Αλλά δεν κάνει Δυσκολεύει τές δουλειές –
Διότι ως επί τό πλείστον έχεις να κάμνεις με ζευζέκηδες και αμαθείς. Αυτοί δε είναι πάντοτε σοβαροί. Μούτρα, σέρια ζωωδώς• πού να αστειευθούν• αφού δεν καταλαμβάνουν. Τά σέρ(ι)α τους μούτρα είναι αντικατοπτρισμός. Όλα τά πράγματα είναι προβλήματα και δυσκολίες για τήν αγραμματοσύνη τους και για τήν κουταμάρα τους, γιαυτό σαν βώδια και σαν πρόβατα (τά ζώα έχουν σοβαρότατες φυσιογνωμίες) είναι περιχεμένη επάνω στα χαρακτηριστικά τους η σοβαρότης.
Ο αστείος άνθρωπος γενικώς περιφρονείται, τουλάχιστον δεν λαμβάνεται υπ’ όψιν σημαντικά, δεν εμπνέει πολλήν  πεποίθησιν. Γι’ αυτό κ’ εγώ καταγίνομαι στους πολλούς να παρουσιάζω σοβαρήν όψι. Ηύρα πως μεγάλως μέ διευκολύνει τές υποθέσεις μου. Εσωτερικώς γελώ και αστειεύομαι πολύ.»

26. 10 ’08 – Kαβάφης  45 χρόνων

(κείμενο τού Kαβάφη από τά “εις εαυτόν”: αυτά που έγραφε για τoν ίδιο δηλαδή, και ανακαλύφτηκαν πολύ μετά τόν θάνατό του)

Κι ένα πολύ αγαπημένο ποίημα που χρησιμοποίησα στο θεατρικό μου "Πάρις και Αλέξανδρος". Για να ξεφύγουμε λίγο απ’ τη Στάη, τον καλεσμένο της, και άλλους νευρωτικούς χοντρούς, λεπτούς που λένε χοντρά ψέματα, κι αριστερίζουσες τρίχες κατσαρές για μουστάκι. Σε 2 λεπτά μπορούν να ειπωθούν όλα. Και συγχρόνως αποφεύγουμε τη μπόχα τους.

«Αιμιλιανός Μονάη, Αλεξανδρεύς, 628-655 μ.Χ.»

Με λόγια με φυσιογνωμία και με τρόπους
Μια εξαίρετη θα κάμω πανοπλία 
Και θ’ αντικρύζω έτσι τους κακούς ανθρώπους
Χωρίς να έχω φόβον ή αδυναμία.

Θα θέλουν να με βλάψουν. Αλλά δε θα ξέρει
Κανείς απ’ όσους θα με πλησιάζουν
πού κείνται οι πληγές μου, τα τρωτά μου μέρη,
κάτω απ’ τα ψεύδη που θα με σκεπάζουν.

Ρήματα της καυχήσεως του Αιμιλιανού Μονάη.
Άραγε να ’καμε ποτέ την πανοπλία αυτή;
Εν πάση περιπτώσει, δεν τη φόρεσε πολύ.
Είκοσι επτά χρονώ, στη Σικελία πέθανε.



                   Πάνω: Η Amy με την "πανοπλία" της. Κάτω: Απ' τα πιο ωραία live της. Ζωντανή η Απόλυτη Ευαισθησία που φαίνεται είναι μοιραίο να μη μένει για πολύ ζωντανή.






















8 Jan 2013

ΕΥΧΕΣ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ. ΟΛΟΨΥΧΕΣ.

(ΚΑΝΤΕ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΚΑΡΤΑ ΓΙΑ ΜΕΓΕΘΥΝΣΗ)

ΚΛΕΙΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΥΚΛΟ ΤΩΝ ΓΙΟΡΤΩΝ ΜΕ ΜΙΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΚΑΡΤ ΠΟΣΤΑΛ. 

ΓΙΑΤΙ ΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΤΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΟ. ΚΙ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΟΛΟΨΥΧΕΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΕΥΧΕΣ ΒΟΗΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΓΕΙΩΣΗ. ΕΙΝΑΙ ΚΙ ΕΝΑ ΚΑΛΟ ΤΕΣΤ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΠΟΣΟ ΠΑΣΟΚ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΤΟΥ. ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΟΜΜΑ, ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΠΟΣ ΑΝΤΙΛΗΨΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΠΙΑ... ΟΠΟΙΟΣ ΤΗΝ ΚΑΡΤ ΠΟΣΤΑΛ ΤΗ ΒΡΕΙ ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗ ΚΑΙ ΧΙΟΥΜΟΥΡΙΣΤΙΚΗ, ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΚΑΛΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΤΟ ΚΟΙΤΑΞΕΙ ΤΟ ΘΕΜΑ...

ΤΟ ΙΔΙΟ ΔΗΛΑΔΗ ΠΟΥ ΜΑΛΛΟΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΟΠΟΙΟΣ "ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΑ" ΒΡΙΣΚΕΙ ΤΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ ΜΕ ΜΑΥΡΟΥΣ ΣΕ ΚΑΖΑΝΙΑ ΜΕ ΒΡΑΣΤΟ ΝΕΡΟ...

Υ.Γ-ΑΠΟΡΙΑ.: Και καλά η Έλλη Στάη ήταν "τρυφερή" δημοσιογραφικά μαζί του. Χρόνος όμως γιατί δόθηκε στον κ. Παπακωνσταντίνου στη συγκεκριμένη στιγμή και δη στην Κρτική Τηλεόραση; υτό νομίζω είναι το θέμα. Και δεν είναι Απορία-Εξυπνάδα. Πραγματική Απορία είναι.

                                                                                   El Greco


     Η εικονιζόμενη γερμανική χριστουγεννιάτικη κάρτα (προς 1,10 Ευρώ τα έντεκα αντίτυπα) απεικονίζει τις οφειλέτριες χώρες της Γερμανίας ως κεράκια που στολίζουν το παραδοσιακό γερμανικό χριστουγεννιάτικο στεφάνι adventskranz. Η Ιταλία φλέγεται, η Πορτογαλία και η Ισπανία αγωνιούν για τη σειρά τους και η Ελλάδα έχει ήδη λιώσει. Γερμανικό χιούμορ; Ευσεβείς πόθοι; Η κάρτα αυτή, που υποτίθεται ότι έγινε για να εύχονται συγγενείς και φίλους με αφορμή τη μεγάλη γιορτή της Χριστιανοσύνης, δείχνει παραστατικά τον τρόπο που αντιμετωπίζουν οι Γερμανοί άλλους -κατά τα λοιπά φίλους- λαούς της Ευρώπης με ιστορία και πολιτισμό μεγαλύτερο από το δικό τους. Λίγες δεκαετίες αφότου αιματοκύλισαν -για δεύτερη φορά μάλιστα- την Ευρώπη, οι Γερμανοί

αποδεικνύουν ότι ο προτεσταντισμός τους έχει αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στον πλούτο και απεμπόλησε την Αγάπη. Ο συμπατριώτης τους Μαξ Βέμπερ μας είχε προειδοποιήσει σχετικά από το 1904 με το βιβλίο του «Η προτεσταντική ηθική και το πνεύμα του καπιταλισμού». Τα ίδια επεσήμαινε και ο Κέυνς με ακόμη πιο αυστηρό ύφος λέγοντας ότι: » Ο Γερμανός δεν καταλαβαίνει και δεν μπορεί να καταλάβει τίποτα, παρά μόνο τον εκφοβισμό, δεν δείχνει καμία γενναιοδωρία ή
ενδοιασμό στις διαπραγματεύσεις, δεν υπάρχει πλεονέκτημα που δεν θα κοιτάξει να εκμεταλλευθεί και κανένα σημείο στο οποίο δεν θα ξέπεφτε χάριν του κέρδους - ενώ είναι άνευ τιμής, υπερηφάνειας ή οίκτου. Ως εκ τούτου δεν πρέπει ποτέ να διαπραγματεύεσαι με ένα Γερμανό ή να συμφιλιώνεσαι μαζί του - πρέπει να του υπαγορεύεις.. "

     Προφανώς οι πολιτικοί μας αγνούν και τον Βέμπερ και τον Κέυνς και στηρίζουν τις ελπίδες του Έθνους μας στη Γερμανική ευσπλαχνία. Δική μας ελπίδα ότι κάποιος από τους Γερμανούς φίλους τους θα τους στείλει αυτή τη χριστουγεννιάτικη κάρτα - μέρες που είναι- και ίσως ένα ίχνος έστω
πληγωμένης εθνικής υπερηφάνειας μέσα τους τους κάνει να σκεφτούν.

Πηγή: Η Έλλη και :  <http://www.enromiosini.gr/wp-content/files/2012/12/698314176_187801.jpg>


Η Κάρτα υπάρχει εδώ: http://www.rakuten.de/postkarten-zu-weihnachten/inkognito-adventskranz-hader



7 Jan 2013


Αγίου Ιωάννου του Βαπτιστού




Μαδρίτη, 7 Ιανουαρίου 2013.


Του Αγίου Ιωάννου του Βαπτιστού σήμερα. Αυτού με το κεφάλι στο πιάτο.

Έβλεπα κι έδειχνα χθες στο γκρουπ τον ίδιο Άγιο, του Καραβάτζιο, στον Καθεδρικό Ναό του Τολέδου και τον προτιμώ έτσι, αρτιμελή. Αυτό το σώνει και καλά να πρέπει κάτι να χάσεις, κάτι να σου κόψουν αλλιώς Άγιος δε γίνεσαι, ας πούμε το καταλαβαίνω αλλά συγχρόνως στερεώνει τη βεβαιότητά μου ότι και σκέτος άνθρωπος χωρίς φωτοστέφανα άσχημα δεν είναι.

Χάρη σ’ αυτόν το Άγιο και σ’ έναν παππού που δεν πρόλαβε ν’ αγιάσει γιατί σκοτώθηκε στα 21 του, σήμερα γιορτάζω κι άρχισαν να μου ’ρχονται ευχές.

Επιτέλους, γι’ αυτή τη γιορτή τουλάχιστον είμαι στο σπίτι. 15 μέρες τώρα οργώνω πάνω-κάτω την Ανδαλουσία, έτσι πέρασα τις υπόλοιπες. Με ξένους ανθρώπους και καταλήξαμε -ίσως- κι οι δυο πλευρές Υποψηφιότητες Πιθανής Φιλίας.

Μ’ αυτούς που ήθελα πάντως δεν ήμουν. Μπορεί και να γίναν για καλό έτσι τα πράματα. Λένε ότι στις γιορτές μαλώνουν οι άνθρωποι. Περνάνε λένε πολλές ώρες μαζί και είναι αυτό ωρολογιακή βόμβα για σχέσεις με υπερβολική οικειότητα. Οι ισπανοί τουλάχιστον αυτό λένε, «αμάν να φτάσει η 7η Ιανουαρίου να γυρίσω στη δουλειά».  Ακριβώς όταν τελειώνει η δικιά μου.

Από τέτοια μαλώματα δεν ξέρω γιατί στα τελευταία 20 χρόνια 3 φορές πέρασα τις γιορτές δίπλα σε ανθρώπους με τους οποίους είχα "υπερβολική οικειότητα".

Αυτές τις μέρες μπερδεύτηκαν όλα μέσα μου...

Η Κούραση με την Ευχαρίστηση να βλέπεις ανθρώπους να περνούν καλά.

Η Δουλειά ως Τέχνη και η Τέχνη ως Δουλειά. (Πολλοί τουρίστες δυσκολεύονται να πιστέψουν πως ο Ελ Γκρέκο, ο Βελάθκεθ και τ’ άλλα παιδιά ζωγράφιζαν κατά παραγγελία, επειδή ήταν η δουλειά τους κι όχι γιατί τους καταλάμβανε ξαφνικά ένα δαιμόνιο εμπνεύσεως.)

Μπερδεύτηκε η Πραγματικότητα ενός ομαδικού οργανωμένου ταξιδιού με την πρόθεσή μου να το μετατρέψω σε οικογενειακή χαλαρή και ανοργάνωτη εκδρομή γιατί πολλές φορές είδα τη Χαρά να περνάει απ' τη χαλαρότητα και τον αυτοσχεδιασμό που πλήττουν πάντα καίρια φιλοδοξία "οργάνωσης"

Μπερδεύτηκε η Νύχτα και η Μέρα μου.
Κοιμήθηκα στα καλά καθούμενα σήμερα όταν γύρισα απ’ το αεροδρόμιο. Μέρα μεσημέρι. Στον καναπέ με την Αλάιτζ και την Άλμπα Αγκαλιά.

Και ξαφνικά άλλαξα στ’ όνειρο αγκαλιά και βρέθηκα στης Ντίνας. Είχε έρθει λέει για να μου κάνει έκπληξη, για τη γιορτή μου. Και ήθελε να δει κι έναν αντιπρόσωπο, για κάτι καλλυντικά ισπανικά, να τα κάνει εισαγωγή στο ινστιτούτο στη Λάρισα…  Και πάνω που έκλεινε η συμφωνία, χτύπησε το τηλέφωνο και μ’ έβγαλες απ’ την αγκαλιά ολόκληρης Νεκρής. Τέτοια δύναμη ένα τηλέφωνο. Ήταν ο Αντόν, από τις Φιλιππίνες, στην Ασία είχε ήδη 7 ο μήνας και ήθελε να μου ευχηθεί κι αυτός αλλά στην πραγματικότητα, έστω στην τηλεφωνική αλλά καμία σχέση με την άλλη της Ντίνας.


Απ’ την κούραση θα είναι αλλά μπερδεύτηκαν μέσα μου όλα. Ειδικά ο Θάνατος και αυτό το τηλεφώνημα... Απερίγραπτα.

Λόγω της «Επίσκεψης» της Ντίνας αναδημοσιεύω μια Στιγμή μας.

Και θέλω να ευχηθώ και ’γω στη Ντίνα μου Χρόνια Πολλά.

Από κει που κατέληξε, είναι η μόνη που τα ’χει εξασφαλισμένα.



Η Στιγμή μας...

Λάρισα-Ανδαλουσία  σε 5 λεπτά


Λάρισα--20/21-7-2012:   Λόγω της «Κρίσης», φέτος τις διακοπές μου τις κάνω στη Λάρισα. Παρατεταμένες μάλιστα για λόγους «ανωτέρας βίας.» Η Ντίνα δεν είναι καλά. Αυτό που λέμε «είσαι και φαίνεσαι», ακριβώς αυτό. Η Ντίνα δεν είναι καλά και φαίνεται ότι φτάνει στο τέλος. Πριν καμιά ώρα γύρισα απ’ το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο τής Λάρισας και στη μάχη της μέσα, ακριβώς όπως φωνάζει και προκαλεί τον ταύρο ο ταυρομάχος ο αποφασισμένος για όλα, έτσι φώναζε απόψε ένα ακατάληπτο «ΕΛΑ… ΕΛΑ… ΕΛΑ…».

Σε ποιον το φώναζε δεν εξήγησε κι έτσι νοιώθω ελεύθερος να υποθέσω ό,τι θέλω. Έτσι κι αλλιώς κόσμο πολύ είχε γύρω της, θα μπορούσε να το λέει σε οποιονδήποτε από μας, μόνη της η Ντίνα δεν έμεινε ούτε μια στιγμή.  Μπορεί να ήταν η μορφίνη που της βάζουν εδώ και δύο μέρες , μπορεί να ’ταν παραίσθηση αλλά μπορεί και η γενναιότητά της. Μπορεί να έβλεπε ΑΥΤΟΝ που κανένας μας δε θέλει να δει και που όλοι θα δούμε μια μέρα και να του έλεγε κατάμουτρα «ΕΛΑ ΑΝ ΤΟΛΜΑΣ» Το «ΑΝ ΤΟΛΜΑΣ» είναι υπόθεση δικιά τους, της Ντίνας και του Θανάτου, εμείς οι τρομαγμένοι ακούγαμε  μόνο το «ΕΛΑ», μέχρι εκεί έφτανε η τόλμη μας.

Εννιά χρόνια τώρα, αντιμετώπισε όλους τους καρκίνους και τις μεταστάσεις που μπορεί κάποιος να φοβηθεί. 138 χημειοθεραπείες μόνο τα δύο τελευταία χρόνια και μέχρι πριν ένα μήνα δούλευε. Είναι αισθητικός η Ντίνα και για 34 χρόνια, απ’ τα 18 της, (τα 53 θα κλείσει -έστω και στη μνήμη όσων την αγάπησαν- στις 15 Σεπτεμβρίου). 34 ολόκληρα χρόνια κάνει όμορφες ακόμα κι όσες δε βλέπονται. Δεν έχει αφήσει μουστάκι για μουστάκι σε Λαρισαία. .Ένα ένα τα τσάκιζε τα κύτταρα της κυτταρίτιδας κι ας της τη φέραν τα δικά της. Νύφες, πανάσχημες, έλαμπαν τη μέρα τους γάμου τους. Και στην Εκκλησία και μετά, στις Βερσαλλίες, στα Κολούμπια και στα Παλάντιουμ χάρη στο μακιγιάζ της Ντίνας έλαμπαν. Όλη νύχτα έκρυβε τις ατέλειες το μακιγιάζ της Ντίνας.

Σχεδόν 30 χρόνια φίλοι. Απ’ τα 14 μου είναι πάντα εκεί. Ανιδιοτελής, (εξωπραγματικά για άνθρωπο), αθόρυβα γενναιόδωρη και επί της ουσίας παρούσα πάντα. Και άσυλο μού έδωσε όταν με διώξαν απ’ το σπίτι για έναν έρωτα που δεν εγκρίναν, με μάζεψε, με τάιζε με κοίμιζε στο σπίτι της στην οδό Μιαούλη. Και στην εφηβεία μου, δεν άφησε σε χλωρό κλαρί σπυράκι για σπυράκι. Έφτιαχνε τα μαγικά της φίλτρα, με πασάλειβε και τα εξαφάνιζε μην τυχόν και τρέξει πύον απ’ την ανασφάλειά μου. Και ταξίδια κάναμε πολλά. Πήγαμε κι από δω, πήγαμε κι από κει. Και στη Σκιάθο σε κεντρικό άνετο ενοικιαζόμενο μείναμε, και στο Agrigento ένα μήνα σε άβολη σκηνή κάμπινγκ απόκεντρου γιατί ο έρωτας μου, ο «μη εγκεκριμένος», η Analissa,έπαψε να είναι έρωτας, κι έκανε τα πάντα για να δικαιώσει και μάνα και πατέρα που με είχαν διώξαν απ’ το σπίτι. Έκανε τα ίδια ακριβώς κι ο «έρωτας», μ’ έδιωξε απ’ το σπίτι. Η Ντίνα όμως έμεινε μαζί μου, εκεί, στη σκηνή να καίγεται απ’ τις θερμοκρασίες της Σικελίας στηρίζοντας την εμμονή μου πως μπορεί να αναστηθεί ό,τι έχει πεθάνει.

Τον Μάρτιο που είχαμε ξαναειδωθεί, μου είπε: «πρώτα ο Θεός, να τελειώσω μ’ αυτές τις κωλοχημιοθεραπείες και θέλω να ’ρθω το καλοκαίρι να κάνουμε το ταξίδι στην Ανδαλουσία.»

Βλέποντας τη Ντίνα αυτές τις μέρες, να γίνεται μη αναγνωρίσιμη, αναπόφευκτα σκέφτομαι τη στιγμή του αποχαιρετισμού.  Σήμερα με ρώτησε η Άλμπα «πού θα πάει η Ντίνα μπαμπούλη και λες συνέχεια θα φύγει;» Της είπα το εύκολο: «στον Ουρανό» κι αμέσως την προσγείωσα, την πήρα αγκαλιά κι έβαλα στο youtube το τραγούδι που χόρευε η Ντίνα πάντα στα μπουζούκια: «Το Σημάδι» του Πάριου. (Στη Λάρισα ήμασταν πού θα πηγαίναμε;) 

Είναι δυνατόν ένα youtube να ’χει την επίδραση μορφίνης; 

Κι όμως! 

Στη μικρή οθόνη του υπολογιστή έβλεπα τη Ντίνα και τον Πάριο 20 χρόνια κι οι δυο νεότεροι, να τραγουδάνε αγκαλιά. Και δεν είδα μόνον αυτούς τους δυο. Ξαφνικά είδα να πέφτει πάνω τους κι η Μαρινέλα, από πίσω η Χαρούλα, η Γαλάνη, ο Παπάζογλου…χαμός γύρω απ’ τη Ντίνα μου όπως πριν λίγο γύρω απ’ το κρεβάτι της στο Νοσοκομείο.

Είπα στην Άλμπα (και φαίνεται πως η ανάγκη μου βρήκε τον τρόπο να μιλήσει για το Θάνατο μ’ ένα παιδί 7 χρονών, δε θα ρωτούσε όσα ρώτησε αν δεν είχε καταλάβει) πως χθες βράδυ έβαλα το τραγούδι της στο τηλέφωνο, το πλησίασα στ’ αυτί της και ξαφνικά, το Blackberry ανέστειλε τη δράση της μορφίνης. Blackberry εναντίον youtube. Η Ντίνα κατάλαβε ποιος ήταν, κατάλαβε τι άκουγε, έκανε κάτι σα χαμόγελο, κι η μάνα της, η θεία Αννούλα άρχισε να τραγουδάει. Δεύτερη φωνή εγώ. «Το Σημάδι».

Της έκανε εντύπωση της Άλμπας, που ενώ η Ντίνα «έφευγε για πάντα για τον Ουρανό» η μάνα της κι εγώ το ρίξαμε στο τραγούδι. Χρυσή ευκαιρία να εξηγήσω στην κόρη μου τι είναι, τι ήταν τουλάχιστον «έλληνας» στο δικό μου «λεξικό»: κάποιος που όχι μόνο στη χαρά αλλά και στη βαθύτερη θλίψη, τραγουδάει. Να μπορούσε αυτό τουλάχιστον να βγει απ' τη λίστα των "περικοπών", να συνεχίσουμε να Ξορκίζουμε το Κακό ελληνικά, χωρίς μεμψιμοιρία, με δάκρυα «χορού».

Λάρισα--21/22-7-2012:   Μέσα στο χαμό που γίνεται στο κεφάλι μου, με πιάνω επ’ αυτοφώρω ώρες-ώρες να σκέπτομαι, τί παπούτσια θα βάλω την ημέρα που η Ντίνα θα βγάλει φτερά για τον Ουρανό. Εγώ ήρθα για διακοπές, με σαγιονάρες ήρθα. Και για ένα γάμο που έχω έφερα και κάτι λουστρίνια ακατάλληλα όμως κι αυτά καλοκαιριάτικα και για γάμους και για κηδείες. 

Ξαφνικά θυμήθηκα κάτι κατάμαυρα παπούτσια του flamenco,που αγόρασα το χειμώνα που πάλι είχα πολύ χρόνο ελεύθερο και γράφτηκα σε μια σχολή χορού. Πάνω κάτω το ίδιο θα μου έρχονταν αν άρχιζα τα αντικαταθλιπτικά κι έτσι αποφάσισα χορό αντί για χάπια. 
Και λίγο οι εξηγήσεις στην Άλμπα για το τραγούδι μπροστά στο θάνατο, λίγο τα μαύρα τα ψηλοτάκουνα παπούτσια, ήρθε κι ο χορός. Έκατσα κάτω απ’ την κληματαριά, έβγαλα τα μαύρα παπούτσια απ’ το κουτί τους με το κατάμαυρο μυαλό μου, τα φόρεσα, έβαλα  στο youtube μια Buleríτης Rocío Jurado που κι αυτή ο καρκίνος τής έδωσε τα παπούτσια της στο χέρι για τον Ουρανό πριν λίγα χρόνια, τλεος μπροστά μου Έστησα τη Ντίνα νέα, όμορφη, καθόλου πρησμένη, λαμπερή και μαυρισμένη σαν από διαφήμιση αντηλιακού όπως την είχε κάνει τότε ο ήλιος στη Σικελία κι αφέθηκα «σε μια τρελή τρελή ονειροπόληση» πως ήμασταν  σπουδαίοι χορευτές σε περιοδεία…

Και πού δεν πήγαμε μ’ αυτή την τουρνέ, την Ανδαλουσία φύλλο και φτερό κάναμε. Από επαρχία σε επαρχία, και στις 8 χωρίς ούτε ένα ρεπό, καραβάνι ολόκληρο οι δυο μας μόνο. Ούτε σκηνή, ούτε μπαούλα, ούτε κονσόλες, καλώδια, και μικροφωνικές… Ούτε καν ένα σακ βουαγιάζ στην πλάτη. Η Ντίνα ένα φόρεμα απλό με ασπροκόκκινο πουά κι εγώ ένα στενό κατάμαυρο παντελόνι και τα παπούτσια του ο καθένας.

Ποτέ παπούτσια που φορέθηκαν στο κεφάλι δεν πήγαν κάποιον τόσο μακριά!

 Και τους ελαιώνες της Χαέν οργώσαμε κι ας ήταν μόνον οι Bandoleros θεατές μας. Ένας αρχιληστής μάλιστα την πέρασε για την Κάρμεν, έλεγε ότι είναι η γυναίκα του και ήθελε να την πάρει στη σπηλιά του.

Μετά χορέψαμε μέσα στο Τζαμί της Κόρντοβας έχοντας ν’ ανταγωνιστώ 857 ολόκληρες κολόνες γιατί όλες θέλαν να γίνουν ο καβαλιέρος της. (Ούτε τα προσχήματα δεν κρατούσαν, «την πέφταν» στη Ντίνα εν ψυχρώ μπροστά στα μάτια μου. Αυτό το χούι του λατίνου εραστή που και καλά «είναι αμαρτία να μην την πέσεις σε οποιοδήποτε θηλυκό», μέχρι οι αραβικές κολόνες το ’χουν στην Ανδαλουσία.)

Από κει, στην Αλάμπρα όπου είχα Άγιο γιατί μου όρμησαν και τα 12 Λιοντάρια στο χαρέμι για να μου την πάρουν. Προκαλούσε βέβαια λίγο κι η Ντίνα, σε κάθε στροφή τους άγγιζε δήθεν τυχαία τη χαίτη. Πάνω, απ’ τους Κήπους Χενεραλίφε, εκατομμύρια μουσουλμάνοι –δεν καταλαβαίνω πώς μαζεύονται πάντα τόσοι πολλοί αυτοί- στριμώχνονταν για να μας δουν. Φαινόταν άνθρωποι καλλιεργημένοι, καμία σχέση με όσους μας «συνωστίσανε»στη Σμύρνη. Όλοι με τον Αριστοτέλη στη μασχάλη, τα «Πολιτικά» συκεκριμένα, (και τα 8 βιβλία). Μεγάλη επιτυχία στη Γρανάδα! Να ’ρθει μέχρι η Σουλτάνα, δεν το περιμέναμε! Πρώτη φορά είδα τη Ντίνα να ’χει τρακ. Εγώ, ένοιωσα άβολα πιο πολύ όταν είδα στο θρόνο του Σουλτάνου να κάθεται ο Lorca.

Κι απ’ τη Γρανάδα, ολοταχώς βρεθήκαμε να ιδρώνουμε σ’ ένα σοκάκι στενό του Κάντιθ μπροστά στον Ατλαντικό χωρίς ούτε ένα καράβι θεατή. Έλα όμως που βρέθηκε ένας έλληνας, -πραγματικά όποια πέτρα κι αν σηκώσεις θα βρεις έναν. Στη δεύτερη σειρά καθόταν ο Νίκος Καβαδίας μ’ ένα ναύτη αφρικανό. Δεν είναι ότι σνομπάραμε τους δυο μοναδικούς μας θεατές όμως, ερχόμασταν απ’ την Αποθέωση και δεν μπορέσαμε να προσαρμοστούμε στην Αφάνεια τόσης θάλασσας. (Μεταξύ μας τώρα, στο Καντιθ δεν πήγε καθόλου καλά το πράμα. Κοιμόταν όλοι οι καδετάνοι απ’ το Φεβρουάριο κι ας ήταν Ιούλιος τώρα… είναι μην πάρουν το ποτήρι στο χέρι αυτοί, πρέπει να ήπιαν το μισό Ατλαντικό. «Πάλι καλά» λέω στη Ντίνα «που το Κάντιθ βλέπει στον Ωκεανό γιατί αν ήταν η Μεσόγειος, θα την είχαν κάνει «άσπρο πάτο» και  τώρα τα νησιά της θα ήταν λοφίσκοι στην έρημο και δε θα τα ’θελε ούτε η Τουρκία.» Επειδή δεν της καίγονταν καρφί για την Πολιτική, μου το ξέκοψε κατ' ευθείαν: «εδώ ήρθαμε για άλλο λόγο, μην αρχίσεις με τα ελληνοτουρκικά...» ) 

Την άλλαξα τη συζήτηση αμέσως. 

Πιάνω τη Ντίνα απ’ τη μέση, ρίχνουμε μια στροφή διπλή, και ως δια μαγείας, βρεθήκαμε στο Γουαδαλκιβίρ. Κι απ’ τη μια όχθη και απ’ την άλλη, και με τον Χρυσό Πύργο χορέψαμε και με μια άστεγη στην Τριάνα κάναμε τρίο. «Μ’ αρέσουν τα σκουλαρίκια σου και τα μάτια σου» της λέει η Ντίνα της άστεγης, «πώς σε λένε;» «Κάρμεν» λέει αυτή «Δούλευα σ’ ένα καπνεργοστάσιο αλλά έκλεισε και δε βρίσκω δουλειά, δεν ήμουν πάντα άστεγη». Τραβάω εγώ την «άστεγη» και τη Ντίνα την έπιασε απ’ τη μέση ένα βαποράκι, μαροκινός…Φώναξαν και κάτι άλλους φίλους τους, άστεγοι κι αυτοί, κάνα δυο χιλιάδες θα μαζεύτηκαν κι έγινε χαμός! Λίγο που και η Ντίνα και ’γώ είμαστε για τα πανηγύρια λίγο που οι άστεγοι δεν είχαν τίποτα να χάσουν τα κάναμε όλα λίμπα. Σπάσαμε τα τζάμια σε 3 τράπεζες και βάλαμε φωτιά το ποτάμι. Ευτυχώς είχαν πιει και οι αστυνομικοί και κάναμε καλή παρέα, όλα εν τάξη τούς φαινόταν.

Με το που «πέφτει» η τρίτη συνεχόμενη Bulería πεινάσαμε και πεταχτήκαμε στη Μάλαγα. Πήραμε ποικιλία, διάφορα ψαράκια τηγανητά, γαρίδες, λίγο χταπόδι, γόνο καλαμαριού και δυο τρεις tapas της ημέρας… Φτηνό και καλό! Σ’ ένα στενό ακριβώς πίσω απ’ το Μουσείο Πικάσο. Γυρίζω να ζητήσω ένα μπουκάλι κρασί ακόμα και τι να δω: Ο Antonio Banderas! Προσπαθούσε ο έρμος  τρυφερά να σηκώσει τη Melanie που είχε πιει πάλι και δεν του πολυέδινε σημασία γιατί μιλούσε στο τηλέφωνο. Κάνω νόημα στη Ντίνα να κοιτάξει… Από τότε ακόμα που έπαιξε στο EL MATADOR «χτυπιόταν» όταν τον έβλεπε. Και τώρα τον είχε δυο τραπέζια δίπλα. Σιγά μην κρατούσαμε τα προσχήματα. Σηκωθήκαμε δήθεν αυθόρμητα και πήγαμε στο τραπέζι του. Η «σύζυγος» μιλούσε ακόμα στο τηλέφωνο, λιώμα, το είχε σε ανοιχτή ακρόαση. Και να ήθελες να μπερδέψεις τη φωνή στην άλλη άκρη της γραμμής δε γίνετε. Η Amy ήταν! Η Amy Winehouse! Είναι φωνή αυτή να τη μπερδέψεις; Ζητούσε από τη Melanie να της κάνει «πάσα» στα κρυφά κάνα μπουκάλι γιατί είχε λέει απ’ τον Ιούλιο του 11 να βρέξει τα χείλια της. (Όλοι αλλά ειδικά οι αλκοολικοί πρέπει να τον σιχαίνονται το Θάνατο. Να σε πιάσει η στέρηση, να κολλάει το στόμα σου απ' τη λάσπη και τί κάνεις; Σφηνάκι από σκουλήκια;)

Η Melanie και η Amy, στον κόσμο τους, ο Antonio με άβολο χαμόγελο αλλά πάντα χαμόγελο, η Ντίνα για πρώτη φορά να μ’ έχει γραμμένο και να τον κοιτάζει σαν ηλίθια, κι εγώ για να μη με πει μαλάκα, -γιατί μπορεί να νόμιζε ότι η Ντίνα κι εγώ ήμασταν ζευγάρι κι έξω απ’ το χορό, - το ’ριξα στο taconeo. Είχε και ξύλινο πάτωμα το ταβερνάκι, αν έμεναν κάποιοι στο υπόγειο, πρέπει να τους έκανα τα νεύρα κουρέλι.! Ούτε που χόρευα μπροστά σε Σταρ του Χολυγουντ με κομπλεξάρισε ούτε που της Ντίνας οι φιγούρες ήταν πια για άλλον άντρα. Το κατάπια χωρίς πολλά πολλά δράματα: ανάμεσα από μένα και τον Antonio μια λογική γυναίκα αυτόν διαλέγει. Κανένα δράμα, ίσα-ίσα, που το ευχαριστήθηκα γιατί δεν είναι καλό να μένουν όνειρα ανεκπλήρωτα κι η Ντίνα 30 χρόνια τώρα φαντασιώνονταν να βρεθεί σε τε-τα-τετ μαζί του. (Είδα με τα ίδια μου τα μάτια αυτό που λένε όλοι: «ο Antonio πάνω απ’ όλα, είναι καλός άνθρωπος» Κατ’ αρχήν δε μας άφησε να πληρώσουμε πεσέτα! Σε πεσέτες ήρθε ο λογαριασμός, τον είδα κι αυτόν με τα ίδια μου τα μάτια.) Και για να είμαι δίκαιος πρέπει να πω πως ό,τι έκανε, δεν το ’κανε σαν κανένας «σαλιάρης» για να κάνει εντύπωση στη Ντίνα. Κέρασε με την ψυχή του και τη Ντίνα και μένα γιατί δεν μπορούσε να δεχτεί ότι ήμαστε στην πόλη του και θα πληρώσουμε. (Μαλαγένοι κι οι δυο αλλά, καμιά σχέση ο Antonio με τον Picasso!)

Ποδοβολητό στο ποδοβολητό σαν άλογα αφηνιασμένα βρεθήκαμε στη Χερέθ. Ήπιαμε ένα jerezcherry το λέν οι άγγλοι. Υποτίθεται χωνευτικό γιατί εμένα, μου ’χε καθίσει ο γόνος τού καλαμαριού σαν απόγονος: στο λαιμό, στην πλάτη, στο σβέρκο…παντού.

Από κει, επόμενος σταθμός τής περιοδείας, δυο τζούρες η Αλμερία (ακόμα ζαλισμένος είμαι.) Πώς το στρίβουν έτσι οι τσιγγάνοι και μοιάζει με φουγάρο πλοίου! Πύραυλος έγινε κι η Ντίνα.

Ρουφηξιά στη ρουφηξιά "εκτοξευθήκαμε" στο Palos της Ουέλβας, πάνω στην τρίτη Καραβέλα, τη Σάντα Μαρία συγκεκριμένα, ξύλο ιδανικό για τα τακούνια μας! Τραβάει η Ντίνα άλλη μία ρουφηξιά, τίποτα. Προσπαθώ και ’γω, τίποτα πάλι! Με τόση υγρασία ο Ατλαντικός, πώς να τραβήξει το τσιγάρο! (Ευτυχώς γιατί, μια ρουφηξιά ακόμα κι έτσι όπως ήταν «φτιαγμένη» απ’ τον Banderas, θα ’βλεπε τον Λόρκα για Ριτσαρντ Γκιρ. Απ’ το ’80 το 'χε αυτό το δίλλημα ανάμεσα στο Γκιρ και τον Μπαντέρας.) Ξαφνικά, μπροστά στη μύτη μας, ανάβει ένας αναπτήρας, τραβάει η Ντίνα και το τσιγάρο ξανάναψε. Σηκώνουμε με δυσκολία το κεφάλι και τι να δούμε: ο Κολόμβος, στην τρίχα ντυμένος Καπετάνιος. Δε λέει που ακόμα δεν έμαθε πού είχε φτάσει, ήθελε να την παραπλανήσει στ’ αμπάρια! Θα τα ’βρισκε και τ' αμπάρια; Εδώ ολόκληρες Ινδίες δε βρήκε! (Εγώ ούτε που τον κοίταξα. Αν του δώσεις αέρα του άσχετου θέλει να κάνει κουμάντο μετά.) «Να δεις» της λέω της Ντίνας στ’ αυτί «που αν το «κάνεις» μια φορά μαζί του, μετά θα μας παριστάνει και τον Μάνατζερ και θα θέλει να κανονίζει και τις περιοδείες μας, Κράτα τον σε απόσταση, θα μας διαλύσει αυτός σαν τη Γιόκο Όνο!» Δε χρειάστηκε να το ξαναπώ. Σιγά μην παρατούσε εμένα η Ντίνα για έναν τυχοδιώκτη. Είχε γνωρίσει αρκετούς τού είδους και στα δύσκολα που φαίνονται οι φίλοι, ήξερε που είναι η θέση της. «Déjanos en paz Cristobal» του κάνει και φύγαμε. (Σε ελεύθερη μετάφραση: Αι παράτα μας Χριστόφορε)  .

Και πού δεν πήγαμε σήμερα με καράβι το youtube και κουπί την Ανάγκη. Έτσι κι αλλιώς ονειροπόληση ήταν και μάλιστα υποχρεωτική λόγω αποχαιρετισμού, όχι σαν αυτά τα προαιρετικά με τα κόστη τα έξτρα, τα απρόβλεπτα. Το ήξερα το κόστος απ’ τη αρχή, δεν είναι προαιρετικός ο πόνος μετά από 30 χρόνια αγάπης.

22/7/2012.,  6:30.

Μούσκεμα έγινα!

Κι απ’ τη ζέστη, -στη Λάρισα Ιούλιο είμαι τι περιμένω- κι απ’ την κουβέντα με το Γιώργο τον αδερφό της Ντίνας, ώρες ατέλειωτες μέσα κι έξω απ’ το Νοσοκομείο. Ο πιο αγαπημένος φίλος μου στην εφηβεία, χάρη σ’ αυτόν μπήκε στη ζωή μου η Ντίνα.

Λάρισα--22/7/2012.,  11:10.

Η Ντίνα πήγε στον Ουρανό.

     «Ξεκουράστηκε» είπαμε όλοι λες κι είναι ξεκούραση στα 50 σου να μην κάνεις τίποτα. Να μην αναπνέεις, να μην περπατάς, να μην κάνεις έρωτα όταν έχεις όρεξη κι όταν δεν έχεις, ας πούμε επειδή είσαι Ζωντανά κουρασμένος να μην κάνεις. Αυτή η κούραση είναι ειδική και τόση που για να ξεκουραστείς δεν πρέπει να κάνεις Τίποτα. Ούτε αυτό που λέμε «κάτσε να ξεκουραστείς». Όχι, ούτε να καθιστός. Πάντα, ή καλλίτερα, για πάντα ξαπλωμένος και μόνο ανάσκελα. Ωραία ξεκούραση! Να τη χαίρονται όσοι τη βγάλαν έτσι!

Μαδρίτη, 13/8/2012

     Ντίνα μου, αν και εφόσον φτάνει ως εκεί η χάρη και η εμβέλεια του facebook,των Blogs, των εφημερίδων και των προσευχών, ας κάνουν τη χάρη στην Ανάγκη μου να επικοινωνήσω μαζί σου. Δεν είμαι καλά σήμερα. Σήμερα σου λέω ότι το status μου είναι ασταθές.

     Είναι τα γενέθλιά μου σήμερα και κάθε φορά που χτυπάει το τηλέφωνο, ξεχνάω ότι πέθανες και νομίζω είσαι εσύ. Εσύ όμως πέθανες κι εγώ πρέπει να το αποδεχτώ εκτός κι αν ξέρεις κανέναν άλλο τρόπο.


Γιάννης

(στη φωτο, οι δυο χορευτές σε παλιότερη περιοδεία τους.)
Υ.Γ.: Βαρκελώνη, 22/8/2012, ένας μήνας ακριβώς από την «ξεκούραση» της Ντίνας

 Θα κάνω κι άλλα ταξίδια μαζί της. Γιατί μου μένει αυτός ο τρόπος που μόνος μου έφτιαξα. Αυτή είναι η ελπίδα μου τώρα. Οι «τρόποι» που θα φτιάχνω μόνος μου κάθε φορά που θα μένω πίσω μέχρι να ’ρθει η ώρα και για τον δικό μου Ουρανό. Η ώρα που δίπλα στην παύλα των γενεθλίων μου θα μπει τελεία και παύλα.

Αυτή την Ελπίδα μοιράζομαι και λέω να φτιάξουμε «τρόπους» δικούς μας για όσα η πραγματικότητα λέει ότι ΔΕ ΓΙΝΟΝΤΑΙ. Είναι Άβατο οι «τρόποι μας», Απαραβίαστο, Ακατανίκητο, Αλάνθαστο, Αβύθιστο. Αφού το «συλλογικό» δε λέει να ξυπνήσει, και το «ατομικό» είδαμε πού μας κατάντησε, μένει ο προσωπικός μας τρόπος. Αν βρει ο καθένας τον «τρόπο του», να μη μένουν ανεκπλήρωτα τα όνειρα, ούτε η Bilderberg δε θα τα βγάλει πέρα μαζί μας.



Υ.Γ.: Γρανάδα, 11/9/2012. Ντίνα μου, πέθανε κι η θεία Ιφιγένεια σήμερα. Με την «ευκαιρία» τής έδωσα να σου φέρει κάτι c.d που σου ’γραψα. Κι έβαλε κι η μάνα σου λίγα αυγά κι ένα κοτόπουλο. Μη μας παρεξηγείς. Εσύ ειδικά το ξέρεις πια πολύ καλά ότι πρώτα βγαίνει η Ψυχή και μετά η φτιαξιά τού καθενός μας.

                                                                                                   Γιάννης Λυμτσιούλης

1 Jan 2013

2013 Ευχές για Κλωνοποίηση της Αντοχής.



Ο Γύρος του Κόσμου σε 80 Πολέμους, προσέφερε σε μένα και την Αλάιτζ μερικούς καινούριους φίλους και κάποιες έντονες στιγμές. Ήταν σαν ένας Πόλεμος στον κυβερνοχώρο και σ’ αυτόν τον «πόλεμο», είχα κάποιες έξοχες περιπτώσεις υποστήριξης εκτός από την  άνευ όρων της Αλάιτζ και της Άλμπας.

Στις Ευχαριστίες μου στα ελληνικά, δε θα κάνω το ίδιο που έκανα ευχαριστώντας τους ισπανόφωνους και τους αγγλόφωνος φίλους μου. Δε θ’ αναφερθώ ονομαστικά σε όσους μ’ έκαναν να ξαναπιστέψω ότι τελικά δεν είμαστε κι απ’ τα χειρότερα υλικά φτιαγμένοι. Εκείνο όμως που οφείλω είναι να τιμήσω τους φίλους των φίλων μου δίνοντας κάποιες εξηγήσεις σε σχέση με τα 2 λεπτά που πήρα απ’ τη ζωή τους για να δουν το βίντεο και να ψηφίσουν «κάτι φωτογραφίες στη σειρά».

Ώστε οι φίλοι μου, -χάρη τούς το ζητώ- να μπουν στον κόπο να μεταφέρουν και εξηγήσεις κι ευχαριστίες εκ μέρους μου.

Η Ποίηση της Δημουλά μ’ αρέσει, με άλλα λόγια δηλαδή, συχνά καχύποπτα στέκομαι απέναντι στη φύση μας όμως…

κατηγορηματικά λέω πως υπάρχουν ακόμα άνθρωποι και μάλιστα και Πολλοί και Πρόθυμοι να δώσουν Χρόνο και Αγάπη για κάτι που φαινομενικά δεν είναι δικό τους.

Μέσα απ’ αυτή την περιπετειούλα της ψηφοφορίας, το Μεγάλο Κέρδος για μένα ήταν η Ανατροπή του Εύλογου Κακού μέσα και έξω μου.

Εκτός απ’ τα πολλά ευχαριστώ που θέλω να δώσουν οι φίλοι μου στους φίλους τους, θέλω όπως είπα να δώσω και κάποιες εξηγήσεις, να τις μεταφέρουν κι αυτές, τί ήταν αυτές οι εικόνες και οι μουσικές στο βίντεο, τί ήταν στο μυαλό μου και τί θέλω να κάνω απ’ τις 8 Ιανουαρίου και μετά.

Η Αλάιτζ μου πρότεινε πολλές μουσικές για να "ντύσω" το βίντεο. Τελικά, χωρίς την παραμικρή αμφιβολία, μαζί αποφασίσαμε την ορχηστρική εκδοχή τού Ständchen του Σούμπερτ.

Τις Εικόνες τις επέλεξα μόνος μου και ξεκίνησα από κει που κατάγεται η Αλάιτζ και η μισή Άλμπα μου, από τη Χώρα των Βάσκων. Ξεκίνησα με τη "Γκουέρνικα", του Πικάσο, το πιο διάσημο σύμβολο της Διαστροφής που ονομάζεται Πόλεμος, το διασημότερο ίσως έργο της Σύγχρονης Τέχνης.

Και χωρίς την παραμικρή αμφιβολία για το ποια θα είναι η δεύτερη εικόνα, συνέχισα μ’ αυτό που μ’ έχει κάνει ό, τι είμαι σήμερα, καλό ή κακό, αλλά αυτό που είμαι στην Ελλάδα οφείλεται. Κι έβαλα Φως σ’ ένα χέρι ανθρώπινο, Φως απ’ την Ελλάδα, κι ας μπήκε τώρα στην Εποχή του Σκότους.

Το Φως απ’ το ανθρώπινο χέρι το έστρεψα σ’ ένα άλλο σύμβολο, τον Παρθενώνα, το Σύμβολο που αυτοί που «σώζουν» τώρα την πατρίδα μου, έλληνες και ξένοι Σωτήρες, Μισθοφόροι ή Εθελοντές της Νέας Τάξης Πραγμάτων, κάποιοι τουλάχιστον απ’ αυτούς, πρότειναν να ιδιωτικοποιηθεί. ΝΑΙ, πρότειναν να ιδιωτικοποιηθεί ο Παρθενώνας γιατί έτσι λέει το Μάνατζμεντ θα φέρει πιο πολλά λεφτά. «Άνθρωποι που σκέφτηκα και πρότειναν να Ιδιωτικοποιηθεί ο Παρθενώνας θα διστάσουν να Ιδιωτικοποιήσουν τη Δημόσια Υγεία και την Κοινωνική Ασφάλιση;

Και καθώς τόσο η Κοινωνική όσο και η Ασφάλιση γίνονται Ιστορία του Παρελθόντος μην πω ιστορίες για αγίους, η επόμενη εικόνα είναι αυτή του Χριστού ο Βασιλέα αγναντεύοντας από ψηλά το Ρίο ντε Τζανέιρο. Μήπως κάνει κάτι εκείνος τουλάχιστον, γιατί εμείς φαίνεται ότι είμαστε υπό την επήρεια κάποιων κατασταλτικών και αγναντεύουμε άπραγοι την καταστροφή μας και την Ιστορία να γράφεται Ερήμην μας.

Και μετά τον Χριστό Βασιλέα του Ρίο, εμφανίζεται μια Πόρνη Γκέισα τυλιγμένη στα παραδοσιακά κιμονό της μ’ ένα Ποίημα στο χέρι για Σπαθί, αποφασισμένη να πολεμήσει τον Μεγαλύτερο Εχθρό της, την Παγκοσμιοποίηση. Υπόσχεται να υπερασπιστεί τις Θερμοπύλες των Παραδόσεών της και ορκίζεται πως παρότι θα  χρησιμοποιεί Nokia, θα εξακολουθήσει να πίνει το τσάι της γονατιστή, στην ίδια ακριβώς στάση που το ’πινε και η γιαγιά της τη στιγμή που έπεφτε η βόμβα στη Χιροσίμα.

Και μετά τη Χιροσίμα, έρχεται μια άλλη καταστροφή, διαφορετική αυτή, του Τιτανικού, της ανθρώπινης Ματαιοδοξίας δηλαδή και της εμμονής του να δημιουργήσει κάτι Αβύθιστο λες και γίνεται.

Και αμέσως μετά έρχεται η επί μονίμου βάσεως Βύθιση και Πνιγμός ενός ολόκληρου λαού, ενός γενναιόδωρου και εργατικού λαού, του λαού των Φιλιππίνων. Δύο παιδιά σ’ ένα δρόμο που έγινε ποτάμι λόγω των αντιπλημμυρικών έργων που δεν έγιναν ποτέ. Το μεγάλο παιδί σώζει από πνιγμό το μικρότερο ενώ στην ίδια στιγμή η Ιμέλντα Μάρκος σώζει το καινούριο ζευγάρι παπουτσιών της ...

Και εκεί μπαίνει κι  η φωνή της Άλμπας...

Και ο Χριστός Βασιλέας του Ρίο Ντι Τζανέιρο, απ’ την κορυφή του Ολύμπου του στρέφει το βλέμμα του προς το Καρναβάλι του Ρίο και γίνεται θεατής ημίγυμνων γυναικών σε μια Βακχική Τελετή με αρκετή δόση αμερικάνικου κιτς ...

Μ’ ένα άλμα καγκουρό πηδάω πάνω απ’ τα πρότυπα της χριστιανικής ηθικής και φτάνω στην Αυστραλία αλλά δεν συναντώ ούτε έναν απ’ τους μεθυσμένους ιθαγενείς αυτής της ηπείρου. Βρίσκονται σε λήθαργο. Σκοπίμως κρατιούνται στουπί στο μεθύσι όλοι με φτηνό αλκοόλ για να κοιμούνται, κι εν τω μεταξύ οι Χωρίς «Ιθαγένεια» και Χωρίς Ντροπή Πωλητές του Αλκοόλ πίνουν το αίμα των Ωραίων Κοιμώμενων Ιθαγενών.

Με ένα δεύτερο Σάλτο Μορτάλε φτάνω μπροστά στον Νέλσωνα Μαντέλα που με χαρά το βρίσκω επιτέλους ξύπνιο εκτός φυλακής. Σύμβολο αυτός μιας ηπείρου ολόκληρης που για αιώνες αιμορραγεί μαργαριτάρια και διαμάντια...
Γενικά δεν είμαι άνθρωπος αντικειμενικός όταν συμπαθώ. Πολύ λιγότερο όταν αγαπάω. Και μόνο το γεγονός ότι ο Μαντέλα γεννήθηκε την ίδια μέρα με την Άλμπα μου, στις 18 Ιουλίου, θα μπορούσε να μου είναι επαρκής λόγος για να τον θεωρώ Σύμβολο. Πόσο μάλλον τώρα που η 18η Ιουλίου είναι από μόνη της Ημερομηνία Σύμβολο Ενάρξεως ενός Φριχτού Πολέμου, του Ισπανικού Εμφυλίου, ενός πολέμου που κάνει για 80.

Τρίτο Άλμα και στο βίντεο εμφανίζεται ένα κορίτσι της Βολιβίας. Πίνει νερό με τρόμο στα μάτια του, μην τυχόν και την πιάσει η αστυνομία στα πράσα διαπράττοντας αυτό το ειδεχθές έγκλημα: να πίνει πόσιμο νερό και μάλιστα ήδη ιδιωτικοποιημένο.

Κι αμέσως μετά Η Τελευταία Απόπειρα Παγκοσμιοποίησης: Ο «θεός» του πολέμου, όχι ο Άρης, άλλος αυτός, ένας ανασφαλής, πολύ πιο κοντός απ’ το θεό Άρη, πολύ πιο άσχημος, ένας που είχε για «Αφροδίτη» μια γυναίκα που ένας Θεός ξέρει τί προβλήματα θα ’χε για να στέκεται δίπλα σ’ αυτή την ποταπή, κοντή και άσχημη  «θεότητα». Η Εύα Μπράουν κι ο «θεός» της απολαμβάνουν τον πίνακα του Πικάσο ... «Η Σφαγή της Κορέας».
Ζωγράφος ήθελε να γίνει κι ο Αδόλφος Χίτλερ αλλά δεν τα κατάφερε. Και την Αποτυχία του φαίνεται ότι έμελε να την πληρώσει όλη η Ανθρωπότητα. Δεν είναι η πρώτη φορά που ένα Μεγάλο Έγκλημα οφείλεται σ’ ένα Μικρό και Μικρόψυχο Σύνδρομο. Ο Αδόλφος και η Εύα απολαμβάνουν το πώς Στρατιώτες του Μέλλοντος θα συνεχίσουν στο δρόμο που χάραξαν εκείνοι και θα εξακολουθήσουμε να βλέπουμε Εκτελέσεις παιδιών και εγκύων γυναικών...

Κι ύστερα ρίχνω τα ζάρια για να δω τί Πόλεμος θα τύχει.

11 Σεπτεμβρίου!

Αρκεί να δει κανείς τους Περίφημος Μακαρίτες Δίδυμους Πύργους για να κάνει το συνειρμό μ’ ένα σωρό πολέμους, του Αφγανιστάν, του Ιράκ και όλους όσους θα επακολουθήσουν με τη Δικαιολογία εκείνης της ημέρας του Σεπτέμβρη.

Και συνεχίζω με Πολέμους ...

Ο Πάπας Ιωάννης Παύλος ο Β 'και ο Κάρατζιτς διασταυρώνουν τα βλέμματά τους και  η Γιουγκοσλαβία γίνεται κομμάτια… 7, κομμάτια, 8, άλλοι ονειρεύονται 9 και όλα πάντα με φόντο ένα Νεκροταφείο.
Το ελάχιστο που πρέπει να απαιτήσουμε Να αναζητήσει και να βρει η Ιστορία ποιος ο ρόλος των παραπάνω υο ανδρών (μαζί με άλλους πολλούς) στην πρόσφατη Γκουέρνικα, στη Σφαγή Άνευ Διακρίσεως της  δεκαετίας του '90.

Ένας τρόπος για να ξεχωρίσει κανείς έναν Βαλκάνιο από έναν Ευρωπαίο, είναι η Μουσική. Αλλά ο πιο σίγουρος είναι η διαφορά των Νεκροταφείων τους. Τα δικά μας, τα βαλκανικά, δε μοιάζουν σε τίποτα με τα παρισινά Κοιμητήρια-Μουσεία.

Γι’ αυτούς ακριβώς τους δυο λόγους, αποφάσισα στο συγκεκριμένο σημείο του βίντεο ν’ αλλάξω τη μουσική, κι από την «ευρωπαϊκή», του Schubert να δώσω τη σκυτάλη στη βαλκανική, στην ελληνική, στης Μακεδονίας τη μουσική, της Αρχαίας και της Σύγχρονης, με πρωτεύουσα την Θεσσαλονίκη, όχι της άλλης, της επονομαζόμενης αυτοβούλως «Μακεδονία»

Και με τη «Νέα Μουσική Πραγματικότητα» έβαλα για θέα το Αιγαίο, μια ορθόδοξη εκκλησία, (αμερικανοί και ισπανοί ήταν οι διοργανωτές, σιγά μην έχανα την ευκαιρία να ξυπνήσω λίγο το ενδιαφέρον τους  να ταξιδέψουν στην Ελλάδα,  όχι για να μας «σώσουν»,για  να κάνουν τουρισμό και να σωθεί καμιά μικροεπιχείρηση.)

Κι αμέσως μετά το ορθόδοξο εκκλησάκι, η Αλάιτζ κι εγώ δίπλα-δίπλα, όπως ο Αδόλφος με την Εύα, αλλά εμείς με εντελώς διαφορετικές προθέσεις: σε «στάση» υπόσχεσης Ειρήνης ανάμεσα στα δυο ΕΓΩ μας, γιατί άλλο τρόπο δε γνωρίζω για να Επιβιώσει μια Συμβίωση.

Και αντί να δώσουμε εμείς το Φιλί της Σύναψης Ειρήνης, αφήσαμε να φιληθούν ο Νουρέγιεφ και η Μαργκότ  Φοντέιν, να φιληθούν όσο θέλουν μπροστά στα μάτια των Σοβιετικών Ηγετών μιας κι έτσι όπως τα ’φερε η ζωή, η Εποχή τους δε χαρακτηρίστηκε κι απ’ την αφθονία φιλιών…

Ο Άνδρας του Γκόγια ανοίγει τα χέρια του κι αγκαλιάζει το Θάνατο κάποια 3η Μαΐου του 1808 για να Υπερασπιστεί την Αξιοπρέπεια ενός Λαού, του ισπανικού απέναντι στην Εισβολή της τότε Τρόικας των γάλλων του Μεγάλου Ναπολέοντος ενώ για εντελώς διαφορετικούς λόγους ανοίγει τα χέρια της η Κέιτ Γουίνσλετ αγκαλιασμένη απ’ τον Λεονάρδο ΝτιΚάπριο.

Και το Χόλλυγουντ παίρνει Σάρκα και Οστά μέσω ενός Κλασσικού Σεναρίου της Ζωής:

Ο Καντάφι με τον Ομπάμα,

ο Καντάφι με τον κ. Γ. Παπανδρέου,

ο Καντάφι με την «άλλη» ιδεολογική πλευρά,

με τον Σαρκοζί

με τον Αθνάρ ...

Όλοι έτρωγαν και έπιναν με τον Καντάφι μέχρι και λίγες μέρες πριν να τον δολοφονήσουν. Κλασικότατο Σενάριο. Σπάει πάντα Ταμεία.

Κι εδώ η Ιστορία κάποια στιγμή πρέπει να σοβαρευτεί και να μας πει τί πραγματικά συνέβη και τέλειωσε αυτή η πολυδαίδαλη «φιλία»;

Πάντως εγώ, μέχρι ν’ ανοίξει το στόμα της η Ιστορία, βρήκα να βάλω ένα πρόχειρο Τέλος σ’ αυτή τη Χολλυγουντιανή φάρσα κι έβαλα ως τελευταία εικόνα της ενότητας τη σημαία του Ισραήλ. Και για κάποιο ανεξήγητο ας πούμε λόγο επίσης, αμέσως μετά μου ’ρθε να βάλω τα όλο και περισσότερα «μαγαζιά» της Ισπανίας με την ταμπέλα απ’ έξω «COMPRO ORO»
Αγοράζω Χρυσό, μέχρι και τα δόντια μας θέλουν ν’ αγοράσουν… Αυτό δεν είναι Κρίση, Κινητή Μονάδα Ξεδοντιάσματος είναι.

Πάλι καλά που οι βαλκάνιοι είχαμε αυτή την παλιά σοφή και άγια προνοητικότητα, να βάζουμε δόντια χρυσά…  Νά που ήρθε η ώρα και θα μας ξελασπώσουν τα δόντια των παππούδων μας. Κάτι θα ξέραν κι οι παππούδες μας και προνόησαν Όπως οι άγγλοι που δε μπήκαν στο ευρώ.

Ο Ρωμαϊκός Παγκόσμιος Χάρτης «ξερνάει» γη και θάλασσα, μηδενίζει αποστάσεις και φτάνει μέσα σε μια στιγμή στην ψηλότερη κορυφή των Άνδεων όπου εμφανίζεται ο Έβο Μοράλες… Μπροστά του, τού κουνάει λυσσασμένα το δάχτυλο μια «κυρία» ονόματι Άνχελα Μέρκελ και πίσω της, σκάνε στα γέλια ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα κι ο Φιντέλ ... Μέχρι το σταυρό τους θα έκαναν αν δεν ήταν άθεοι απορώντας με την ανικανότητα της συγκεκριμένης «κυρίας» να αντιληφθεί  το πόσο Απάνθρωπο αλλά και πόσο Μάταιο είναι αυτό που επιχειρεί. Θα ’ναι εύκολο φαίνεται να επιχειρείς το Απάνθρωπο,  γι’ αυτό και η Γερμανία ανά τακτά χρονικά διαστήματα επαναλαμβάνει το ίδιο τραγικό λάθος αλλά  επίσης είναι δύσκολο τόσοι λαοί να παραιτηθούν από το Δικαίωμα της Αξιοπρέπειας.

Πλησιάζοντας στο τέλος της βίντεο-πρότασή μου, εμφανίζεται το «διάσημο» κορίτσι από το Βιετνάμ, διάσημο για το καμένο του σώμα να τρέχει έντρομο προς το μέλλον, όπου κάποιες πρώην Μις  Βικίνι με νυχτερινή τουαλέτα πια κοιτούν το παιδί με ψεύτικο χαμόγελο και φθόνο για το έξοχο αδυνάτισμά του σκεπτόμενες πως σίγουρα το πέτυχε με κάποια ειδική μυστική δίαιτα υδατανθράκων. Αντίθεση και ζωντανό παράδειγμα της Τάσης του Κόσμου προς την Ανοησία και τη Λήθη…

Πυροτέχνημα η Μνήμη και φόντο η Ντίσνευλαντ, όπου η συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών του κόσμου δεν θα πάει ποτέ γιατί η είσοδος κοστίζει όσο κερδίζουν κι οι δυο γονείς τους μαζί σε ένα χρόνο.

Στο τέλος, και μέσω της Άλμπας δίνω μια Υπόσχεση για ένα Μεγάλο Γλέντι. Ο Φρεντ Αστέρ κάνει μια χορευτική φιγούρα στη Τζίτζι, ο Ταυρομάχος στον Ταύρο, ο Κλάρκ Κέιμπελ  στη Βίβιαν Λη, και η Σοφία Λόρεν προτάσσει το στήθος της προς τον Ian Wilmut, και την "κόρη του, τη Dolly. Το πρόβατο που δεν δοκίμασε ποτέ τη γλυκύτητα της θηλής της μητέρας του, γιατί απλούστατα δε  γεννήθηκε από μάνα, μάνα του είναι η Διαστροφή.

Κλείνω με μια τράπουλα κι ένα καράβι ... Ούτε η τράπουλα, ούτε εγώ υποσχόμαστε κάτι σίγουρο. Το μόνο σίγουρο είναι η απόφαση αυτό το «καράβι» να σηκώσει πανιά κι ελπίζω σύντομα να μπορώ να σας πω και σε ποιο θέατρο για λιμάνι. Ποντάρω βέβαια στο Δέκα το Καλό! Στην Υπομονή της Άλμπας και της Αλάιτζ, να με αντέξουν, γιατί είμαι ανυπόφορος όταν γράφω

Για μια ακόμη φορά σας ευχαριστώ για το χρόνο που αφιερώσατε στη δουλειά μου. Η Μεγαλύτερη Ευχή κι Επιθυμία μου είναι να ’ρθει σύντομα η ημέρα που δε θα γράφονται έργα για Πολέμους  επειδή θα είναι ντεμοντέ ...

Κι εύχομαι σε όλους Υγεία, ώστε να μη χρειαστεί να γνωρίσουμε το Ιδιωτικό της Πρόσωπο Εύχομαι έναν Νέο Χρόνο χωρίς κανέναν Νέο Πόλεμο και κάτι τελευταίο που είναι ο Μεγαλύτερος Φόβος μου. Να μην έρθει ΠΟΤΕ ούτε Χρόνος, ούτε Μέρα, ούτε Στιγμή που Έμψυχο Ον θα γεννηθεί μέσω Άλλου Τρόπου πλην εκείνου που προκύπτει από τη Φυσική Έλξη των γονέων τους.


                                                                                                            Γιάννης Λυμτσιούλης.


ΥΓ: Οι 1122 ψήφοι από την τελευταία μέχρι την πρώτη-πρώτη. Για όποιον φίλο θέλει να μπει στον κόπο να δει ποιον φίλο του ζητώ να ευχαριστήσει.


 Paschalis
Papachristopoulos
 Eduardo
Herrera Baena
 Javier
Garcimartin Montalvo
 Χρήστος
Μπεζιρτζόγλου
 Melita
Goufas
 La Cocina
Dice
 Raquel
Romero Nevado
 Argeme
Herrero Gonzalez
 Meri
Fitzgerald
 Elena
Orfanou
 Menelaos
Sarris
 Αντυ
Κρ
 Christopher
Meli
 Tiffy
Chua
 Kalliopi
Voulgari
 Robert
Riley
 Matilde
Carbonero
 Fetix
Dimiourgies
 Inez
Boussios
 Maria
Harakopoulou
 τι
λτ
 Shahida
Sh
 Kostas
Koufounakis
 Stela
Kokkina
 Nikolas
Tsousis
 Marta
Herrero
 Maria
Tsokli
 Yannis
Biris
 Costas
Manavis
 Panagiotis
Gounidis
 Araceli
Lauret
 César
Maícas
 Mara
Lissari
 Pacho
Finn
 Dimitra
Roussou
 Roula
Lazarou
 Javi
Jaar
 Dimitris
Giancarlo
 Gioula
Balitsari
 Dimitris
Krikos
 Kleanthis
Athanasiadis
 Vangelis
Nikolaou
 Giorgos
Karakitsos
 Nacho
Piedrafita
 Nikos
Moskiou
 Christina
Paraskeva
 Bot
Terokk
 Fco Javier
García Caro
 Jorge
Serrano
 Maria
Lalala
 Nacho
Gomez
 Tinuca
Olivares
 Μουλαν
Στεφανου
 αρχηγός
πλανήτη


 Alexopoulos
Nicholas
 Eva
Paradise
 Austin
Shi
 Susana
Gómez Ortega
 Isabel
Kate
 Παραμύθι
Τέλος
 Christopher
Ng
 Meryll
Revillame
 Harroun
Wong
 Ck
Dolina
 Partizanos
Kokkinotrixhs
 Leticia
Ruiz
 Elena
Cedillo
 Katerina
Tsakalou
 Giorgos
Chronas
 Vyzantiadis
Mihalis
 Alexia
Alexandropoulou
 Grigoris
Apostolopoulos



 Yannis
Kotis
 Γιωργος
Βουτσας
 ΝΙΚΟΣ
ΖΟΥΚΗΣ
 Dora
Mylona
 Isabelle
Canellis
 Eleni Vlachaki
Epipla Kouzinas
 Maria Cristina
Hernandez Serradilla
 Alex
Tavromachos
 Eleftheria
Tampakoulaki
 Michael
Hamalakis
 Stelios
Gelastos
 Dimitroula
Kallia
 Christos
Digkas
 Λαμπρινή
Αντωνιάδου
 Maria Christina
Karafyliadou
 Kostas
Loukidis
 Zehra
Dar
 Maria
Krhtikou

 Spiros
Goulas
 Yasmin
Whittaker-khan
 Maria
Staikou
 Ελένη
Κουταλέλη
 Polytimi
Boznou
 Καλλιόπη Ιωάννα
Μαστοράκη
 Athanasios
Kalatzis
 Fotini
Daniel Kosmetatou
 NailStarlight
Irene
 Lefkios
Poeta
 Stefanie
Lion
 Therese
Chua
 Marina
Karantoni
 Llena
Arcenas
 Mariela
Constantinidis
 ιρλανδα
μπεζ
 Maximos
Moumouris
 Georgia
Venetsanaki

 Frankie
Untalan
 Xenia
Bolomiti
 Margo
Borgoña
 Cara
Mesina-Magallona
 Kostas
Paloukis
 Marialena
Zoi
 Kristin
Kotsaki
 Gino
Tadiar
 Irene
Kavallari
 Marw
Kouvatsou
 Jojo
Sicat
 Katerina
Kar
 Maria
Kavallari
 Aleka
Laggari
 Vicente
Fernández Martínez
 Dania
Valvi
 Ioanna
Ioannidou
 Pavlos
Andrias


 George
Potsis
 Xaralampos
Doulgeridis
 Ana Cristina
Marco
 Katerina
Vele
 Marianna
Lalojohn
 Eloy
Lurueña
 Asun
Aguinaco
 Valantis
Tsaprazis
 Natasa
Vakouftsi
 Mar
Barona Clares
 Vasilis
Kalamvokas
 Panagiotis
Paralikidis
 ΛΙΛΙΑΝ
ΡΟΙΔΟΥΛΗ
 ΓΙΩΡΓΟΣ
ΜΑΛΛΙΣΟΒΑΣ
 Olga
Iatrou
 Vagelis
Protopapas
 Anna
Kaouri
 Dimitra
Biri



 Maria
Nikolaidou
 Dani
Port
 Carmen
HR
 Iliana
Roussou
 Vrettos
Politis
 Elina
Karabinidi
 Leonidas
Lyras
 Mary
Lampropoulou
 Anna
Polatidou
 Maria
Deligiannova
 Anastasia
Papanikolaou
 Euh
Leonidas
 Xavier
Scheffer
 Vasileios
Dimakis
 Sandra
Cotarelo Lombardero
 Mary
Koumpoura
 Themis
Karpenisland
 Lina
Rama
 Mireille
Gose-Magallona
 Nikos
Kouros
 MÀngels
Abellan Bernal
 Manolis
Maragkakis
 Phillips
Eleni
 Αναστάσιος
Ξανθάκος
 Stella
Varela
 Fillio
Boultouka
 Kostas
Sarridis
 Nikolas
Raptis
 Panos
Tsimbidaros
 Thanos
Karakostas
 Evi
Evita
 Christina
Iatropoulou
 Carlos
Fragateiro
 Xenofon
Hatzizafiriou
 Ελενη
Τοτομη
 Giwrgos
Fwt

 Demi
Sarantopoulou
 Giannis
Cantzavelos
 Marianna
Gly
 Jordan
Kantharidis
 Anna Maria
Tzaferou
 Eva
Kioutsoukali
 Pilar
Gas Pallares
 Ploutarxos
Mourtzounis
 Stauroc
Maidwnhs
 Theodora
Gardalinou
 Nickolas
Angelopoulos
 Maria
Dimitroulaki
 Gurenda
Argintxona
 Travellerlina
Antho
 Jaime
Fernández Soriano
 Mahi
Mpariami
 Haris
Pedruzzo
 Nopi
Tsitlakidou




 Melina
Pappi
 Anastasia
Revi
 Giwrgos
Gargas
 Evi
Nikolaidi
 Ana
Ruiz
 George
Sansis
 Marina
Kapola
 Katerina
Katerinaki
 ΔΗΜΗΤΡΗΣ
ΧΑΡΑΛΑΜΠΑΚΗΣ
 Lyssandros
Papatheofilou
 Michael
Sigalas
 Ana Maria
Montoya Ruiz
 Ge
Villamil
 Lina
Manousogiannaki
 Vicky
Hispanista
 Dimitris
Agoras
 Jannis
Dimas
 Mia
Vizantiadis



 Thalia
Vele
 Giannis
Siakis
 Yorgos
Biris
 Melina
Theodoridou
 Andreas
Dalapas
 Adamos
Konstantinou
 Thanos
Makisoglou
 Pelagia
Karanikola
 Olga
Laguarta
 Aristea
Laggari
 Katerina
Mourtzouni
 GrEg
PeCk
 Philimonas
Roussos
 Kilitzidis
Basilis
 Ioannis
Kalogeropoulos
 Katerina
Kalogeraki
 Angelos
Liolios
 Jesus
Puertas


 Fwteinh
Keramida
 Pablo
Fernandez
 Daphné
Ehrmann
 Δημήτρης
Καρατσιβάς
 Nantia
Moutsouroufi
 Mariana
Troya Talavera
 Kostas
Hatzis
 Raquel
Tavira Fernandez
 Alex
Kalevras
 Laura
Morán
 Paqui
Blanco Olmedo
 Christos
Goutsidis
 Raymonde
Papazarcadas
 Iliana
Machado
 Lefteris
Banos
 Rohit
Verma
 Vicente
Cueva
 Equinox
Quixon

 Χρύσα
Περι
 Devora
Babali
 Γιώργος
Λακμέτας
 Elisabeth
Kapa
 Kostis
Chatzis
George
Stamatiadis
 Lucas
Wyrsch
 Katerina
Bountouri
 Dessipris
Smaro
 Reigina Jane
Florendo
 Brendan
Tripp
 Pop
Alina
 Daniel
Garcia Barona
 Μαρία
Μαυροματάκη
 Christos
Kostaras
 Julian
Garcia Illana
 Jimmy
Ko
 Andreas
Papoutsas



 Artie
Ko
Claus
Ottesen
 Erica
Kokkina
 Art
Ko
 Lilly
Meleme
 Patty
Hoorn
 Stephen
Fleming
 Polikratis
Gennias
 Fernando
Rubio
 Alexandra
Krivoborodov
 Vlahogiannis
Michaël
 Odysseas
Lambropoulos
 Zsolt
Szabo
 Diego
Blázquez
 Iraklia
Lacmeta
 Liz
Hall
 Τζιανα
Αγιοστρατιδου
 Andreas
Timotheou


 Fotini
Kiriazi
 Vicky
Kapsali
 Theodora
Papastamou
 Emina
Amina
 Begoña
Etxebarria
 Renia
Karakoulaki
 Zoi
Diamantou
 Voula
Giaxi
 Παναγιώτης
Λύτρας
 Miguel Angel
Alonso Martinez
 Ελευθερία
Σχίζα
 Stelios
Chron
 Voula
Avgoustinou
 Anteia
Tsi
 Kuriaki Sundy
Domenika
 Vasilis
Theodoropoulos
 Μαίρη
Μανδάλη
 Magdalena
Kavvadia


 Olga
Leutherioti
 Xrysa
Xrysafenia
 ΖΩΗ
ΛΑΓΑΡΙΑ
 Κώστας
Μελαχροινός
 Theodossios
Mastrominas
 Gewrgia
Giwtaki
 Iñaki
Gegundez
 Christoph
Leucht
 Petros
Pommer
 Simona
Bieksaite
 Thanasis
Stergiou
 Maria
Alster Glasgow
 Mahi
Chatziantoniou
 Natasa
Georganaki
 Isabelle
Razi
 Lydia
Gordillo
 Νικόλας
Τσάρης
 Eva
Kesselring



 Άγγελος
Πετρουλάκης
 Cristina
Vitus
 Al
Chemist
 Ángel
Sáiz Medel
 Edward
Papachrysanthou-Hood
 Đon Melvin
Boongaling
 Vassilis
Mavromatis
 Nina
Panagiotidou
 Giwta-Lydia
Tatsi
 Pedro
Caro
 Clio
Sofianopoulou
 Myrto
Savinou
 Zina
Lagaria
 Sonia
Criado
 Ευθύμιος
Πλαστήρας
 Chryssa
Daskalou
 Emilia
Peppa-Gemeni
 Sophia
Valari

 Katie
Mattie
 Steve
Anemos
 Ευαγγελία
Μπακόλα
 Despoina
Kiltsopoulou
 Corentin Jean-Paul Marcel
Leven
 Eleni
Georgopoulou
 Chrisologos
Mavridis
 Συνδρομο
Ι-Ρ
 Sofia
Devlioti
 Cosmas
Sallivan
 Maria
Pardali
 Viktoria
Zafeiropoulou
 Sevi
Tsaousi
Cecilia
Sanchez
 Jim
Tsiokanis
 Madcuatro
Clarinets
Paco
Nevado
 Eudoxia
Assimakopouloy


 Donia
Papageorgiou
 Maria
Kesoglou
 Jalbert
Aguinaldo
 Sabine
Kyriakides
 Marina
Abourgely
 Βουλα
Σκαφιδα
 Alicia
Serrano Ortega
 Katerina
Argiri
 Irene
Homsy
 Ra
AR
 Dalya
Mesulam
 Maria- Xristina
Zerma
 Hans
Reniers
 Carlos
Hernandez
 Dora
Kar
 Irineos
Filippidis
 Jay
del Rosario
 Fenia
Thomaidou

 Smaro
Deligianni
 Thaleia
Dor
 Alexandros
Delistathis
 Alexandros
Panagiotakis
 Dimitris
Lapousis
 Χριστίνα
Νασιμπιάν
 Juan
Caballero
 Candy
Bard
 Anna
Michailidou
 Christos
Tachias
 Amparo
Puig Falcó
 Maria
Dor
 Elena
Tzini
 Pipe
Bel
 IaN
CruZ
 Katerina
Georganta
André
Beraldino
 Ioannis
Tsirigotis


 Hlias
Kasimis
 Ioanna
Pavlaki
 Marisa
Marquez Romero
 Isabel
Egea Jover
 Lucía
Guirado
 Juan Carlos
Miralles
 Δημήτρης
Υφαντής
 Michael
Novack
 Kyveli
Tzo
 Marios
Ioannou
 Fran
Palacios
 Stefanos
Stou
 Paraskevi
Riga
 Francine
Dorier
 Theofania
Panta
 Cosmic
Doggerel
 Qui
Vuong
 Ruud
Reijmerink
 Kamal
Bennani
 Chris
Stylianou
 George
Giannakopoulos
 Iván
Bellido
 Yannis
Beltekas
 Annabelle
Fields
 Mluisa
Hens Lozano
 Rosaura
Calahorra
 Carmen
Lope Martín-Sanz
 Joanna
Panteli
 Melanie
Kostaridou
 Mene
Leos
 Eva
Esteban
 Jack
Vergeman
 Azucena
Garanto
 Flery
Luna
 Fernando
José
 Niko
La


 Anastasia
Korovesi
 Dimitris
Stantzos
 Niki
Sakellari
 Chris
Brandt
 Lou
Nieva
 ΛΙΑΝΝΑ
ΧΑΡΙΤΟΥ
 Conor
Patrick
 Mira
Gerantonaki
 Dina
Avagianou
 Miki
Abela
 Benjamin
Ramos
 Dirk
Fritschi
 Ryan
Gaerlan
 Franciscko
Gonzalez Mejia
 Luciana
Freitas
 Alex
Amaral
 Glykeria
Xifokosta
 Luz
Lopez


 Irodotos
Savvas
 Athina
Athanasiou
 Irini
Tsiapali
 Thanos
Gourobinos
 Lenore
Goodnreadytogo
 Maria
Xatzigeorgiou
 Elisabeth
Zagon
 Cleofe Guangko
Casambre
 Eleftheria
Babaletaki
 Agneta
Skoglund
 Billy
Klain
 Erasmia
Pediaditaki
 Maria Victoria
Sanchez
 Etor
Gabarron Ruiz
 Xaris
Finos
 Giannis
Siontas
 Maria
Drakoula
 Maria
Gerogianni
 Evaggelia
Samoureli
 Clara
Moreno
 Ricardo
Sanz
 Evie
Archonti
 Ania
Garcia Mendez
 Christina
Kritikou
 Kosmidis
Georgios
 Ines
Buhagiar
 Fanis
Malliakas II
 Ελένη
Κοκκινά
 Marina
Krističević
 Sissi
Savvati
 Ron
Capinding
 Patricio
Martinez
 Dimitris
Marselos
 Valentine
Viaud
 Ιωάννης
Πρωτονοτάριος
 Jezabel
Diaz


 Dionisis
Vitsos
 Argiri
Lympe
 Artemhs
Papathansiou
 Giorgos
Amanitis
Carlos
Arenal
 Δημήτρης
Δάλλας
 Alexis
Dallas
 Nikolaos
Pirateath
 Spyros
Travlos
 Pantazi
Polyxeni
 Chiqui
Guidry
 Έστα
Παπαγεωργίου
 Emmanuel
Canteras
 Marisela
Ortiz
 Sonia
Panagiotidou
 Voltaire
G de Jesus
 Ricky
Ibe
 Kalila
Aguilos


 Domingos
Guimarães
 Antonis
Anastasopoulos
 Κλεοπατρα
Μπουκουβαλα
 Beatriz
Ortiz
 Christos
Liapis
 Miguel José
Martínez
 Amalia
Handrinou
 Avila Victoria
Hernandez
 Issa
Dansoko
 Mike
Spiliotis
 Matina
Polikandrioti
 José Antonio
Alcoceba Hernando
 Luz
Sánchez Gámez
 Pilar
Ceniza Paz
 Athina
Vidali
 Chona
Efren
 Nidia
Moros
 Meni
Tsoukala
 Margarita
Merino
 Palm
Beach
 Cultura
Tavernes
 Virgilio
Almeida
 Natasha
Duncan
 Hari
Trassia
 Juan José
Villanueva
 Madrid
Tour Guides
 Martha
Krvs
 Mariana
Pimentel
 Anastasia
Oikonomopoulou
 Dimitrakos
Panagiotis
 Roula
Paleoudi
 Eleni
Mpakoumi-Makri
 Yolanda
Gutierrez
 Εβίτα
Δάλλα
 Eleanna
Delusion
 Kwnstantina
Giamali




 Maria
Chatziemmanouil
 Jenny Shiel
Bongolan
 Marina
Topsi
 Ektoras
Ioannou
 Pilar
Crespo
 Depi
Vrettou
 Ana
Guitart
 Nerea
Arias
 Ann
MV
 Costas
Giotas
 Gerardo
Rappazzo
 Demi
Fwtopoulou
 Σωτηρία
Διαμαντοπούλου
 Begoña
Barona Clares
 Roula
Andrikopoulou
 Ioana
Crugel
 Ακριβή
Χάραρη
 Vaso
Samara


 Costas
Vevas
 Claire
Habra
 Billis
Koumarakis
 Aggeliki
Chania
 Helene
Golfidis
 Konstantina
Alymara
 Peaches
Gallegos
 Dimitrios
Grammatikos
 Paulina Maxine
Ignacio
 Dora
Tziga
 Linus Jc
Lopez
 Harlene
Tejedor
 Mary Rose
Montefalcon
 Leon
Siasoco
 Pierre
Fera
 Antonio
Dimitriadis
 Stephen
Nicholas
 Susana
LM


 Pedro
Ortuño
 Margarita
Giannelli
 Mimi
Yapchiongco
 Kristine Chynna
Roxas
 Pep
Pe
 David
Noval Bartolome
 Miguel
G. Garcia-Revillo
 Sergio
Rubio
 Labis
Papapetrou
 Ariadna
Zakinthinaki
 Maria
Kotsia
 Bella
Sedaraj
 Hector
Urien
 Elena
Herráez del Olmo
 Angelinas
Dimitri
 Georgia
Sagou
 Kostas
Spiliopoulos
 Ilva
Misio





 Theodora
Salvanou
 Ματούλα
Αδαμογιάννη
 Awit
Nadera
 Terry
Milona
 Sofia
Papanikolaou
 Ricardo
Villar
 Irene
Economou
 Jennifer
Hernández del Valle
 Katerina
Chamaidi
 Elena
Siggenioti
 Kat
Pse
 Despina
Stefanou
 Evangelia
Kontopoulou
 Maria
Agorasti
 Vanina
Leka
 Δημητρης
Υφαντης
 Vicky
Bouz


 Katerina
Ontou
 Γιώργος
Ζάγκος
 Christina
Var
 Michalis
Doudousakis
 Aneraida
Mikri
 Francisco Javier
Diaz Garcia
 George
Emmanouil
 Ageliki
Miaouli
 Γκέλη
Χειροποίητες Δημιουργίες
 Αλέξανδρος
Κοσμόπουλος
 Maria
Apostolopoulou
 Rosalia
Angel
 Christos L.
Giannopoulos
 Ευρυδικη
Υφαντη
 Christian
Routh
 Lisa
FrenchFries
 Danny
Aliprantis
 Henry
Beja

 Eleni
Panousi
 Fani
Christou
 Takhs
Antoniou
 Baulard
Georges
 παναγιωτης
μαρουδας
 Tonia
Memtsa
 Dolores
de Matos
 Voula
Tep
 Juan
Torres Araujo
 Vassiliki
Zi
 Patricia
Re
 Christel
Eichacker
 Katerina
Flenga
 Marialexia
Petrinoly
 Petros
Makris
 Vaggelis
Vitkos
 Eleni
Tzortzi
 Ersi
Kalamartzi





 Mairy
Marouda
 Marcos
Antolini
 Sandy
Hatzifotiadou
 George
Zoumas
 Dimitra
Kalesiori
 Panagiotis Takis
Zacharopoulos
 Marielena
Theodoros
 André
Lourenço
 Έλλη
Φραγκουδάκη
 Io
Theodoritsi
 Mina
Tsiotaki
 Elena
Ortega Collado
 Natassa
Kar
 Katiana
Stratigiou
 Αιμιλία
Νικολάου
 Jose Manuel
Ferradas
 Susana
Ramirez de Arellano
 Josu
Araia


 Beate
Altenburg
 Vassilis
Boulogiorgos
 Bats
Puyot
 Skari
Sofia
 Villy
Ko
 Malamatenia
Kostomoiri
 Maria
Korovesi
 Javi
Soria
 Sofia
Kalle
 Herman
Beiro
 Erlend
Hansen
 Ramon
Gullón
 Barfi
Perfeito
 Giota
Stamatelatou
 Zoe
Georgoutsos
 Angela
Bonofa
 Alfonso
San Eugenio
 Konstantina
Makri




 Xatzidaki
Popi
 Belen
Sánchez Gamez
 Ηλίας
Λάσκαρης
 Monica
Cendon Franco
 Γρηγόρης
Τσούχλης
 Mit
Saras
 Rallou
Petrig
 Jorge
Robles Martinez
 Amelia
Pehlivanidis
 Mirtww
Pattinson
 Jesus
Galera
 Asuncion
Moya Velasco
 Victor
Fernandez Maestre
 George
Armeniakos
 Berta
Alonso Sampedro
 Danny
Mandia
 Marcos
Fuente Burges
 Maria
Patsiatzi
 Konstantinos
Dourampeis
 Irene
Navarro
 Esther
Cervera Barriga
 Laura
Bermejo
 Pepe
Bueno
 Dorothée
Cottin
 David
Marques
 Irma
Barry-Schmitt
 Chloé
Choserot
 Helga
Aakre
 Among
Ants
 Alex
Van Der Woodsen
 Francisco Pellé
Vieira
 Γιούλη
Μακρή
 Ismael
Núñez
 Athanasia
Mandalou
 Susana
Figueira Nogueira
 Eduardo
Triguero
 João
Nunes
 Maria
Botsi
 Emilía
Gísladóttir
 Lilly
Kiritsi
 Gioula
Tzekou
 Gonzalo
López Parrondo
 Ana Marta
Martinho
 Þórdís
Þorvaldsdóttir
 Nus
Vázquez
 Nereida
Fonseca
 Anastasia
Akrivousi
 Salvador
Salvador Muñoz
 Papamanoli
Agatha
 Aritz
Monasterio Arana
 Paquita
Bonet Oliver
 Τάσος
Πολιτίδης
 Aritz
Monasterio
 Anna
Tzaferi B


 Vaia
Skandali
 Duarte
Belo
 Ramon
Fdz De Castro
 Amalia
Antonetsi
 Kelly
Giakoumaki
 Ηλιας
Ευαγγελιδης
 Len Ag
Santos-Siasoco
 Maria
Sanchez
 José Antonio
Marín Silva
 Giorgis
Vidalis
 Foteini
Panaki
Emmanuel
Aguila
 Natali
Saitaki
 Germaine
Peñalosa
 Marie
Ubaña
 Clementina
Fonseca
 Χρηστος
Αποστολοπουλος
 David
Miranda
 Oscar
Percu
 Pedro
Morais
 Andrea
Barna
 Anastasia
Sidiropoulou
 Ana
Arnaut
 Tobias
Hoffmann
 Antonis
Xatzivasileiou
 JL
Fotinopoulou
 John
Stokes
 Teatro
Fontenova
 Eleni
Halepi
 Sheila
Heyartz
 Μελίνα
Τζαβάρα
 Celia
Alcedo
 Nikos
Theodorakatos
 Katerina
Stamataki
 Αποστόλης
Τσιλιάκος
 Phaedra
Simitsek


 Chrisoula
Kotsi
 Je
Nepomuceno
 Peter
Serrano
 Cesar
Conde
 Edna
Obien-Landicho
 Helena
Alves
 Olga
Natividad
 Loyce
Arthur
 Amanda
Sofianopoulou
 Jonas
Santos
 Golgona
Anghel
 Tatiana
Carvalho
 Erika
Aldama
 Bernardete
Vaz
 Bing
Aguilar
 Konstantinos
Koliousis
 Lanie
Sumalinog
 Victoria
Angellou

 Eva
Dalak
 Penelope
Koulouri
 Iva
Mina
 Sofia
Nikolopoulou
 EvAngelos
Intzidis
 Yannis
Dimas
 Varvara
Foteinopoulou
 Eleni
Apostolaki
 Φονη
Φαλλη
 Sotiris
Malliopoulos Cybernet
 Nelaki
Xinde
 Nefeli
Aggellou
 Koulaki
Marika
 Nena
Xydi
 Steve
Hall
 Eleftheria
Sarri
 Christine
Delaunay
 Katerina
Mamouli


 Cristina
Angelo
 Ines
Perot
 Antonis
Diamantopoulos
 Neslihan
Ozgunes
 Ioanna
Papastogiannidou
 Belén
Abascal González
 ArtemHs
Barista
 Laura
Coto Coto
 Λενα
Μπουμπα
 Robin
Chan
Anna
Michailidou
 Maria
Strigkou
 Krasanakis
Kostas
 ΜΑΙΡΗ
ΚΑΡΙΩΤΟΥ
 Luzia
Paramés
 Emmanouela
Kardoulaki
 Mikel
Ensunza
 Naya
Dalakoura
 Marina
Noti
 Paco
Navarro Gar
 Jaime
Jiménez
 Chrysostomos
Galathris
 Ioanna
Sakla
 Stamatis
Samos
 ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ
ΚΟΝΤΙΩΤΗΣ
 Mina
Bratsou
 Yiannis
Gantzias
 Nicolas
Kwnstantis
 θανος
κωνσταντης
 Mayte
Embuena
 Kassiani
Pataridou
 Δεσποινα
Ορφανιδου
 Pat
Valera
 Eirini
Brazioti
 Μαρία
Παπαϊωάννου
 Mixalis
Moulakakis
 Elena
Papagianni
 Zwi
Dimou
 Paraskevi
Efstratiou
 Katerina
Bampali
 Irene
Mag-proedros
 ΜΑΡΙΑ ΤΣΙΜΠΛΟΣΤΕΦΑΝΑΚΗ
ΚΩΣΤΗΣ ΦΡΑΓΚΙΑΔΑΚΗΣ
 Evdokia
Karabasi
 Isabel
Menezes
 Nikos
Souflias
 Dim
Go
 Ελευθερία
Παπαθεοδώρου
 Chesko
Rodriguez
 έλλη
φθενάκη
 Λένα
Φυσέκη
 Mou
Ra
 Elina
Karakantza
 Joel
Saracho
 Ben
Matsas
 Ava
Salvador
 Felipe
Martinez
 Ari
Gamemaster
 Jose
Robalo
Susana
Paiva
 Anda
Kapralou
 Levina
Valentim
 Ap
Silvestre
 Χαρίλαος
Τρουβάς
 Joaquim
Nogueira
 Myrofora
Charalampidou
 Aristotelis
Dimios
 Eleni
Pi
 Ioanna
Kalapodis
 Georgia
Kourti
 Maria
Pentagiwtissa
 Litsa
Pouri
 Labros
Alithinos


 Javito
Lozano
 Thenia
Giamali
 Δημήτρης
Λαζαρίδης
 Soti
Drouga
 Carla
Benningshof
 ΒΟΥΛΑ
ΚΕΛΕΣΙΔΟΥ
 Χριστίνα
Πασβάνογλου
 Beatriz
Velasco
 Eleni
Manoli
 Eleni
Kourneta
 Jazmin
Llana
 Thanos
Kapsokefalos
 Dimitri
Kostarikas
 Ioannis
Delis-Smirilios
 Argyrw
Mulona
 Chung Jen
Liao
 Babis
Kabakakis
 δανάη
μυλωνάκη
 Sophia
Samoureli
 Pau
Ferrer Garrofé
 Vasiliki
Syrma
 Μιλένα
Μινέβα
 Antigoni Mitkani
Kimon Gkogkos
 Leuteris
Pelo
 Susagna
Román Paunellas
 Ainhoa
Espinosa
 Vivian
Tsiampa
 Othonas
Bartsas
 Haris
Tsoulas
 Emmanouil
Klontzakis
 Irini
Ko
 Vivh
Gounela
 Nantina
Vgontza
 ΒΑΣΙΛΗΣ
ΛΑΝΑΡΑΣ
 Dimitris
Tsounis
 Caterine
Canellis
 Korina
Miliaraki
 Xristina
Gioni
 Ricky
Kotseridi
 Argiro
Kosmetatou
 Mary Sol
Diaz
 Katerina
Karamouzi
 Anthi
Stogiannou
 Ioanna
Pontida
 Sofi
Kapetanaki
 Christina
Michelinaki
 Katerina
Mln
 Voces
la Paz
 Georgia
Getoula
 Pilar
Lobillo
 Nel
Diago
 Fabiola
Serra Pellicer
 Marianna
Michelinaki
 Anthi
Pipertzi


 Petros
Kipouropoulos
 Salvia
Allende
 Eleni
Nanouli
 Ειρήνη
Βελέτζα
 Nikol
Mitrou
 Aris
Tsagaridis
 Panos
Kalivitis
 Lia
Divoli
 Francisco José
Segovia
 José M.
Rodrigues
 Myrto
Nicolopoulou
 George
Rigas
 Vana
Sotiropoulou
 Scripta
Manent
 Stellios
Pavlides
 Gwyn
Guanzon
 Nico
Nicomedes
 Ricci
Chan
 John
Csj
 Paraskevi
Tiliakou
 Bill
Lamprou
 Donato
Karingal
 ΜαίΡη
ΓκιώΝη
 Xenia
Koutsouki
 Haido
Mporaha
 Arthur
Ko
 Γίωργος
Παπαχρήστος
 Panagioths
Seraf
 Fotini
Doura
 Luis
Monasterio Astobiza
 Eirini
Geo
 Dimitris
Malliaras
 Miltos
Klidis
 Marios
Polyzoes
 Nacho
de Paz
 Teresa
Cortés
 Γιαννης
Ν.
 Evi
Halari
 Stelios-Achillefs
Mantis
 Ifigeneia
Tsnl
 Kalogiannis
George
 Juanita
La Quejica
 Giota
Papatsakona
 Iasonas
Seriatos
 Konstantinos
Gk
 Isabel
Gallardo
 Ruben
Martinez
 Zoi
Chatzik
 Zi
Ara
 Alberto
Martinez
 Γεωργια
Μπλαγκου
 Konstantinos
Theodousis
 Oihana
Landa
 Maria
Dagalaki-Saridaki


 Marnelli
Puyot
 Despoina
Tsnl
 Eleftheria
Pouriki
 Irene
Xagorari-vivliopwleio Imagine
 Gianni
Christopoulos
 Majo
Muñoz
 Panayiotis
Dalmaras
 Michel
Ayotte
 Niki
Lyberis
 Harry
Charalambous
 Filio
Xydi
 Ane
Txu
 Hiro
Naka
 Δήμητρα
Τριανταφυλλίδου-Γκίλη
 Vassiliki
Fragiadaki
 Lucy
Man
 Giorgos
Kampourakis
 Jorge
Culla Bayarri
 Stella
Karatzeni
 Ρενα
Λιαπη
 Angel
García Lechago
 Giorgos
Karageorgis
 Fay
Fygetaki
 Ana
Hernandez Sanchiz
 Rena
Stamataki
 Maria
Papad
 Dimitra
Papad
 Giota
Stamat
 Jesús
Pichardo
 Elen
Papad
 Lora
Stamataki
 Irati
Ensunza
 Emma
Maddalosso
 Maria
Kondyli
 Ηρω
Παυλιδακη
 Dimarakis
Vasilios
 Vasilis
Lafazanis
 Fotini
Kentrianou
 Martha
Souli
 Kostas
Frezoulis
 Alexandra
Sezenia
 Ifina
Btzk
 Anna Maria
Polikreti
 Michalis
Gkinos
 Dimitris
Toubos
 Eddie
Velazquez
 Stefanos
Mavromatis
 Antonis
Theofilou
 Fotis
Efth
 Cath
Tr
 Danny
Bakopanos
 Christos
Ck
 Dimitris
Madversal
 Christos
Papachristou
 Bito
Aguilos
 Eygenia Xristina
Triantafyllaki
 Frances
Ignacio
 Effie
Kokki
 Christina
Simouli
 Sofia
Yannetsou
 Ketty
Katerina
 Larry
San Diego
 Gina
Hagikalfas
 Carmen
Perra
 Anton
Juan
 Φροσω
Φλεγγα
 Anna
Silia
 Poulimenou
Athina
 Christos
Papaioannou
 Athina
Ze
 Stellina
Papa
 Alexia
Oikonomoy


 Georgios
Tsoutsas
 Giannis
Tsinoremas
 Popi
Topouzaki
 Theodora
Bratopoulou
 Angelo
Tzilio
 Virginia
Tatsiramou
 Giannis
Vasilellis
 Katerina
Apostolopoulou
 Petros
Gounaris
 Marian
Garrido
 Konstantina
Stavrou
 Oihane
Beldarrain
 Patricia
Canellis
 Thanos
Kontsiotis
 Andoni
Abenójar
 Voula
Dionysopoulou


 Irini
Limtsiouli
 Mihalis
Miliarakis
 Ζηνοβία Σωτηρία
Μπαλάιτ
 Alaitz
Monasterio Arana