26 Feb 2013


ΤΕΣΣΕΡΑ ΛΕΠΤΑ από το ΓΥΡΟ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΕ 80 ΠΟΛΕΜΟΥΣ

Την Παρασκευή 1η Μαρτίου, είναι η μέρα που θα παρουσιαστεί επί Σκηνής Ο ΓΥΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΕ 80 ΠΟΛΕΜΟΥΣ.

(Στη φωτογραφία ο Anton Juan, ο δάσκαλος μου, μεταξύ άλλων πολλών και στο Θέατρο. Πριν 22 χρόνια μού είπε ότι είναι σίγουρος πως πρέπει να γράψω, και να γράφω κάθε μέρα, όλο και περισσότερο. Μάλλον εννοούσε να μιλάω λιγότερο, να το βουλώσω με άλλα λόγια και μου το έλεγε κομψά. Ή ότι δεν υπάρχει Γράφω αλλά μόνο Ξαναγράφω. Ακόμα δεν μου το διευκρίνισε. Πάντως σ’ αυτόν οφείλεται το λίγο που γνωρίζω από Θέατρο.)

     Αυτό το «θα παρουσιαστεί», σχετικό διότι ένας απ’ τους όρους του Διαγωνισμού είναι να παρουσιαστούν αυστηρά 8 μόνον λεπτά του έργου. Και να μην ήταν ο όρος δηλαδή, ολόκληρο έτσι κι αλλιώς δεν το ’χω, στο δρόμο είναι ακόμα κι αυτό και ’γω.

     Γράφω αυτό το έργο για την Άλμπα και τους συμμαθητές της. Για τη γενιά αυτή που έρχεται και που τώρα είναι εφτά-οχτώ χρονών. Λίγο για να μάθουν Ιστορία και λίγο για να προειδοποιηθούν απ’ αυτή.
Ασφαλώς δεν είναι και το πιο παιδικό θέμα ο Πόλεμος αλλά είδα τι καταφέραμε και με τα «παιδικά». Και με δεδομένο ότι οι γονείς συνήθως θέλουμε τα παιδιά μας να βλέπουν «πράματα ευχάριστα και παιδικά», με «φωνές» πουλιών, γάτων και σκύλων, μάλλον στους γονείς των συμμαθητών τής Άλμπας απευθύνομαι γιατί απ’ ό,τι κατάλαβα από κάποιες πρώτες αντιδράσεις, ψυχή παιδιού δε θα υπάρχει στο θέατρο.

     Αυτό που κυρίως προσπαθώ πω είναι αυτό που έλεγα και στην ΚΥΡΑ ΦΡΟΣΥΝΗ, ότι ο Πόλεμος δεν πρέπει να είναι ένα θέμα «ταμπού», ότι ο Πόλεμος δεν είναι είναι Ταμπύ είναι Θέμα και δεν είναι ένα Αόριστο κακό που το κάνουν κάτι Αόριστοι Κακοί. Προσπαθώ να πω στην Άλμπα και τους συμμαθητές της ότι ο Πόλεμος είναι μέσα μας κι ότι δεν αποκλείεται ένα απ’ τα παιδιά που παίζει σήμερα στην αυλή με την Άλμπα, δεν αποκλείεται η ίδια η Άλμπα να αιματοκυλήσει μια μέρα την ανθρωπότητα. Γιατί τους πολέμους αποδεδειγμένα τους κάνουν άνθρωποι που κάποτε ήταν παιδιά και έπαιζαν σε κάποια αυλή, ενός σχολείου κάποιας συνοικίας.

Οδηγός μου από ένα σημείο και μετά έγινε αυτή η φωτογραφία που μου χάρισε η Φρόσω Φλέγγα.

http://elgrecomadrid.blogspot.com.es/2013/02/40.html


     Αυτή τη φωτογραφία έβαλα δίπλα στον τίτλο και σε μια μικρή περίληψη του έργου μου στο πρόγραμμα της παράστασης που τύπωσαν οι διοργανωτές. Και ζητώ κι απ’ τους ισπανούς φίλους να προσέξουν  (εκτός απ’ την Άδεια Στολή, την Απουσία, αν είναι βέβαια δυνατόν να φύγει το μάτι από κει.) τρία ακόμα πράματα.

Να προσέξουν:

το βλέμμα της χήρας,

τον τρόπο που κρατάει τον Απόντα αγκαζέ λες και βγήκαν βόλτα στο πάρκο Ρετίρο,

και το πατρικό καπέλο που φοράει το παιδί.

Για μια Εποχή που Όλα πουλιούνται, ίσως είναι επιπολαιότητα από μέρους μου να νοιώθω τέτοια σιγουριά πως όσο ζει η χήρα αυτό το καπέλο δεν θα πουληθεί. Είναι σχεδόν Μεταφυσική μου Ανάγκη να πιστεύω ότι υπάρχουν και πράματα που δεν πουλιούνται κι ας μου λέει επίμονα η ζωή ότι κάνω λάθος.

Ζήτησα απ τους ισπανούς να βάλουν στην άδεια στολή όποιον θέλουν, έχουν κόσμο να βάλουν κι αυτοί.

Ας βάλουν,
όσους αφρικανούς ξεκίνησαν μια μέρα με μια αυτοσχέδια βάρκα για το ευρωπαϊκό όνειρο κάποιας ισπανικής ακτής αλλά έγιναν τροφή ψαριών. Όχι σε γυάλα, λίγο έξω απ’ το Γιβραλτάρ. Εκεί που "κατα τύχην" συγκρούεται η βάρκα τους με κάποιο πλοίο τής ακτοφυλακής και πιάνουν πάτο. Ούτε εδώ χωράνε όλοι και οι «Υπεύθυνες» Κυβερνήσεις «προστατεύουν» τις Ακτές από τέτοιου είδους επιθέσεις.

Ας βάλουν,
τα παιδιά,
εκείνα που πρόλαβαν να γεννηθούν και κείνα που δεν πρόλαβαν γιατί στον υποψήφιο πατέρα τους έλαχε μια αποστολή του ΝΑΤΟ στο Ιράκ ή στο Αφγανιστάν. Και στις δυο αυτές «Ειρηνευτικές Αποστολές» έστειλε στρατιώτες ισπανούς ο Χοσέ Μαρία Αθνάρ και από τις δυο δεν γύρισαν όλοι.

     Εκτός απ’ τη φωτογραφία, οδηγός στην πορεία γραψίματος αυτού του έργου είναι ο Καβάφης και η Ιθάκη του.

    Πώς θα κάνω το Γύρω του Κόσμου Χωρίς Προορισμό-Αφορμή για να βγω στο δρόμο; Έχω Ιθάκη αλλά δεν τους τη λέω. Δε θα τα πω και όλα σε 8 λεπτά.

Και πώς να μιλήσω για πόλεμο αν δεν πάρω τα πράματα απ’ την Αρχή, απ’ τον πιο διάσημο, τουλάχιστον τον Πιο Ωραία Τραγουδισμένο Πόλεμο απ' τον πιο σπουδαίο απ' όλους τους σπουδαίους, το Όμηρο;

Λίγο η Ιθάκη, λίγο ο πόλεμος ο Τρωικός τόλμησα κι έφτιαξα έναν Οδυσσέα.

Αυτός είναι ο Πρωταγωνιστής του Έργου μου, ένας Οδυσσέας. Καπετάνιος, Ξεναγός, Μάγος, Θεός, Ημίθεος, Άνθρωπος και πατέρας που προσπαθεί να μάθει Ιστορία στο παιδί του ή σ’ ένα παιδί που 'ναι σα 'ναι όλα.

     Το παιδί επί σκηνής θα το ενσαρκώσει η Άλμπα κι ελπίζω μια μέρα να βρει διαφορές ανάμεσα στον πατέρα του Μότσαρντ και στον δικό της.

     Ο Οδυσσέα μου, με τα «μαγικά του φίλτρα», αυτά που αιώνες τώρα προσφέρει απλόχερα το Θέατρο, μεταφέρει το παιδί όπου του κάνει κέφι κι όπου κρίνει πως θα βοηθήσει το παιδί του να αντιληφθεί ότι υπάρχουν πολλοί πόλεμοι και πολλές πραγματικότητες εκτός απ’ τη δικιά τους. Και συνήθως οι περισσότερες σκληρότερες.  Άλλες φορές την αφήνει θεατή στην κλειδαρότρυπα της Ιστορίας, να δει τουλάχιστον τι συμβαίνει λίγο πιο πέρα απ’ τη μύτη της, με άλλα φίλτρα, πιο μαγικά, τη βάζει μέσα, και την κάνει πότε παιδί ανάπηρο και υποσιτισμένο στο Ιράκ και πότε ανήμπορο να σηκωθεί απ’ τον καναπέ, αλλιώς αλλά "ανάπηρο" πάλι, μ’ ένα χάμπουργκερ στο χέρι κοιτάζοντας «παιδικό» πρόγραμμα σε κανάλι του Λος Άτζελες.

     Ο Οδυσσέας μου είναι ένας Δίας, που μεταμορφώνεται και μεταμορφώνει τα πάντα γύρω του σε ό,τι κρίνει πως υπηρετεί το σκοπό του: κι ο σκοπός του είναι να μη ζει το παιδί του στο μικρόκοσμό του, να μη βγει μια μέρα στο δρόμο σε πορείες διαμαρτυρίας μόνον όταν του μειώσουν το μισθό.

     Για τα 8 λεπτά λειτούργησα ως χειρούργος και διάλεξα δυο «στάσεις». Για ευνόητους λόγους: Γερμανία και Ελλάδα. Κι αφήνω μια Τρίτη στο ορίζοντα, έτσι τελειώνω, με την ανακοίνωση της επόμενης στάσης, ΙΡΑΚ… Οι ηθοποιοί παίρνουν τη θέση τους για να διηγηθούν μια ιστορία, που τυγχάνει να είναι και η Ιστορία της χώρας ολόκληρης… ελπίζω οι θεατές με όσα κάνω σκηνοθετικά να «γλυκαθούν» και να θέλουν να δουν τί θα γίνει εκεί… στο Ιράκ… και...

BLACK OUT

8 λεπτά δε θέλανε; Μου τυχαν πάνω στο BLACK OUT.

     Το σκέφτηκα πολύ πριν μοιραστώ όσα μοιράζομαι. Από κάθε άποψη. Όχι μη μου πάρουν την ιδέα. Εξάλλου οι Αμερικανοί έχουν σε κάποια απ’ όσα λένε πολύ δίκιο, έχουν δίκιο όταν λένε για παράδειγμα ότι «μια ιδέα αξίζει ένα δολάριο». Σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να διηγηθούν την ίδια ιστορία και  καλύτερα και χειρότερα από μένα. Εγώ το μόνο που κάνω είναι να την διηγηθώ στην Άλμπα με τον δικό μου τρόπο. Αυτό δεν αντιγράφεται.

Ομολογώ ότι επίσης σκέφτηκα «και ποιον ενδιαφέρει να πω εγώ τώρα τι κάνω;»

Κι ανκάλυψα με πολύ χαρά ότι κάποιους: πολύ. Κι απ' την άλλη το οφείλω στους 1122 φίλους που μπήκαν στον κόπο το Δεκέμβριο να ψηφίσουν διαδικτυακά την πρότασή μου και να τη φέρουν στην πρώτη θέση σε κείνη τη φάση του Διαγωνισμού.

Κι ύστερα σκέφτηκα, «γιατί να δώσεις έμφαση; Αν χάσεις; Διαγωνισμός είναι.»

Αν χάσω, έχασα. Έχω χάσει άλλα σημαντικότερα, μέχρι την την παρθενία μου έχω χάσει πριν χρόνια πολλά, την ενδεχόμενη ήττα σ' έναν  διαγωνισμό θα σκεφτώ.

     Από την περασμένη Πέμπτη 21 Φεβρουαρίου που ξεκίνησε το Φεστιβάλ-Διαγωνισμός, βλέπω κάθε μέρα 8 παραστάσεις-προτάσεις των 8 λεπτών και πρέπει να ομολογήσω ότι η Κρίση αρχίζει και μας φέρνει στα συγκαλά μας, αρχίζουμε και επικοινωνούμε με τον Εγκέφαλο, βλέπω υπέροχες προτάσεις, κάποιες τις ζηλεύω κιόλας.

     Υπάρχουν πάρα πολύ ωραίες προτάσεις σε όλες τις κατηγορίες. ΘΕΑΤΡΟ, ΧΟΡΟΣ, ΚΑΜΠΑΡΕ, ΜΙΟΥΖΙΚΑΛ. Υπάρχουν βέβαια και κάτι αυνανισμοί που δεν καταλαβαίνω το νόημά τους αλλά, θα  το ’χουν και δεν το βλέπω εγώ, κι ο αυνανισμός έχει το δικό του. Η πλειοψηφία όμως των προτάσεων είναι έξοχες. Η Κρίση φαίνεται να φέρνει Δημιουργία.

     Έστω κι αυτά τα 8 λεπτά κειμένου, για να γίνουν παράσταση, για να περάσουμε απ’ το χαρτί στη Σκηνή, λεφτά δεν υπήρχαν. Έλα όμως που υπάρχουν και στην Ισπανία έξοχοι Άνθρωποι! Και τύχη βουνό η δικιά μου να είναι και έξοχοι ηθοποιοί! Και ακόμα ψηλότερο βουνό, Ιμαλάια η τύχη που είναι φίλοι.

Κι όπως συμβαίνει συνήθως με τους φίλους, πληρώνουν τη «νύφη». Χωρίς καμιά απολαβή, Λόγω Φιλίας, δίνουν το χρόνο τους και την Τέχνη τους και την Ψυχή τους...

Δεν είναι τυχαίο που το Θέατρο μαζεύει τον κόσμο σαν Αγκαλιά Μάνας κάθε φορά που οι Κοινωνίες βυθίζονται σε Κρίση. Είναι γιατί το υπηρετούν κυρίως άνθρωποι με την Ψυχή τους (κι ας γέμισαν οι σκηνές τα τελευταία χρόνια με τηλεορασοπαιδάκια.)

Ευχαριστώ

τον Oscar González

(Εδώ όταν κέρδισε το Παγκόσμιο Κύπελο κατά τη διάρκεια μιας Καλοκαιρινής Σιέστας)



Την Rosalía Ángel

(Απ' τη στόφα που είναι φτιαγμένοι όλoι οι μεγάλοι ηθοποιοί: να μπορούν να γίνονται ΜΗΔΕΝ επί Σκηνής και πριν να μιλήσουν ν' Ακούνε.)


Την Pilar Crespo

(Φωτιά κατ' ευθείαν απ' τη Σεβίλλη.)


Την Άλμπα Λυμτσιούλη



Και τον Luís Monasterio, το πεθερό μου που ελλείψη ηθοποιού μιας κάποιας ηλικίας προσεφέρθη κι έρχεται απ’ το Μπιλμπάο για να κάνει σε 8 λεπτά 3 ρόλους μουγγού: ενός αρρώστου γερμανού, ενός έλληνα Αρχηγού Οικογένειας αλλά κάτω απ’ τα φουστάνια της γυναίκας του, κι ενός νεκρού ιρακινού.



Πιστός και ακριβής σε όσα υποσχόμουν στη βίντεο-πρόταση

«5 ΗΘΟΠΟΙΟΙ, «105» ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ



     Την Παρασκευή 1η Μαρτίου, με τόσο ωραία πράματα που βλέπω, θα είναι σα να πετάω το νόμισμα, όπως στην ταινία του Γούντυ Άλεν, το  MUCH POINT.

     Η διαδικασία είναι η εξής: Κάθε βράδυ, διαγωνίζονται 8 προτάσεις. 8 λεπτά επί Σκηνής. Κάθε βράδυ, η Κριτική Επιτροπή επιλέγει έναν, που προκρίνεται στον τελικό της 2ας Μαρτίου. 8 νύχτες παραστάσεων του Φεστιβάλ, 8 νικητές. Τρεις θα μπουν στον Τελικό κατόπιν ψηφοφορίας του κοινού. Οι 3 που στις 8 βραδιές θα έχουν τις περισσότερες ψήφους. (Εκεί δεν έχω ελπίδα γιατί δεν είστε εδώ.) Σύνολο 11. Και ένας ακόμα, ο 12ος θα συμπληρώσει τους φιναλίστες της 2ας Μαρτίου κατόπιν αποφάσεως της Επιτροπής. (Κράτησαν κι αυτό για την περίπτωση λένε που στην ίδια βραδιά έτυχαν 2 εξ ίσου καλές προτάσεις.) 

     Θα ενημερώσω. Και για την περίπτωση που ο Γύρος του Κόσμου σε 80 Πολέμους «ξαναπαίξει» το Σάββατο και για την περίπτωση που δεν…

     Δεν είμαι ούτε αισιόδοξος ούτε απαισιόδοξος. Κατ’ αρχήν παρακαλώ να μην πάθει κανένα BLACK OUT η Άλμπα πριν το τελικό, το προγραμματισμένο. Κάνω και μια εκτίμηση (απ’ όσα έχω δει μέχρι τώρα) ότι το 1ο Βραβείο γέρνει προς το ΧΟΡΟ (μακάρι να ήταν ξεχωριστές οι κατηγορίες αλλά…)

     Και τέλος για την ώρα, λέω και πάλι ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους μπήκαν στο κόπο το Δεκέμβριο να ψηφίσουν και να μου δώσουν αυτή τη σχεδόν ανοιξιάτικη ευκαιρία, όχι μόνον να δω αυτά τα 8 λεπτά επί Σκηνής αλλά να δω και την αδερφή μου, την κόρη της, την Αγγελική μου, και δυο πολύ-πολύ αγαπημένες φίλες, τη Βιβή και τη Νεκταρία που έρχονται με αφορμή αυτή την ευκαιρία

     Στο βίντεο που θα προβληθεί πριν τα 8 λεπτά της παράστασης, εύχομαι στο έμμεσο μέλλον, να μη γράφονται πια έργα με θέμα τον Πόλεμο γιατί θα είναι θέμα εκτός επικαιρότητος, Ντε Μοντέ. Αν και πιστεύω ακριβώς το αντίθετο.

Και για όποιον θέλει να έχει μια ιδέα, νά 4 λεπτά από τα 8 της παράστασης:



Ο ΓΥΡΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΣΕ 80 ΠΟΛΕΜΟΥΣ





Για την Άλμπα





Γιάννης Λυμτσιούλης.









ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ



ΟΔΥΣΣΕΑΣ: Καπετάνιος, Πιλότος, Ξεναγός, Οδηγός τρικύκλου, Λιμουζίνας, Κάρου, Παρουσιαστής τηλεπαιχνιδιού, Καμπαρέ, Κονφερασιέ, Ταχυδακτυλουργός κι όλα όσα ακόμα χρειαστεί να γίνει αλλά πάντα Εκείνος που θα οδηγήσει στην «Ιθάκη»

ΓΥΝΑΙΚΑ: Ηλικιωμένη.

ΑΝΤΡΑΣ: Ηλικιωμένος κι αυτός.

ΚΟΡΙΤΣΙ: Μεταξύ 20 και 30.

ΑΛΜΠΑ: Παιδί.

Όλοι, άνθρωποι απλοί, συνηθισμένοι, απ’ αυτούς που συναντάς οπουδήποτε στον Κόσμο.





     Σηκώνεται η Αυλαία εν μέσω μιας Τρομερής Καταιγίδας  Η Μουσική, τα Φώτα,  η Ένταση γενικά σε όλη την ατμόσφαιρα μετατρέπουν το χώρο σε Καμπίνα Τρόμου Εικονικής πραγματικότητας, απ’ αυτές, της Γιουροντίσνευ.

ΟΔΥΣΣΕΑΣ: (Μέσα στο χαμό της καταιγίδας προσπαθεί να σώσει καράβι και συντρόφους.) ΠΡΟΣΩ ΟΛΟΤΑΧΩΣ! Εσύ ισπανέ, το παιδί, κράτα γερά το παιδί… είσαι νέος εσύ, σου ’χω εμπιστοσύνη… το παιδί… Ο έλληνας που ξέρει από θάλασσα και μπόρες ν’ ανέβει στο κατάρτι να δει τί έρχεται… έτσι μπράβο… Έτσι μπράβο… όλοι στις θέσεις…. Αυτό δεν είναι τίποτα μπροστά σ’ όσα μας περιμένουν… αλλά σας υπόσχομαι να φτάσουμε στην Ιθάκη σώοι και αβλαβείς! (Στην Άλμπα.) Όταν μεγαλώσεις θα το θυμάσαι αυτό σα να το ’ζησες σε παραμύθι… (Εντολή.) ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΣΤΟ ΤΙΜΟΝΙ! (Ένταση. Κίνδυνος…. Μετά από λίγο Νηνεμία. Ένα Ουράνιο Τόξο εμφανίζεται πάνω απ’ τη Σκηνή. Ψίθυροι…)  Σςςςςςςς! Μην κάνετε σαν κότες! Σας υποσχέθηκα να φτάσουμε στα σπίτια μας αλλά έχουμε την ευκαιρία να κάνουμε πρώτα το γύρο του κόσμου… Να ’χετε να λέτε σε παιδιά και εγγόνια για όσα είδαν τα μάτια σας. Θα σταματάμε σε κάθε στεριά που θα εμφανίζεται μπροστά μας για να γνωρίσουμε αυτό που πραγματικά είναι ο κάθε τόπος: οι άνθρωποί του. Έλα ’δω Άλμπα… θα το κάνουμε σαν παιχνίδι… Εδώ έχω 12 κάρτες… (Τις βγάζει απ’ την τσέπη του.)  Η καθεμιά απ’ αυτές, αντιστοιχεί σε μια χώρα  με τον πόλεμό της… όλες είχαν κι από έναν… τουλάχιστον έναν… Εγώ, ας πούμε θα είμαι ο ξεναγός σας και σεις τουρίστες που θα επισκέπτονται ερείπια, ερείπια, που δεν επισκέφτηκε ποτέ κανείς τουρίστας… Ανθρώπινα ερείπια! Θα φτάσουμε στην Ιθάκη αλλά πρώτα θα κάνουμε μια Πανοραμική Πολέμων… (Καθίζει το παιδί στο γόνατό του.) Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα άλλος Καπετάνιος που το λέγαν όπως μένα, Οδυσσέα, και με το που τέλειωσε ένα μεγάλος πόλεμος για τα μάτια μιας όμορφης γυναίκας, πήρε τους συντρόφους του και ξεκίνησαν το ταξίδι της επιστροφής…  (Η Μουσική πάλι φρενήρης.  Με το ίδιο ρυθμό Δέσμες Φωτός φωτίζουν για μια ελάχιστη στιγμή  Σύμβολα του Κόσμου. Το Ολόγραμμα από μια Αρχαία Τριήρη «ίπταται» και «προσγειώνεται» σ’ όλο το χώρο... Ήχοι Σφοδρών Βομβαρδισμών, Μεγάλη Ένταση, λες κι ήρθε στο θέατρο η Αποκάλυψη αυτοπροσώπως… Όταν η Γαλήνη επιστρέφει και πάλι...) Θα επιστρέψουμε στην πατρίδα αλλά πρώτα, καλύτερα να δουν τα μάτια μας όσο πιο πολλά μπορούν, έλα, διάλεξε μια κάρτα να δούμε ποια θα είναι η πρώτη στάση…

ΑΛΜΠΑ: Θέλω να διαλέξει ο πατέρας μου πρώτος… (Με τις κάρτες στο χέρι κατευθύνεται προς τους θεατές.) Διάλεξε μπαμπά… (Δείχνει την Επιλογή προς τους θεατές και τον Οδυσσέα.) ΓΕΡΜΑΝΙΑ! Ο πατέρας μου θέλει να δει γερμανικά ερείπια!

ΟΔΥΣΣΕΑΣ: (Διαβάζει, σαν παρουσιαστής τηλεπαιχνιδιού.) ΓΕΡΜΑΝΙΑ! Χώρα της Κεντρικής Ευρώπης, 82 εκατομμύρια κάτοικοι, 357.021 τετραγωνικά χιλιόμετρα έκταση αλλά κάθε τρεις και λίγο επιδιώκει.... Επέκταση. (Στην Άλμπα.) Κοίτα, αυτά δεν τα δείχνει η τηλεόραση…

    (Ο Οδυσσέας βάζει σακάκι, γραβάτα και είναι πια ένας τέλειος γιάπι. Ολική Αλλαγή στα Φώτα. Στη σκηνή ο Ηλικιωμένος Άνδρας με μάσκα οξυγόνου και περικυκλωμένος κυριολεκτικά από διάφορα ιατρικά μηχανήματα. Η Ηλικιωμένη Γυναίκα και το Νεαρό Κορίτσι χέρι-χέρι προσπαθούν να εμποδίσουν τον Νεαρό Γιάπιι να πλησιάσει τον «καλωδιωμένο».)

ΝΕΑΡΟΣ ΓΙΑΠΙ: Γνωρίζατε από την πρώτη στιγμή που νοικιάσατε τα μηχανήματα ότι εμείς δεν είμαστε φιλανθρωπικό ίδρυμα, ιδιωτική εταιρεία είμαστε!

ΚΟΡΙΤΣΙ: Αν του πάρεις τη συσκευή θα πεθάνει…

ΝΕΑΡΟΣ ΓΙΑΠΙ: Δηλαδή να χάσω εγώ τη δουλειά μου; (Ο «καλωδιωμένος» άντρας προσπαθεί να πει κάτι, αλλά αυτό που βγαίνει είναι ένας βρυχηθμός.) Τί λέει αυτός;

ΓΥΝΑΙΚΑ: (Αλαζονικά.) Ότι δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό σε μας!

ΚΟΡΙΤΣΙ: Ότι είμαστε γερμανοί, δεν είμαστε ξένοι…

ΝΕΑΡΟΣ ΓΙΑΠΙ: Σε τρεις μέρες θα περάσω και για την αναπηρική καρέκλα.

     (Ο Νέος παραμερίζει τις  δύο γυναίκες και πάει να αφαιρέσει  τη μάσκα οξυγόνου απ’ τον Ηλικιωμένο όταν ξαφνικά ο Ηλικιωμένος σα Ναζί άλλων εποχών τον αρπάζει βίαια απ’ το λαιμό.)

     (Η Στιγμή «παγώνει». Όλοι ακίνητοι.)

ΑΛΜΠΑ: (Με αγωνία σαν της σταμάτησαν το βίντεο με το «παιδικό» στη μέση.) Και τί γίνεται τελικά, τον πνίγει;

     (Ο Νεαρός Γιάπι ξαναγίνεται Οδυσσέας, «βγαίνει» απ’ τη Γερμανία και πάει στην Άλμπα.)

ΟΔΥΣΣΕΑΣ: Θα γυρίσουμε μετά στη Γερμανία και θα δεις πώς τελειώνει ο καβγάς δύο τέτοιων ανθρώπων αλλά πρώτα, θέλω να σου δείξω τι γίνεται κι αλλού… Είναι μεγάλος ο κόσμος, δεν τελειώνει στη Γερμανία. (Της δίνει τις κάρτες.) Διάλεξε την  επόμενη στάση.

(Η Άλμπα παίρνει τις κάρτες στα χέρια της, και κινείται προς τους θεατές.)

ΑΛΜΠΑ: Να διαλέξει τώρα αυτή η όμορφη κυρία… (Προσφέρει τις κάρτες σε μια γυναίκα ανάμεσα στους θεατές.) Είστε πολύ όμορφη… έγινε ποτέ κανένας πόλεμος για χατίρι σας; (Διαβάζει την κάρτα που διάλεξε η ωραία.) Η Ωραία  διάλεξε ΕΛΛΑΔΑ!

     (Ολική Αλλαγή στα Φώτα και Μουσική ελληνική. Κλαρίνα και Χάλκινα.. Ο Οδυσσέας βγάζει απ’ την τσέπη του ένα ελληνικό σημαιάκι, το σηκώνει ψηλά και είναι πια Ξεναγός.)

ΞΕΝΑΓΟΣ: (Προς τους θεατές με το σημαιάκι ψηλά.) Εδώ, εδώ εδώ… Το γκρουπ το δικό μου να ’ρθει πιο κοντά… Λοιπόν… Οι Έλληνες δεν φτάνουν ούτε τα 11 εκατομμύρια αλλά κάνουν φασαρία σα να ήταν 22. Χώρα Βαλκανική η Ελλάδα γι’ αυτό και δεν μπορεί να μιλήσει κανείς με βεβαιότητα για τετραγωνικά χιλιόμετρα και τέτοιες λεπτομέρειες…  Κάθε τρεις και λίγο, αλλάζουν τα σύνορα σ’ αυτή την περιοχή…

Τα φώτα αλλάζουν...

…………………………………………………………………………

     Εδώ θα το αφήσω αλλά εννοείται ότι θα πάνε στην Ελλάδα. Στα επόμενα 4 απ’ τα 8 λεπτά, θα πάνε όλοι μαζί στην Ελλάδα μ’ έναν τρόπο που ελπίζω οι 450 θεατές εκείνης της ημέρας (μιας και έχουν πουληθεί όλα τα εισιτήρια) να πάρουν μία μυρωδιά, για το τί συμβαίνει αυτή τη στιγμή στο "μαύρο πρόβατο" της Ευρώπης.

     Ελπίζω σύντομα να μπορέσω να μοιραστώ μαζί σας ολόκληρη τη βόλτα, επί Σκηνής. Να πάμε και στο Ιράκ, και στη Γιουγκοσλαβία, αυτή που δεν υπάρχει πια, και στην Κούβα και και και…
Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο.


Υ.Γ.1: Για τη συγκεκριμένη παράσταση, στο ρόλο της «Ωραίας» έβαλα την Αλάιτζ. Για να έχω σίγουρη την επιλογή: ΕΛΛΑΔΑ!

Υ.Γ.2: Ψοφάω όταν στις πρόβες η Άλμπα έρχεται σε μένα να διαλέξω απ' τη σημαδεμένη τράπουλα και διαβάζει την επιλογή μου: «Ο πατέρας μου θέλει να δει γερμανικά ερείπια.» Με την «καλή» έννοια πάντα.

                                                                                                                     EL GRECO  

21 Feb 2013


RECLUTAMIENTO GENERAL: LA VUELTA AL MUNDO EN 80 GUERRAS



(Una Guía útil para Inteligentes y Ambiciosos Productores que buscan Muy Buenos Actores.)

(Rosalía Ángel, Óscar González y Pilar Crespo con Mis Ojos en un Remake (también mío) de la obra de Tennessee Williams, De Repente el último Verano. Es de esos Remakes que hace uno fácilmente cuando duerme.)

   
     Después de un largo proceso, se acerca el día de la Función de mi propuesta teatral LA VUELTA AL MUNDO EN 80 GUERRAS en el concurso TALENT MADRID.

     El día 1 de Marzo a las 20:30 en la Sala Verde de los Teatros de Canal en Madrid.

     La razón de este texto no es para que se enteren mis amigos y que compren entradas. Ya todas, las 450 de este día están vendidas. Precisamente decidí escribir ahora sobre la obra y sus actores para que no se malentienda mi intención con “interpretaciones de Marketing y Promoción”.

     La Razón, Mi razón, es para agradecer públicamente a los actores y  a la vez, Celebrar que Gracias a esta clase de Personas y Actores, el Teatro sobrevivirá mínimo otros 2.500 años, porque se hace con el Alma. Ofrecí a los actores un texto de 8 minutos, (esta es la condición del concurso) a cambio de ¿QUÉ? Y ellos dan su Arte y su Tiempo, -el famoso Oro- a cambio de ¿QUÉ?

Que vengan otras tres crisis juntas como la que vivimos. No podrán con las personas del Teatro como:

OSCAR GONZÁLEZ



ROSALÍA ÁNGEL



PILAR CRESPO




También en la obra actúa

ALBA LYMTSIOULI. (Sí, mi hija también ha sido reclutada. Espero que un día ella encuentre diferencias entre el padre de Mozart y el suyo.)


     Agradecer también a Luís Monasterio, al padre de Alaitz y aitite (abuelo) de Alba que a falta de un actor mayor, se ofreció a venir desde Bilbao para hacer un papel mudo. De un enfermo, de un calzonazos y de un muerto. (Pobre de mi suegro.)



Fiel y Exacto a lo prometido en la vídeo-propuesta donde decía:

5 actores, ¨105¨ personajes,

Poca Escenografía (ninguna)

Pocos Gastos y Caprichos (ninguno)

Pero Mucho Teatro (lo creo)

(Unas explicaciones sobre mi vídeo-propuesta.)http://elgrecomadrid.blogspot.com.es/2012/12/80-guerras-en-una-la-vuelta-al-mundo-en.html

     Por último, agradecer de todo corazón a J.V, un Amigo-Fantasma maravilloso, un Gran Ausente que no faltó ni un minuto para lo que hizo falta y que hizo TODO para que mi propuesta pase del Papel al Escenario. Sin él, cuyo nombre no quiere él que me acuerde, todo sería Distinto y Menos. Gracias J.V.


     Como Portada y Puerta a mi obra, he elegido esta foto, la foto que me regaló una amiga griega queridísima: FROSO FLEGA.

     Mi obra habla de Guerras y ¡qué mejor imagen para hablar sobre ellas que una Ausencia!

     Personalmente, nunca he visto semejante Ausente. Elegante, ofreciendo el brazo a su mujer para no renegar de su palabra y se pierda el paseo que le había prometido.

     Esta fotografía, -probablemente de la Segunda Guerra Mundial y de fotógrafo desconocido- conlleva en ella el esperma de una Verdad Terrible: que si en una sociedad no están Todos bien, tarde o temprano, Nadie estará bien. Este es el Arte que tiene una Guerra: Destroza a todos.

     Escribo esta obra para Alba. Y para su generación. Para decir a estos niños -mientras todavía espero que haya tiempo- que la Guerra, No es un Mal Abstracto que lo hacen unos Malos Invisibles. Decir a Alba que a lo mejor ella misma o alguno de sus compañeros de Segundo de Primaria, hundirá un día a la Humanidad en la Sangre, porque las guerras las hacen seres humanos que un día iban a un colegio de algún barrio.

Es un Virus la Guerra no es un Mal Abstracto

portadores de este Virus somos todos

se necesita «alimentación» sencilla,

mucho ejercicio

especialmente del cuello para arriba para que no se manifieste la Enfermedad,

mucha precaución, mascarillas de estas que llevan casi siempre los turistas japoneses

el Capitalismo está en nosotros

el Capitalismo está con Nosotros

dentro de todos

es muy contagioso

el Fascismo es muy Atractivo para los Débiles

somos todos Débiles

seres humanos hacen las Guerras

seres humanos dejan Vacíos los uniformes.

Viendo el Panorama, creo que mi querido y favorito compositor Manos Hatzidakis había acertado:

«Si nos acostumbramos al Monstruo acabaremos Pareciéndonos a él.»


     Demasiado trabajo para los psicólogos la Mirada de la Viuda posando mano a mano con la Manga Vacía.

     De lo que yo veo en esta mirada, escribo esta obra y estoy convencido de que mientras ella viva, el sombrero que lleva puesto su hijo no se venderá. Aunque vengan miles de crisis, hay cosas que no se venden.


     Puede cada uno poner con su fantasía lo que le da la gana al lado del Uniforme Vacío.

     La madre y el hijo de una chica de África que una noche cogió la patera y no llegó nunca a pisar ninguna tierra.

Poned
a los padres e hijos de los soldados que fueron a Irak y a Afganistán y volvieron envueltos en una bandera.

Poned
a los hijos de esos “envueltos” que no han llegado a nacer, porque a sus Candidatos padres les tocó una misión de la OTAN.

Poned
a los hijos de los 3000 griegos que se han suicidado los últimos 2 años por la “Crisis Financiera”.
Igual hay Guerras con menos víctimas.

Poned lo que queráis al lado de su Uniforme pero a él,

siempre Vacío.

Lo llenará el Teatro porque es una de sus Razones de Existencia: Dar Vida a las Ausencias.

Intentaré decir lo que quiero en 8 minutos. Pero si tuviera que decirlo en 30 segundos, lo diría tal cual como la historia del siguiente vídeo. Este vídeo es una buena oportunidad para Agradecer a Alaitz por todo lo que hizo a lo largo de este proceso. Tuvo exactamente el Papel que tiene el chico en el vídeo. En el papel de la chica: mi obra.


Por ahora Gracias a: OSCAR GONZÁLEZ 


(Aquí, cuando ganó la Copa Mundial durante una siesta.)

Curriculum:


Datos:
· Altura: 180
· Ojos: Azul
· Cabello: Castanho


FORMACION 
Estudio Juan Carlos Corazza
Cuarta Pared
NIC
Central del Cine
spanglish studio N.Y

IDIOMAS
Ingles,Frances,catalan

EXPERIENCIA
PUBLIDAD:Bankinter,Mercedes,Terra,Marcilla,Jazztel,VW Etc
TEATRO:Made in Taiwan,Sexual Perversity in Chicago,Diarios de escepticos para pesimistas
CINE:Pas de deux,El extranho,Retroceso,Ayahuasca,Un Mundo mas seguro,El forjador de Historias etc
TV:Los hombres de Paco,Mujeres,Los simuladores,Hermanos y detectives,Aguila Roja etc



Su vídeobook: 




Gracias a: ROSALÍA ÁNGEL que en mi obra hace de todo menos de pirata.


Curriculum:


FORMACIÓN ARTÍSTICA
Iniciación al teatro de la danza Luis Olmos 1980
Interpretación Guillermo Heras 1980/85
Interpretación Ernesto Caballero 1985
Curso de Interpretación M.Angel Egea 1987/89
Doblaje Taurus 1993
La escritura del actor en el espacio Guillermo Heras 1999
Improvisación Carles Castillo 2001
Dramatización Jose L.Alonso de Santos 2003
FORMACIÓN ACADÉMICA
C.O.U en el I.N.B.de Orcasitas 1980/81
Producción y comunicación enTV(86 h).2001.Universidad Carlos III.
EXPERIENCIA PROFESIONAL

TEATRO
-“Cara y Cruz”                                                               Marías Guerreras 2011
-" De Comunión"                                                              Matildes                                                   2007/09
-“No mas lágrimas” Marías Guerreras 2007
-“ La mano de Dios” Alfonso Asenjo 2007
-“Viva la diferencia” Matildes.Infantil 2005
-" El ciego de los romances" Alfonso Asenjo 2006/09
-" Pícaros Ambulantes" Paco Torres 2004/11
-" Ciclo Tebano" Manuel Canseco 2004
-" He dejado mi grito por aquí,¿lo habeis visto?" Marías Guerreras 2004
-" Trogloditas" Matildes(Cia. propia) 2004/09
-" Dorita Mayalde,cocinera" Jorge Casino 2002/09
-" Forjadores de Imperio" Ramón Serrada/lLAGRADA 2001
-" Misericordia" J.Luis Alonso/Manuel Canseco 2001
-" Julio Cesar" Manuel Canseco 1999
-" El Cerco de Numancia" Manuel Canseco 1998
-" Comisaría de Guardia" Chec Cabaret 1994
-" Canal Abierto" Cia. El Público 1990
-" Un olor a ámbar" M.Angel Egea 1989
-" El amor de D.Perlimplín y DªBelisa..." Guillermo Heras 1983
-" La estanquera de Vallecas" Rosa P. Roa 1983
-" El callejón del gato" “Los cuernos de D. Friolera” Guillermo Heras 1982
-" Lisístrata" Guillermo Heras 1981

TELEVISIÓN
-" El Conciertazo" TVE 2004/08
-" In Fraganti" Hugo Stuven 1999
-" Farmacia de guardia" Antonio Mercero 1994
-" Esto se anima" Antena 3TV 1993

CORTOMETRAJES
-"Video promoción interna para Cruz Roja" 2005
-"Conchi,Cris,Rosario y los chicos del armario" José Vicario 1987

PUBLICIDAD
-" Spot TV.Frenadol" 2003
-" Spot TV.Loteria Primitiva" Actriz Protagonista 2002
-" Vídeo promocional para Repsol" 2001

ANIMACIÓN
-" Animación infantil" Derisa Producciones" 2005
-" Animación para adultos" La Terrible 1998

EXPERIENCIA EN OTROS CAMPOS
-" Colaboración en trabajos de gestión" Escenarios Virtuales 2003

IDIOMAS:
Francés


Su Compañía:
http://www.mariasguerreras.com/index.php?option=com_content&view=article&id=52&Itemid=197


Gracias a: PILAR CRESPO que aunque su Grupo lo llama MALA SANGRE ella es Pura Sangre.


Su videobook: http://www.pilarcrespoactriz.blogspot.com.es/p/video-book.html

Su Blog:  http://www.pilarcrespoactriz.blogspot.com.es/

Curriculum:

FORMACIÓN
- Licenciada en Interpretación textual. Escuela Superior de Arte Dramático de Sevilla (97/00).
- Diplomada en Interpretación Cinematográfica. Instituto del Cine de Madrid. (N.I.C)
- C.A.P (Certificado de Aptitud Pedagógica). Didáctica Arte Dramático. Universidad Complutense de Madrid. 

- Cursos de Interpretación 
Will Keen, Miguel Narros, José Carlos Plaza, Cristina Rota, Eduardo Fuentes, Juan Carlos     Sánchez, Ricardo Iniesta, 
Omar Pacheco, Jerónimo Arenal, entre otros. 
- Cursos de Interpretación ante la Cámara 
Benito Zambrano, Macarena Pombo, Iñaki Aierra y Luis Gimeno.
- Cursos de Técnica vocal 
Esperanza Abad, Concha Doñaque, Vicente León, Julia Oliva, Vicente Fuentes y Carlos Tostado (Doblaje).
- Cursos de Técnica corporal 
Compañía Astragali (Italia), Amparo Ruiz (Esgrima), Mayumana (Ritmo y percusión corporal), Aurel Ghercu (Acrobacia), 
Akira Matsui (Teatro No), Aurora Casado (Movimiento escénico). 
- Baile Flamenco 
Alicia Márquez, Beatriz Uria, Carlos Robles, Ana María Bueno y Candela Soto.

CINE 
2011   LOS NIÑOS SALVAJES. 
           Largometraje dirigido por Patricia Ferreira. Reparto.
           LA VOZ DORMIDA.  
           Largometraje dirigido por Benito Zambrano. Fig especial.
2008   LA BANDA EN LA ISLA DE LA MAGIA. 
           Largometraje dirigido por Chalo Crespo. Reparto.
2007   DÉJATE CAER. 
           Largometraje dirigido por Jesús Ponce. Secundario.
2005   SE ALQUILA. 
           Largometraje dirigido por Aleks Jean. Reparto.

CORTOMETRAJES
2010   ZIG - ZAG. 
           Cortometraje dirigido por Sara Alquézar. Protagonista.
2008   CUENTA ATRÁS. 
           Cortometraje dirigido por Fran Castillo. Reparto.
           LA OFICINA. 
           Cortometraje dirigido por Gonzalo Crespo. Secundario
2005   AMANTIS. 
           Cortometraje dirigido por Luis Ruíz Jiménez. Secundario.
           REFRACTARIOS. 
           Cortometraje dirigido por Paco Cabrera. Protagonista.
           SUPER PEPE. 
           Cortometraje dirigido por Joaquin Selma. Secundario.
2001   VERDE. 
           Cortometraje dirigido por Carmelo García. Secundario.
1998   EL ÚLTIMO VIAJE DE MARCELLO. 
           Cortometraje dirigido por Jesús Ponce. Reparto.

TV
2009 Low Cost. 
         Presentadora de TV. Documental para el canal Viajar.
2008 AIDA. 
         Personaje de Reparto. La Choni. Globomedia. 
         Serie 400, el Imperio se rompe. 
         Personaje de Reparto. LZ Producciones.
2007 Colón al descubierto. 
         Personaje de Rosa. Documental para Canal Sur TV.
         Spot “Carnet Joven”
         División XL Producciones para la Junta de andalucía.
2005 El Quijote. 
         Personaje de Dulcinea. Documental para Canal Sur TV.
1997 Video musical de Kiko Veneno. 
         Video producciones La Goma S.A.

TEATRO
2011       A solas (Monólogo) 
              (Dirección: Eva Rodríguez y Pilar Crespo) Teatro del rastro. (Sala Joaquín Turina. Sevilla)
2010       DJ Peep Show 
               (Dirección: Juan José Villanueva) Excéntrica Producciones. (Teatro Lope de Vega. Sevilla)
2009       Medea 
               (Dirección: Tomaz Pandur) Festival de Teatro Clásico de Mérida. (Teatro Romano de Mérida)
2007       Cumpleaños Aníbal 
               (Dirección: Juan José Villanueva) Teatro del rastro (Sala Chicarreros. Sevilla)
2006       macbetH 
               (Dirección: Juan José Villanueva) Teatro del rastro (Festival de Teatro Clásico de Almagro) 
2004      Así que pasen cinco años 
              (Dirección: Carlos Alonso) R.E.S.A.D (Círculo de Bellas Artes. Madrid)
2002-03 Romeo x Julieta 
               (Dirección: Emilio Hernández) Centro Andaluz de Teatro. C.A.T. (Gira Internacional)
2002      Laboratorio TNT 
              (Dirección: Ricardo Iniesta) Compañía Atalaya
2000-01 Don Juan en los Ruedos 
              (Dirección: Salvador Távora) La Cuadra de Sevilla (Gira Internacional)
2000      Muelle Oeste 
              (Dirección: Emilio Rivas) E.S.A.D
              Las Cigarreras. 
              (Teatro de la Maestranza. Sevilla)
              Dimonis. 
              Els Comediants
              La cueva de Salamanca 
              (Dirección: J.Javier Pérez Sanmartín) La Factoría Teatro
1999      Desacoplados 
              (Dirección: J.M. Martí. La Factoría Teatro. (Teatro Alameda. Sevilla) 
1996      La casa de Bernarda Alba 
              (Dirección: Gregor Acuña)

OTROS DATOS DE INTERÉS
- Actriz, baile, cante y acordeón en el grupo flamenco Mala Sangre.5. 
  Gira por Italia, Alemania, Suiza, Bélgica, Holanda, Inglaterra, Serbia, Croacia,
  Rumanía, Níger, República Dominicana, Argelia, Gabón, Ghana, entre otros paises.
- Acordeón: nivel básico.
- Idiomas: Inglés nivel medio. 
- Carnet de conducir: Clase B.


                                                                                                    EL GRECO

15 Feb 2013

ΠΑΙΔΙΚΕΣ ΔΩΡΟ-ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ

ΣΤΟ HARVEST ΑΔΕΡΦΕΣ ΜΟΥ, ΣΤΟ HARVEST 

      (Η Ειρήνη σε πρόβα Νυφικού στο Εξοχικό μας στην Αγία Πετρούπολη.)


     Είναι τα γενέθλια της Ειρήνης σήμερα, της αδερφής μου. 15 Φεβρουαρίου. Μια μέρα ακριβώς μετά τη Μεγάλη Γιορτή του Αγίου. Δεν ξέρω τί ακριβώς συνέβη,
αν δεν συγκεντρώθηκε η μάνα μου και χάσαμε αυτό το Ανήμερα, (πόσο θα ήθελα να είχε γεννηθεί στις 14)
αν δεν είναι παιδί του Έρωτα, ή
αν καθυστέρησε μια μέρα το μωρό για ιδιοτελείς λόγους, γιατί δεν ήθελε να βγει στον κόσμο Ανήμερα, μην τυχόν και ο μελλοντικός σύντροφος το κάνει "δύο σε ένα", το Δώρο γενεθλίων και του Έρωτος, πάντως η Ειρήνη γεννήθηκε μια μέρα μετά απ’ του Αγίου Βαλεντίνου το 1978.

     Θυμάμαι από το ’79 κιόλας, τέτοιες μέρες είχαμε πάντα στο σπίτι δυο μέρες συνεχόμενες γιορτή.

     Είναι Μεγάλη Γιορτή στη Λάρισα ο Άγιος Βαλεντίνος. Θυμάμαι ο πατέρας πάντα γι’ αυτή τη μέρα, μάς είχε μια έκπληξη. Βασικά η Έκπληξη ήταν κυρίως για μένα και την Ειρήνη γιατί για τη μητέρα δεν υπήρχε καμιά αγωνία. Πάντα το ίδιο, το κλασσικό, το Μονόπετρο.

     Για μας όμως… Αχ για μας…

     Μια εβδομάδα Δωρο-Ταξίδι. Πάντα.

Εντάξει,
συνήθως για Σκι λόγω της Εποχής αλλά δεν έλειψαν και οι χειμερινές
κρουαζιέρες. .

     Πού τα θυμήθηκα τώρα όλα αυτά!

    Θυμάσαι Ειρήνη τη χρονιά που πήγαμε στο Βόρειο Πόλο; Ένα κρύοοοοο! (Λογικό θα μου πεις, στο Βόρειο Πόλο τί θα κάνει;)

     Είχε ψοφήσει θυμάμαι ΚΑΙ το Ιγκουάνα της Ειρήνης (δεν το αποχωριζόταν ποτέ) ΚΑΙ τα κανίς της μαμάς (άλλο δράμα από κει.) Τα θάψαμε μαζί στο χιόνι και πάνω, με το δάχτυλο, είχε γράψει η Ειρήνη κάτι πραγματικά συγκινητικό και πρωτότυπο: «ΔΕ ΘΑ ΞΑΝΑΠΑΡΩ ΠΟΤΕ ΙΓΚΟΥΑΝΑ». (Της είχα πει να μη γράφει πράματα στο χιόνι αλλά εκείνη επέμεινε πάντα πιο επιστημονικά: «Στο Βόρειο Πόλο δε θα λιώσουν ποτέ τα χιόνια». Τα ίδια λέει και τώρα: «Αποκλείεται να γίνουν στην Ελλάδα όσα λες…» μου λέει, «απλώς μια κρίση είναι και θα περάσει.» Καλά....)

     Την ημέρα που η Ειρήνη έθαψε το Ιγκουάνα της, κι επειδή εγώ δεν τα μπορώ αυτά δράματα, πήρα την Πολική μου Αρκούδα, - αφού πάμε Βόρειο Πόλο σκέφτηκα, την Πολική να πάρω- γιατί το άλλο μου αγαπημένο κατοικίδιο, ο Βόας, είχε πέσει σε χειμερία Νάρκη όπως τώρα οι περισσότεροι από μας.

    Τις άφησα λοιπόν να θάψουν τα ζώα τους κι εγώ πήγα πιο πέρα με την Αρκούδα μου να κολυμπήσω. Λατρεύω το χειμερινό κολύμπι. Κάτι τρύπες που άννοιγε στον πάγο η σκατούλα η Ντόρα. Έτσι έλεγα την Αρκούδα μου. Εγώ απ' αυτή έμαθα ν' ανοίγω στο νερό.

     Η μητέρα, εννοείται με το δικό της δάχτυλο, όχι με της Ειρήνης, πιο δωρική είχε γράψει στο χιόνι:

 «ADIÓS CARMEN.»

     Κάρμεν έλεγαν τη σκυλίτσα της και το Αίσθημα τής Λύπης, πάντα τής μητέρας τής έβγαινε σε ξένες γλώσσες, ακόμα και τώρα. Για παράδειγμα στην τελευταία αποτυχία του Σαμαρά να πάρει αυτοδυναμία, τρεις μέρες συνεχόμενες  ξεσήκωσε όλη την Ελβετία (εκεί περνάει πια τα καλοκαίρια της, δεν την μπορεί τη ζέστη της Λάρισας) φωνάζοντας  "FUCK FUCK FUCK! STUPID GREEK PEOPLE! SAMARAS IS THE BEST! FUCK FUCK FUCK!"

Στη Γη του Πυρός θυμάσαι Ειρήνη; Που κάηκε το μαλλί της μαμάς και μόλις το είχε κάνει περμαναντ!

    Πρώτη χρονιά φέτος που δε γιορτάζουμε αυτές τις ημέρες οι τρεις μαζί, πρώτη φορά που δεν «παίρνουμε» τις χειμερινές μας διακοπές.

     Στη μαμά έτυχαν κάτι σκάλες πολυκατοικίας που είχε να καθαρίσει χωρίς αναβολή, εγώ είμαι με φιλάθλους του Ολυμπιακού που ήρθαν ως τη Βαλένθια να δουν  σημαντικότατο παιχνίδι με την Λεβάντε, ο μπαμπάς έτσι κι αλλιώς δε μας ακολουθούσε ποτέ γιατί είχε πολύ σοβάτισμα και το πάνω-κάτω στη σκαλωσιά τον ξεθεώνει, και η Ειρήνη είναι πια επιχειρηματίας. Έχει WINE BAR, το HARVEST. (Θυμάσαι Ειρήνη το WINE BAR που είχαμε πάει στο Σαντιάγκο της Χιλής;) Οικογενειακώς λατρεύουμε τα χιλιανά κρασιά.

     Λόγω λοιπόν αυτής, της φετινής συγκυρίας, από μακριά θα της ευχηθώ να συνεχίσει να μπορεί να δουλεύει 18 ώρες την ημέρα. Όσο ξεκουράστηκε στα Σαλέ ξεκουράστηκε. Είναι άλλες Εποχές τώρα. Κι επειδή «δεν τον μεθύσαμε τον ήλιο Μάνο» που λέει κι ο Ρασούλης, -ούτε με χιλιανό κρασί μεθάει αυτός ούτε με διορισμούς, μόνο με Θυσίες συνήθως Άδικες.

     Δουλειά τώρα Ειρήνη. Πρέπει να φέρουμε  την Ανάπτυξη.

    Σου εύχομαι λοιπόν πολύ ΔΟΥΛΕΙΑ. Μέρα-νύχτα! Κι όποτε έχω ευκαιρία, λέω στους φίλους μου να περνάνε από κει. Αλλά κομψά, όπως μας μεγάλωσαν στα Σαλέ του Κόσμου: το είπα μια φορά όταν ανοίξατε και τους το θυμίζω τώρα.

   Σου εύχομαι να κάνει καλό καιρό. Και Ειδικά, (για να βγάζεις τραπεζάκια έξω), και Γενικά κι ας βλέπω εγώ μόνο σύννεφα.

   Σου εύχομαι ο κόσμος που έρχεται εκεί να είναι χαρούμενος. Κι αν όχι, τουλάχιστον να φεύγει χαρούμενος με το κρασί που θα του δίνεις. Να μην παριστάνουμε τους Σούπερ Μαν, ό,τι μπορεί να βοήθησει, καλοδεχούμενο. Κοίτα πόσο βοηθάει τους ρώσους  η Βότκα.

   Επίσης σου εύχομαι Ανάπτυξη. Μέσα σου κυρίως, την άλλη άστη, θα τη φέρουν τα παιδιά μας.

   Και σου εύχομαι να θυμάσαι πάντα ότι τα ταξίδια που δεν κάναμε μας έδωσαν τη χαρά να τα Φανταστούμε.

    Τέλος, σου στέλνω (και στους φίλους μου με την ευκαιρία) μια Πρόταση Επένδυσης. Να τη Μεγεθύνεις και να την κρεμάσεις κάπου εκεί στο μαγαζί. Να παίρνουν κουράγιο με επιχειρήματα επιστημονικά όσοι φίλοι θα τσουγγρίζουν τα ποτήρια προσπαθώντας να συνειδητοποιήσουν το Μέγα Γεγονός ότι ΜΑΣ ΠΡΟΔΩΣΑΝ. Μου την έστειλε η Έλλη την "Επιστημονική Ανάλυση". Κατά πάσα πιθανότητα, όλοι οι υπολογισμοί είναι σωστοί. Και μάλιστα το λέει κοτζάμ Βραβείο Νόμπελ. Εκτός κι αν είναι κι αυτός τόσο Νόμπελ όσο Ντοκτόρ είναι ο Άδωνις.

Σε φιλώ


                                                               Ο Χειμερινός Κολυμβητής αδερφός σου.

"O καθηγητής Δρ Wassa Κατάρ με Νόμπελ Οικονομίας εξηγεί πώς να
σκεφτόμαστε για την τρέχουσα οικονομία:

1) Αν τον Ιανουάριο του 2010 είχατε επενδύσει 1000 ευρώ σε μετοχές της
Royal Bank of Scotland, μία από τις μεγαλύτερες τράπεζες στη Βρετανία,
θα είχατε τώρα 29 ευρώ!

2) Αν τον Ιανουάριο του 2010 είχατε επενδύσει 1000 ευρώ σε μετοχές της
Lehman Brothers, θα είχατε τώρα 0 ευρώ!

3) Αλλά αν τον Ιανουάριο του 2010 είχατε ξοδέψει 1.000 ευρώ σε καλό
κόκκινο κρασί (όχι μετοχές) και είχατε καταναλώσει ήδη όλα αυτά, θα
είχατε 46 ευρώ σε άδεια μπουκάλια!"

HARVEST: Αιόλου 64

http://elgrecomadrid.blogspot.com.es/2012/12/harvest-8.html


Υ.Γ. 1: Ζητείστε τα μπουκάλια απ’ την Ειρήνη.

Υ.Γ. 2: Ευχαριστώ από καρδιάς τη φίλη μου Μουλάν Στεφάνου για την υπέροχη φωτογραφία της Νύφης.


14 Feb 2013


SAN VALENTÍN-ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΗΜΕΡΑ: ΕΡΩΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΩΔΙΚΟ "Μ. ΡΑΣΟΥΛΗΣ"


A mis amigos españoles, os digo una vez más que independientemente del cómo se han despertado los mercados, Grecia no produce sólo Deuda. Un poeta, que acaba de morir, que se llama MANOLIS RASULIS, y una mujer que me ha criado con su voz, robando algo de mi madre y de mi hermana. No importa lo que no entendais de la entrevista. No hay sólo hay que ENTENDER. Hay que también SENTIR. Al fin y al cabo eso es el Amor: Sentir, No Entender.

Para mis amigos griegos…

Για τους ελληνόφωνους φίλους μου.

Και για την ημέρα που τη λένε «των ερωτευμένων».

Με υπερπροσπάθεια και στόχο να ελέγξω το Δογματισμό, κάνω παραχώρηση και σας στέλνω ένα βίντεο που μεταδόθηκε από το κανάλι που θεωρώ ότι έχει παίξει σημαντικό ρόλο για να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε. Μπορεί κάποιοι να το είδαν. Τότε για του άλλους, που δεν…

Πράματα του Μανώλη Ρασούλη που δεν πρόλαβε να τ’ ακούσει έτσι όπως μπορούμε εμείς. Απ’ τη φωνή της Χαρούλας. Ίσως με άλλο τρόπο, Άγνωστο σε μας για την ώρα να το κάνει.

Με άλλα λόγια αυτό λέω πιο πάνω στους ισπανούς φίλους. Ότι δεν πειράζει που δεν καταλαβαίνουν. Τους λέω ότι δεν Υπάρχει μόνο καταλαβαίνω, Υπάρχει και Νοιώθω. Κι ότι η Ελλάδα δεν παράγει μόνο χρέος. Παράγει κι αυτό που ίσως κάποιοι λίγοι μπουν στον κόπο να Νοιώσουν.

Λέω στους ισπανούς να Νοιώσουν τη Φωνή που εμένα με μεγάλωσε, κλέβοντας, άθελά της και εν αγνοία της κάτι απ’ τη μάνα μου και κάτι απ’ την αδερφή μου.

Στο κάτω-κάτω αυτό είναι ο Έρωτας, Νοιώθω, όχι Καταλαβαίνω.

Σ’ ένα απ’ τα τραγούδια του ο Ρασούλης λέει:

«Ο ΕΡΩΤΑΣ ΚΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΑΜΑ
ΚΑΙ ΜΟΝΟΣ
ΚΑΙ ΑΘΑΝΑΤΟΣ
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ ΘΑΥΜΑ.»

ΧΑΙΡΕ ΡΑΣΟΥΛΗ!

Γίνεται κανείς Μόνος του Αθάνατος; «Χρονιάρα» μέρα μόνος. Δεν είναι Ανάγκη να είναι άνθρωπος. Με κάτι όμως Ερωτευμένος. Όχι φυτό

Δε θυμάμαι πού το είπε αλλά τη θυμάμαι να το λέει, την Ελένη Γερασιμίδου: «Όποιος δεν αγαπάει τη Χαρούλα, είναι κακός άνθρωπος.»
Προσπαθώ αλλά δεν μπορώ. Πάλι Δογματικός έγινα.

Άλλο απ’ τα τραγούδια του έχει τίτλο ΤΟΥΜΠΕΚΙΣΤΑΝ!

«ΚΑΝΩ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥΣ,
ΔΕ ΒΡΙΣΚΩ ΑΚΡΗ,
ΜΕΤΑ ΤΟ ΡΙΧΝΩ ΣΤΟΥΣ ΛΥΓΜΟΥΣ
ΔΕ ΒΓΑΖΩ ΔΑΚΡΥ
ΜΑ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΩ ΤΟΥΜΠΕΚΙ
ΟΠΩΣ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΜΕΡΙΚΟΙ…»

OLE ΡΑΣΟΥΛΗ!

Προσέξτε τις νότες της Βάσως Αλλαγιάννη πως συναντιούνται με τα λόγια του:

«ΑΓΑΠΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΑ ‘ΧΕΙΣ ΘΑΡΡΟΣ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ
ΟΤΑΝ ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ»

Άλλο, σε μουσική του Ορφέα Περίδη:

«ΕΝΕΚΑ ΒΥΘΙΣΗΣ ΤΟΥ ΠΛΟΙΟΥ…
ΤΗΝ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΜΑΣ
ΑΣ ΓΛΕΝΤΗΣΟΥΜΕ
ΕΣΤΩ ΚΙ ΑΝ ΣΤΟ ΣΚΟΤΕΙΝΟ ΒΥΘΟ ΧΤΥΠΗΣΟΥΜΕ…»

Προσέξτε και το «ΔΕΔΟΜΕΝΟ». Πώς από «Ερωτικό» μετατρέπεται σε Πολιτικό μ’ αυτό το σπουδαίο που λέει ο Μανώλης Ρασούλης:


«ΒΡΕΣ ΤΗΝ ΕΞΩ ΠΟΡΤΑ ΚΑΙ ΦΥΓΕ
ΣΚΥΦΤΕ ΑΝΑΞΙΕ ΚΑΙ ΛΙΓΕ»

«ΔΕΝ ΤΟΝ ΜΕΘΥΣΑΜΕ ΤΟΝ ΗΛΙΟ ΜΑΝΟ,
ΤΩΡΑ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ;»

Ρωτάει μετά. Κι αμέσω διαιστώνει:

«ΤΩΡΑ ΞΕΜΕΘΥΣΕ Ο ΗΛΙΟΣ ΜΑΝΟ
ΦΟΒΟΣ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ...»

AVE ΡΑΣΟΥΛΗ!

ΧΑΙΡΕ ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΑΡΑΓΕΙΣ ΜΟΝΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, FELICIDADES ALAITZ.


http://www.youtube.com/watch?v=lptnDEVLSJ4

                                                                                          Valencia 14-2-2013

                                                                                                                    EL GRECO




12 Feb 2013


BEATRIZ TALEGÓN: ΜΙΑ ΙΣΠΑΝΙΔΑ ΣΤΟ ΧΑΡΕΜΙ (Mientras no acaba como Javier Solana, Bravo.)


Είναι ο καταιγιστικός λόγος μιας νεαρής ισπανίδας, της Beatriz Talegón στη Συνδιάσκεψη της Σοσιαλιστικής Διεθνούς.

Παρόντος του Πρόεδρου της, (Θου Κύριε) Γ. Παπανδρέου.  

Η ομιλίας της, έγινε το θέμα τής ημέρας, παντού το βλέπω, σε μπλογκ, σε σάιντ… 

Όσοι θέλετε, θα το ψάξετε και θα το βρείτε και με υπότιτλους. 

Απ’ ό,τι είδα πάντως μέχρι τώρα, από το απόσπασμα που κυκλοφορεί με υπότιτλους, (3 λεπτά και κάτι από τα 11 συνολικά,) λείπει το κατά τη γνώμη μου σημαντικότερο απ’ όσα είπε.

Κατ’ αρχήν πάρα πολύ σημαντικό βεαίως είναι το Τί λέει αλλά νομίζω εξ' ίσου σημαντικό το Πώς.

Ούτε μια ματιά στα χαρτιά της, σ’ όσα ετοίμασε για να πει. Μου θύμισε τον προεδρεύοντα της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, όταν ακόμα η Ελλάδα τον είχε για Πρωθυπουργό, να διηγείται το περιστατικό που υποτίθεται του είχε συμβεί την προηγούμενη μέρα. Εκείνο, με τον συνταξιούχο που υποτίθεται (λέω υποτίθεται αλλά με τέτοια λοβοτομή που υπεστήν ένας Έθνος ολόκληροτα τελευταία 40 χρόνια, δεν αποκλείεται να έλεγε και αλήθεια) συνάντησε  συνταξιούχο -είχε πει- στο δρόμο και του είπε. «Γιώργο, αν είναι να σώσεις την Ελλάδα, να μου την κόψεις κι άλλο τη σύνταξη, και να κόψεις και της γριάς.» Εγώ υποθέτω μιλούσε για τη δικιά του τη γριά αλλά ο Γιώργος νόμιζε ότι ήταν εκπρόσωπος όλων των γριών του Βαλκανικού Νότου κι ότι του μεταφέρονταν η γενική επιθυμία των συνταξιούχων να περικοπεί η σύνταξή τους. 

Το:  «Γιώργο, αν είναι να σώσεις… κτλ κτλ…» το διάβαζε ο Γιώργος. Διάβαζε την Εμπειρία του. Όχι εκείνη την μακρινή, των χρόνων του στη Σουηδία όταν έπρεπε να δουλεύει σε πιτσαρία για να μπορέσει να σπουδάσει (ο ίδιος το είπε). Διάβαζε την Εμπειρία της προηγούμενής του μέρας.

Αυτό δεν είναι θέμα για Σάτιρα. Κατά τη γνώμη μου είναι πολύ σοβαρό θέμα. Αλλά για μας, όχι για το Γιώργο, για τους έλληνες πολίτες, που φτάσαμε να θεωρούμε ότι δεν είναι σοβαρό πρόβλημα το να μην μπορεί ο Ηγέτης μιας χώρας να μην μπορεί να μεταφέρει την εμπειρία του σ’ ένα ακροατήριο. Εμείς χρειαζόμαστε τον Ειδικό, όχι ο Γιώργος. Που φτάσαμε να θεωρούμε ότι άμα μας αυξήσει το μισθό… δεν πα να μην ξέρει να βγάλει και τα μάτια του!

Κι εδώ έρχεται το σημαντικότερο, κατά τη γνώμη μου πάντα, απ’ όσα είπε η Beatriz Talegón. Ότι ο κόσμος που τώρα είναι στους δρόμους, που απεργεί, που παλεύει, που φωνάζει κι αγωνίζεται, (με εξαίρεση ελάχιστους), δεν είναι γιατί θέλει έναν Κόσμο Δικαιότερο. 

ΟΧΙ.

Στο δρόμο κατέβηκε γιατί του πείραξαν την τσέπη, είπε. Γιατί αν πραγματικά τον ενδιέφερε ένας Κόσμος Δικαιότερος, θα ήταν από χρόνια στο δρόμο. Ό,τι και να σημαίνει ο Δρόμος. Γιατί δίπλα μας, δύο τετράγωνα πιο κάτω απ’ τη μύτη μας, η Αφρική, η Ασία, η Λατινική Αμερική αιμορραγούν για τους ίδιους λόγους πολύ πριν μειωθούν οι δικοί μας μισθοί. Εξ’ αιτίας αυτού του μικροελαττώματος που έχει ο Καπιταλισμός να θέλει να βλέπει ανθρώπους στα τέσσερα. Αν δεν τον δει τον άλλο κάτω, ένα με το πάτωμα, δεν ηρεμεί.

Έξοχη η ομιλία της. Και για το οξύμωρο να κάνουν την Συνδιάσκεψή τους Σοσιαλιστές πράμα σε 5άστερο ξενοδοχείο είπε, και για το ότι μετακινούνται με λιμουζίνες είπε, κι ότι τους νέους τους θέλουν μόνο για εθελοντές και για ακροατήριο, και, και και… 

Για μένα πάντως, σημαντικότερο απ’ όλα ήταν το παραπάνω. Το ότι δε χρειάστηκε να συμβουλευτεί τα χαρτιά της ούτε για μια στιγμή για να πει το αυτονόητο, να πει δηλαδή ότι 

ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΝ Ο,ΤΙ ΑΓΓΙΖΕΙ ΤΗΝ ΤΣΕΠΗ ΜΑΣ.

Και δεν είναι ρομαντισμοί όλ' αυτά. Πραγματικότητα είναι. Της Φύσης μας και της Φύσης του Καπιταλισμού.

Η Beatriz Talegón Θα μπορούσε να γλύψει, να ουρλιάξει, να κυματίζει σημαίες και να επευφημεί όπως έχουμε δει να κάνουν κατά χιλιάδες, πολλά χρόνια τώρα οι «γερασμένοι» νεολαίοι των Κομμάτων, λες και τους έβαλαν στο αυτόματο χειροκροτητή πιλότο…

Επέλεξε όμως να πει το αυτονόητο. Ότι και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο δε γίνεται. 

Με δικά της λόγια τους έλεγε να διαβάσουν Θουκυδίδη και Καστοριάδη, τους έλεγε ότι «Ή θα είμαστε Ελεύθεροι ή Ήσυχοι», και τα δυο δε γίνεται.  

Μπορεί να είναι το ισπανικό Σχολείο στο οποίο δεν έχει θέση η παπαγαλία αλλά η Κριτική Σκέψη, μπορεί η οικογένειά της, μπορεί απλώς η ίδια ή η συγκυρία, ή όλα μαζί. Πάντως Μπράβο Beatriz! Αν και είναι Τραγικό που φτάσαμε να λέμε Μπράβο στο Αυτονόητο.   

Μετά απ’ αυτή την ομιλία της, δύο νομίζω μπορούν να συμβούν. Ή να τη φάει το μαύρο το σκοτάδι ή να Εξαργυρώσει και να Ρευστοποιήσει (στην γλώσσα των Αγορών) τη Στάση της στη συγκεκριμένη στιγμή. Τρέμω για το 2ο. Δεν είχε λιγότερο πάθος η φωνή της Δαμανάκη εκείνη τη Βραδιά… Κι ο Χαβιέρ Σολάνα ο συμπατριώτης της; Λίγους Πύρινους Λόγους εναντίον του ΝΑΤΟ είχε βγάλει μέχρι να γίνει Γενικός Γραμματέας του

Θα δούμε.

                                                                                                                     EL GRECO

Υ.Γ.: Σύμπτωση, χθες είχε να παρουσιάσει η Άλμπα μια εργασία στο σχολείο της. Στα 7 τους χρόνια, τούς ζητούν να έχουν επαφή με τον Κόσμο που ζουν. (Θα το Μεταρυθμίσει κι αυτό ο Ραχόι σίγουρα.) Έπρεπε λοιπόν να διαλέξουν μια είδηση, να τη γράψουν πρώτα με δικά τους λόγια, να την κάνουν κτήμα τους, και μετά, να την παρουσιάσουν, να την μεταφέρουν, να την μοιραστούν με δασκάλα και συμμαθητές χωρίς χαρτιά μπροστά τους, σα να ήταν Εμπειρία τους. Άλλα παιδιά μίλησαν για το κυριακάτικο παιχνίδι της ομάδας τους, άλλα, για την Κρίση και τις Περικοπές στην Ισπανία, άλλα για τη Συρία... Φωτογραφία πιστή, κανονική τής κάθε οικογένειας. Με το Σταυρό που της έτυχε της Άλμπας για πατέρας, διάλεξε να μιλήσει για την Κρίση στην Ελλάδα. Ένοιωθε άνετα λέει, το κατείχε το θέμα.


Ολόκληρη η Ομιλία τής Beatriz Talegón:


8 Feb 2013

ΚΥΡΑ-ΦΡΟΣΥΝΗ


                                «Αγνώστου φωτογράφου, μάλλον εποχής Α' Παγκοσμίου»


     Όσο κι αν επιχειρήθηκε 40 χρόνια τώρα, ούτε όλοι οι δάσκαλοί μας έγιναν επαγγελματίες συνδικαλιστές, ούτε ποιες μέρες εργάσιμες θα ενώσουν με μια γιορτής σκέφτονται.

     Νά ένα Παράδειγμα Δασκάλου: Η Φρόσω Φλέγγα! Αυτή μου ’στειλε αυτή τη φωτογραφία.


     Δεν ξέρω αν είναι επίκτητο ή κληρονομικό, πάντως της Φρόσως ξέρει που πέφτει και μάτι και κρίση και ψυχή. Κι έπεσε σ’ αυτή τη φωτογραφία. Κι αμέσως, αντί να τη «λανσάρει» (το «λανσάρισμα» τής είναι αδύνατον απ’ τη φύση της, καλύτερα να πω), αντί να την μοιραστεί με τους φίλους της, την έστειλε σε μένα, για να τη μοιραστώ και με τους δικούς μου και με τους δικούς της. Πρώτα πρέπει να είπε «μοιράζομαι» η Φρόσω και μετά «μαμά», «μπαμπά», «νερό»…

     Προσωπικά, ποτέ δεν έχω δει άλλον Απόντα τέτοιον. Κομψό, να προσφέρει το μπράτσο στη γυναίκα του για να μην αθετήσει το λόγο του και χαθεί η βόλτα που της είχε υποσχεθεί.


«Μοιράζομαι» πρέπει να ήταν η πρώτη κουβέντα της Φρόσσως σίγουρα.

     Αν από κάπου πρέπει να το ξαναπιάσουμε το πράμα, αν πρέπει σιγά-σιγά να ξαναχτίσουμε σχέσεις, κι αφού η Επανεκκίνηση της Οικονομίας δε λέει να γίνει, ας γίνει η Επανεκκίνηση της Εμπιστοσύνης. Κι ας ξαναεμπιστευθούμε τους Δασκάλους των Δημόσιων σχολείων πριν πάρουν τα μάτια τους κι αυτοί και φύγουν.

     Τόσα χρόνια που ταξιδεύω, έχω και παραδείγματα δασκάλων που ιδρώνω στη σκέψη ότι μπορεί να ήταν δάσκαλοι της Άλμπας μου αλλά, όσο κολλητικό είναι το Κακό, αποκλείεται να είναι και το Καλό;

     Η Φρόσω δεν διεκπεραιώνει με τους μαθητές της. Η Φρόσω έχει όραμα, το ίδιο ακριβώς με τον Δημήτριο Σωτήρος (162-150 π.Χ.) του Καβάφη:

«…ιδού που έχει θέλησιν αυτός•
θ’ αγωνισθεί, θα κάμει, θ’ ανυψώσει.

Αρκεί να βρει έναν τρόπο στην Aνατολή να φθάσει,
να κατορθώσει να ξεφύγει από την Ιταλία—
κι όλην αυτήν την δύναμι που έχει
μες στην ψυχή του, όλην την ορμήν
αυτή θα μεταδώσει στον λαό.

Ά στην Συρία μονάχα να βρεθεί!
Έτσι μικρός απ’ την πατρίδα έφυγε
που αμυδρώς θυμούνταν την μορφή της.
Μα μες στην σκέψι του την μελετούσε πάντα
σαν κάτι ιερό που προσκυνώντας τό πλησιάζεις,
σαν οπτασία τόπου ωραίου, σαν όραμα
ελληνικών πόλεων και λιμένων.—


Και τώρα;
                    Τώρα απελπισία και καϋμός.
Είχανε δίκιο τα παιδιά στην Pώμη.
Δεν είναι δυνατόν να βασταχθούν η δυναστείες
που έβγαλε η Κατάκτησις των Μακεδόνων.

Aδιάφορον: επάσχισεν αυτός,
όσο μπορούσεν αγωνίσθηκε.
Και μες στην μαύρη απογοήτευσί του,
ένα μονάχα λογαριάζει πια
με υπερηφάνειαν• που, κι εν τη αποτυχία του,
την ίδιαν ακατάβλητην ανδρεία στον κόσμο δείχνει.


Τ’ άλλα— ήσαν όνειρα και ματαιοπονίες.
Aυτή η Συρία— σχεδόν δεν μοιάζει σαν πατρίς του,
αυτή είν’ η χώρα του Ηρακλείδη και του Βάλα.»

Πασχίζει η Φρόσω, προσπαθεί,

και μαζί της χιλιάδες άλλοι δάσκαλοι, φίλοι μου ή άγνωστοι. Ένα παράδειγμα είναι μόνον η Φρόσω. Παράδειγμα όμως Δασκάλας και Φίλου.

Εκτός απ’ την παράδοση τού επόμενου μαθήματος,

εκτός από την διδακτέα ύλη,

εκτός ύλης,

νά τί μαθαίνει στα παιδιά η Φρόσω.


     Τη φωτογραφία αυτή τούς δείχνει και προσπαθεί εκείνο το παλιό, «να τα κάνει Ανθρώπους». Να τα μάθει δηλαδή να σκέπτονται, να νοιώθουν και να μπορούν εκφράζουν κι αυτό που σκέπτονται κι αυτό που νιώθουν.

     Να έχουν μέσα τους αρμονικά συνδεδεμένα μυαλό ψυχή και γλώσσα.

     Να σπείρει μέσα τους την πιο Τρομερή αλήθεια, πως αν σε μια Κοινωνία δεν είναι όλοι καλά, αργά ή γρήγορα κανένας δε θα είναι καλά.

     Να τους πει πως ο Πόλεμος δεν είναι ένα Αόριστο Κακό Πράμα που το κάνουν κάτι Αόρατοι Κακοί.

     Να τους πει πως δεν αποκλείεται όταν μεγαλώσουν ένας ή μία απ’ αυτούς να την Προδώσει… και να πνίξει την Ανθρωπότητα στο Αίμα γιατί τον Πόλεμο άνθρωποι τον κάνουν, παιδιά που ήταν κάποτε μαθητές ίσως και καλών δασκάλων.

      Είναι Μικρόβιο ο Πόλεμος, δεν είναι Αόριστο Κακό

      φορείς του Μικροβίου είμαστε όλοι

      χρειάζεται απλή διατροφή και πολύ άσκηση

      απ’ το λαιμό και πάνω για να μην εκδηλωθεί η Ασθένεια

      μεγάλη προφύλαξη, μάσκα απ’ αυτή που φορούν τουρίστες γιαπωνέζοι μόνιμα

      ο Καπιταλισμός είναι μέσα μας

     μέσα σε όλους μας

     είναι πολύ κολλητικό

     είναι Γλυκός ο Φασισμός για τους Αδύναμους

     άνθρωποι τον κάνουν το Πόλεμο

     άνθρωποι αφήνουν αδειανές στολές.

      Αγωνίζεται η Φρόσσω να μάθει στα Παιδιά της ν’ αγωνίζονται γι’ αυτό που θέλουν,

να ξέρουν πότε πρέπει να είναι εκεί, δίπλα στον άλλο, και πότε πρέπει ν’ αποσύρονται

ν’ ακούνε όχι μόνο τις μουσικές του Χατζιδάκι αλλά και τις Προφητείες του,

να μην συνηθίσουν το Τέρας για να μην του Μοιάσουν.

 Και όταν απογοητεύεται,

ένα μονάχα προσπαθεί να μεταγγίσει•

αν έστω Προσπαθήσουν για όλα αυτά,

κι εν τη αποτυχία τους,

την ίδιαν ακατάβλητην ανδρεία στον κόσμο θα δείχνουν.

φωτο

     Δουλειά πολύ για Ψυχολόγους το Βλέμμα της χήρας, αγκαζέ με το άδειο μανίκι.

     Απ’ αυτό που βλέπω εγώ ο ανίδεος στα μάτια της, λέω πως όσο ζει εκείνη, το Καπέλο που φοράει ο γιος της δε θα πουληθεί. Κι ας έρθουν χίλιες δυσκολίες. Γιατί υπάρχουν και πράματα που δεν πουλιούνται.

     Βάλτε με τη Φαντασία σας όποιον θέλετε δίπλα στη Στολή. Τα μάνα και των πατέρα των παιδιών που σκοτώθηκαν στα Ίμια για παράδειγμα και μετά τους είπαν «κουρασμένους».

Βάλτε,

τα παιδιά τους, αυτά που γεννήθηκαν κι αυτά που δεν πρόλαβαν να γεννηθούν γιατί σηκώθηκε ένας αέρας τρομερός κι αντί να πάρει το ελικόπτερο και να το Σηκώσει, το τσάκισε κι αυτό και τους πιλότους του και μια Σημαία.

Βάλτε δίπλα στη Στολή τα παιδιά όσων αυτοκτόνησαν τα τελευταία δυο χρόνια.

Βάλτε ό,τι θέλετε δίπλα αλλά τη Στολή πάντα Άδεια.

Ένας πόλεμος ολόκληρος σε μια Στολή Αδειανή, κι ούτε τουλάχιστον για μια Ελένη ή μια Φρόσω, ούτε καν με το πρόσχημά μια Γυναίκας.

Αν τύχει ποτέ και φτάσει αυτό το γράμμα μου σε γονείς μαθητών της Φρόσσως, ένα έχω να τους πω:

η Φρόσω αγαπάει τα παιδιά σας.

Όπως κι άλλοι, πάρα πολλοί Δάσκαλοι σε μια Ελλάδα ντυμένη Αλή Πασάς που προσπαθεί να τους πνίξει.

Φρόσω μου, σ’ Ευχαριστώ και για τη Φωτογραφία και για την Φιλία.

Εσύ Νίκησες άλλα κι άλλα, τον Αλή Πασά θα φοβηθείς;

                                                                                          Και Γιάννης και El Greco

Υ.Γ.: Νά τί άλλο μαθαίνει στα παιδιά η Φρόσω.