30 Aug 2014

4ο, ΛΥΡΙΚΟ ΧΤΑΠΟΔΙ και ΕΠΙΛΟΓΟΣ

ΧΤΑΠΟΔΙ ΙΔΙΟ Η ΖΩΗ, ΦΤΥΣΤΟ!

Έτσι το λέω το 4ο και τελευταίο γκρουπ-χταπόδι.
Αυτό το 4ο τα είχε όλα.
Και καλά (είχα κακομάθει στο Καλό...)
και κακά, (μια του κλέφτη, δύο, τρεις, την τέταρτη κάτι θα σου συμβεί.)


Μη φανταστεί κανείς κάνα κακό μεγάλο, ένα-δυο ποντίκια μπήκαν... Το είχαμε πάθει και παλιά αυτό, μικρός στο χωριό, στη Χάλκη... Είχαμε αφήσει την πόρτα ανοιχτή Ορθάνοιχτη και είχε μπει ποντίκι.
Τα ίδια που πάθαινα μικρός παθαίνω και μεγάλος,
καλό,
κακό σημάδι αυτό δεν ξέρω,
ν' αφήνεις την πόρτα ορθάνοιχτη ό,τι και να σου 'χει συμβεί,
να μη μαθαίνεις με τίποτα πως κλείνουν πόρτες, πως κατεβαίνουν ρολά...

Ναι, στο 4ο γκρουπ είχα αφήσει ορθάνοιχτη την πόρτα γιατί κάποιους φίλους κολλητούς
τούς έστησε η Ανάπτυξη,
δεν ήρθε
και δε μπόρεσαν να 'ρθουν κι αυτοί κι έτσι,
έμεινε ανοιχτή η Πόρτα στο ρίσκο του Αγνώστου.

Ρίσκο ναι, αλλά όχι ότι απαραίτητα θα φέρει και κακό.
Τουλάχιστον όχι μόνο.
Γνώρισα Ωραίους άγνωστους μέχρι χθες ανθρώπους,
κάποιοι φίλοι φίλων και άλλοι εντελώς άγνωστοι,
στα τυφλά έπεσαν πάνω σε κάτι που ονομάζονταν:
Χταπόδι και Σπέρμα
διότι υπήρχαν θέσεις στις συγκεκριμένες ημερομηνίες και ήταν οι μόνες που τους βόλευαν.


Και μπήκαν μεταξύ Ανθρώπων και ποντίκια, τίποτα τρομερό, ένα-δυο ποντικάκια που το μόνο που ξέρουν κάνουν είναι κριτς-κριτς- κριτς... θόρυβο μόνο ξέρουν να κάνουν, ίσα-ίσα να ενοχλούν...

Ποντικάκια,
απ' αυτά που τις Κυριακές,
μετά το μεσημέρι,
που μένεις στο τραπέζι και παίζεις με τ' αλάτι όπως λέει η Λίνα,
και πάνω που πας να κάνεις έστω κι αυτή την τραγική διαπίστωση πως
κάποια γεύση έχει χαθεί κι ο άνθρωπος το ξέρει...
πάνω που διαπίστωση στη διαπίστωση,
σκέψη στη σκέψη πας όπου τραβάει η ψυχή σου...

κριτς κριτς...

σε φέρνει πίσω στην πραγματικότητα το ποντικάκι,
κι όμως...
με την ασήμαντη φασαρία του σε φέρνει πίσω
πόσα ταξίδια δε ματαιώθηκαν χάριν τρωκτικών που τρώνε τις ζωές μας.

Κριτς... κριτς...

Κριτς....

μες στο πούλμαν...

ροκάνιζε το ένα ποντικάκι το αυτί του άλλου...

Για 1-2 , ποντικάκια,
για 1-2 ακούρδιστα, φάλτσα βιολιά δε χαλάει η συναυλία!
Βγήκαν τ' αποτελέσματα,
δεν περνάν στο επόμενο έτος-ταξίδι,
κόπηκαν,
πάει τελείωσε,
τους ξεχάσαμε.

Έχει τόσα άλλα να θυμάμαι αυτό το 4ο με ορθάνοιχτα τα 8 του πόδια Χταπόδι.


                           (Η Ζωή κι ο Χάρης και στο βάθος ο Διαμαντής κι Πέπυ.)

                           (Ο Διαμαντής τώρα χορεύει με τη Στέλλα)

 (Εδώ η Αναστασία με το παθιασμένο βλέμμα χορεύει με τον Πάκο)


(Εδώ, η Αναστασία πάντα λίγο πριν βάλει το ίδιο πάθος στο βλέμμα χορεύει με τον Πέπε.)


ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποιος είναι ο πατέρας της Αναστασίας;;;;;

Είχε πολλές και ωραίες στιγμές το Λυρικό Χταπόδι. Το παραπάνω φωτογραφικό ρεπορτάζ έγινε μπροστά στα μάτια του Αγίου, στο Σαντιάγκο Ντε Κομποστέλλα και λες και δε μου φτάναν όλα τα υπόλοιπα, 8η μέρα, 8 μέρες με ποντίκια μες στο λεωφορείο φτάνουμε για την ξενάγηση στο Σαντιάγκο, κόσμος πολύ μαζεμένος, έλεγχοι παντού, αχός πολύς ακούγεται κοιτάζω στη σκάλα με τις σκαλωσιές τι να δω...


Ναι, αυτό που βλέπετε κι αυτό που καταλάβατε...

Δεν έφταναν τα ποντίκια, ήρθαν κι οι κροκόδειλοι...

Νά και μία κοντινή με το SAMSUNG 4 μου,
να τη δημοσιεύσω και να τη σβήσω,
μη μου μπλοκάρει και το τηλέφωνο,ήπειρο ολόκληρη μπλοκάρισε...

(Είχε πάει λέει να προσκυνήσει η προσκυνήτρια λες κι έχει ιερό και όσιο και περπάτησαν 6 χιλιόμετρα -έτσι είπαν οι ψεύτες- με τον φίλο της τον ψηλό από δίπλα, τον Μαριάνο με τη Χένα στο μαλλί -διπλή η τραγωδία μου-...)

Όξω από δω... να φύγουν τα κακά πνεύματα... στα όρη στ' άγρια βουνά... στα βάθη των ωκεανών... εκεί που δε λαλούν οι πετεινοί... όξω από δω Μάγισσα... δεν είσαι συ η Μάρι... !!!!

Τους ξόρκισα...


Αυτή φορά, στην προσπάθεια μου να διευθύνω την 35μελή ορχήστρα είχα ειδική βοήθεια.

Της Αλάιτζ  και της Άλμπας

που αποφάσισαν να με ακολουθήσουν σ' αυτό,
το από μια άποψη Τελευταίο Ταξίδι.


Ιδιαίτερες συνθήκες για μένα,
να μιλάω μπροστά σε μια βάσκα
για βασκική
Μυθολογία,
Ιστορία,
Γλυπτική,
Γλώσσα,
ύστερα η Γκερνίκα τους,
η ΕΤΑ τους...

Για τη Μάγισσα Μάρι,
την Πασιονάρια και τον Ουναμούνο,
τον Τσιγίδα, το σπασμένο πόδι του,
την ολοκαίνουρια Γλυπτή Ζωή του,
την Εουσκέρα που ως βαρύτερη βρισιά έχει να ξεστομίσει το:

“Αι στα σύκα παλιόπαιδο”

ναι, δυο μέτρα άντρες οι βάσκοι,
αυτή έχουν για βαρύτερη κουβέντα να πουν ο ένας στον άλλο,

τί να πω εγώ στην Αλάιτζ για τη Γκερνίκα;;;
Από κει είναι.
Και για την ΕΤΑ τί να της πω;;;
Μ' αυτή μεγάλωσε για φόντο της ζωής της.


Ιδιαίτερη Στιγμή για μένα να μιλάω για όλα αυτά στην Αλάιτζ που ήταν δίπλα μου σε ό,τι κι αν χρειάστηκα από πέρυσι τον Οκτώβριο όταν αποφάσισα να οργανώσω αυτό το ταξίδι.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ Αλάιτζ.

Ιδιαίτερη και η Στιγμή που χρειάστηκε 2ος ξεναγός, να μεταφράσει
και η Άλμπα δε δίστασε ούτε μια στιγμή να μου πει το ΝΑΙ,

“Θα είναι Δύσκολα μπαμπούλη;

μόνο με ρώτησε.

“Να κάνεις το καλύτερο που μπορείς και να είσαι ειλικρινής στη στιγμή, οι καλοί άνθρωποι αυτό θα κρατήσουν” της είπα επί λέξη.

Υπερήφανος όχι απ' το αποτέλεσμα της μεταφράσεως,
εκεί τη βοήθησανλίγο-πολύ όλοι,
κι όσοι την εμπιστεύτηκαν και πήγαν μαζί της,
και η Αλάιτζ όπου μπορούσε,
κι η Βάσω που της ζήτησα να πάει από κει και να βοηθήσει όπου χρειαστεί γιατί μιλάει ισπανικά...

Υπερήφανος που όταν της ζητήθηκε να βάλει πλάτη,
δεν έκανε το νιάνιαρο το εννιάχρονο,
“μα, μου , μπα μπου... ντρέπομαι... δεν μπορώ... μα...”

“Χρειάζομαι βοήθεια” μόνο της είπα και μου έδωσε το χέρι.

Υπερήφανος και που όταν τη βοήθησαν δεν αντέδρασε κομπλεξικά,
έκανε απλώς το καλύτερο που μπορούσε με ειλικρίνεια στη Στιγμή.

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ Άλμπα μου.

Μαζεύτηκαν γύρω της 17 απ' τους 19 που έπρεπε να παν μαζί της,
ζητά ο τοπικός ξεναγός άλλους δύο,
και τα δυο ποντίκια της γυρίζουν την πλάτη,
σφυρίζουν αδιάφορα,
δε με βλέπουν που είμαι δίπλα κι ακούω:

“Κάτσε να μπούμε μετά με τον άλλο, (με μένα δηλαδή)
τι ξέρει αυτό το νιάνιαρο να μεταφράσει...”

ΠΑΥΣΗ.

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΥΣΗ


Αν ήταν Σκηνή Έργου Θεατρικού, μια Λύση θα ήταν η Μεγάλη Παύση.
Πολλές μπορεί να βρει ο Σκηνοθέτης, εγώ προτίμησα της Μεγάλη Παύση.

Λογικό και Ορθό προσπάθησα να πείσω τον εαυτό μου
αντί να τις φτύσω στα μούτρα όπως ήταν η διαταγή της παρόρμησής μου,
"ταξίδι ήρθαν" ξαναπροσπάθησε το μυαλό,
"τουρίστριες είναι οι καημένες,
θέλουν καλή μετάφραση όχι αυτοσχεδιασμό ενός παιδιού,
δε θέλουν αυτό που έχεις εσύ να δώσεις...

"Λογικά, Σωστά σκέπτονται για καημένες τουρίστριες"
ξαναείπα μέσα μου
και δεν τις έφτυσα τις κατάπτυστες!

Για άλλο μιλάω εγώ,
για Δύναμη της Αγάπης Ισοδύναμη
άστο καλύτερα...

"don't throw your pearls to the pigs Yiannis"

ακούω τη Μπλανς Ντι Μπουά να μου φωνάζει
και στο ένα και στο άλλο αυτί.

Τι να πω;
Για την αισθητική του πράματος;
Για την ποιότητα του ανθρώπου που μπορεί να γυρίζει την πλάτη σ' ένα παιδί;

Άστο καλύτερα λέω και ξαναλέω στον εαυτό μου αλλά,
χρειάζεται το χρόνο του ο θυμός που δεν εκφράστηκε γι' αυτό ξαναγυρίζω.

Εύκολα δίνουμε άφεση σε όλα,
εύκολα λέμε,
“άστο μωρέ μη δίνεις σημασία”
 γι' αυτό μεγαλώνει το Τέρας
μέσα έξω μας.


Σχολείο Μεγάλο είναι ένα γκρουπ.
Πανεπιστήμιο να είσαι με ανθρώπους 10 μέρες,
πρωί-μεσημέρι-βράδυ με ανθρώπους 10 μέρες Πτυχίο παίρνεις...
Το Μεταπτυχιακό,
μετά,
μόνος,
στο σπίτι,
στην στιγμή της Ταβανοσκόπησης
όταν αντί να παίζεις στο τραπέζι με τ' αλάτι
αφήνεσαι στο κρεβάτι ανάσκελα και κοιτάς ψηλά και ζητάς απάντηση απ' τη λάμπα,
της ζητάς να σε φωτίσει να ζυγίσεις και ν' αποφασίσεις:
αξίζει τον κόπο;
"1-2 ποντίκια μπροστά στους 150 που φέτος σ' εμπιστεύτηκαν δεν είναι τίποτα,
μην είσαι βλάσφημος" λέει το Ταβάνι... ξέρω πως είσαι αλλεργικός στα ποντίκια και στους μικρόψυχους και στα ποντίκια όμως κοίτα τι έγινε στη Χιχόν" συμπληρώνει η λάμπα...

Κοίταξα στη γωνία ταβάνι με τοίχο τι να δω...
Ήταν το Δείπνο στη Χιχόν όταν έριξα ένα βλέμμα στη Ζωή,
τη Μέτζο-Σοπράνο της Λυρικής μας,
την πολύ αγαπημένη φίλη Ζωή Απειρανθίτου
(που κάποιοι φίλοι άκουσαν να τραγουδάει σε μια - δυο απ' τις βραδιές μας στο Χάρβεστ
και ήταν μαζί μας σ' αυτό ταξίδι)

Την είδα που σκούπισε κομψά τα χείλη της...

“Ζωή βγαίνεις!!!”

Χωρίς 2η κουβέντα,
χωρίς “μα μου και νάζια...”

“Βγαίνω Γιάννη μου;;;;”

“Βγαίνεις Ζωή μου!”

“Θα φέρει η θάλασσα πουλιά... κι άστρα χρυσά τ' αγέρι...

Χάρτινο το Φεγγαράκι Άλμπα μου...”


Πάρτυ-τάιμ,
με Χατζιδάκι,
με Θεοδωράκη,
σιγά μη γλίτωνε ο Μπιζέ, έριξε και μια Κάρμεν η Ζωή και η ζωή κράτησε τους Ανθρώπους κι άφησε πίσω τα Ποντίκια...                        

Η Μουσική πάλι έκανε το Θαύμα της. Σ' ευχαριστώ Ζωή.

Ευχαριστώ όλους όσους τραγούδησαν με την ψυχή τους εκείνο το βράδυ.


                             (Η Ζωή η Τραγουδίστρια και η Άλμπα η ξεναγός και μέτρια για την ώρα μεταφράστρια)

Τέλειωσαν 4 δεκαήμερα.

Συνειδητά άφησα το καθένα απ' τα τέσσερα να παίρνει όποια μορφή αυτό επιθυμεί,
χωρίς παρεμβάσεις,
χωρίς μαγικά ραβδιά,
μόνο του,
καθώς σιγοέβραζε κάθε μέρα στο ζουμί της Επιθυμίας του να περάσει καλά κι αυτή η Μέρα,
αυτό ήταν όλο κι όλο του ζητούμενο,
τόσο πολύ,
τόσο μεγάλες στο κάτω-κάτω ήταν οι απαιτήσεις μας :
να περάσει καλά η Μέρα,
εγώ,
όσο τα χταπόδια μου έβραζαν στο καζάνι κάποιου Μύθου βασκικού
ανακάτευα,
όταν τα 'βαζα στα κάρβουνα μιας οργάνωσης που Μια Φορά κι Έναν Καιρό τη λέγαν ΕΤΑ
έμπαινε καπνός στα μάτια και μερικά βούρκωναν,
γελάσαμε όλοι μαζί με το Αστείο ότι

η Ιερά Εξέταση πέθανε, εξαφανίστηκε,

ΧΑ ΧΑ ΧΑ!!!!

Γελάσαμε πως τάχα  είναι κάτι του Σκοτεινού μας Παρελθόντος υπόθεση η Ιερά Εξέταση,
ΧΑ ΧΑ
καλά κρασιά,
και Καλώς όρισες 
Ηλεκτρονική Ιερά Εξέταση...

Κοιτάξαμε και λίγο απ' την κλειδαρότρυπα Σπουδαίων γυναικών,
όχι για κουτσομπολιό,
όχι για να δούμε τι κάνουν στο κρεβάτι τους,
αλλά για να θυμηθούμε ότι κι αυτές έχουν κρεβάτι,
κι αυτές άνθρωποι είναι
και το Όνειρό τους καμιά φορά είναι απλό:
να περάσει καλά μια μέρα...


Για ένα γκρουπ ξεκίνησα,
έγιναν τέσσερα τελικά,
τ' άφησα ελεύθερα,
κάθε μέρα ζυμώσεις,
κατέβασε τη θερμοκρασία,
ανέβασε τη θερμοκρασία,
πες τον οδηγό κάνει κρύο,
όχι ζέστη κάνει
ζυμώσεις,
τέσσερις ομάδες,
44
34
36
και 35 ανθρώπων,
ζυμώσεις αδιάκοπα
κι έπαιρνε το καθένα γεύση και μορφή,
χαρακτήρα και όνομα,
έβγαζε μάτια, χέρια, πόδια,
έβγαζε μάτια το πασιφανές,
ότι είναι Εργαστήρι Χημικού Τρελού Επιστήμονα το κάθε λεωφορείο γεμάτο με ανθρώπους.



1-2 ακούρδιστα, φάλτσα παιδιά-βιολιά δε χαλάν τη συναυλία.  Delete.

Συμφωνική ολόκληρη μου δόθηκε αυτό το καλοκαίρι,
149 άνθρωποι όλο το καλοκαίρι μού φέρνανε
από ρίγανη και φιστίκια
μέχρι Ποίηση και Κουκούτσια Ελπίδας ότι μπορεί να Δημιουργηθεί το Χωριό που Ονειρεύομαι από παιδί;;;

Τέλειωσε. Ένα ταξίδι ήταν στο κάτω-κάτω. Με πόλεις, με τοπία, με ιστορίες και Ιστορία...
Αν είχε κάτι παραπάνω αυτό το Ταξίδι το βάλατε εσείς, με τις σχέσεις σας. Και 'γω, έχω τώρα τη γεύση μιας απερίγραπτης Χαράς, γιατί μέσα απ' όλο αυτό γεννήθηκαν σχέσεις, φιλίες-τζάκια για το χειμώνα που έρχεται.
Δεν είναι εύκολο όσο μεγαλώνουμε να κάνουμε καινούριους φίλους...
Μεταξύ των πάμπολλων που μου δώσατε, αυτό είναι το σημαντικότερο για μένα,
οι σχέσεις που νιώθω ότι γεννιούνται μεταξύ σας απ' το Σπέρμα αυτού του Καλοκαιριού... Κι ας μην κατάλαβα καλοκαίρι με τόσο ψιλόβροχο, τόση ομίχλη,  τόση θάλασσα Μέσα – Έξω μου...
Είχε δίκιο τελικά η Κική: “Εκεί που τελειώνουμε εμείς αρχίζει η θάλασσα”

Πειραματόζωό μου,

Θηλυκό μου Χταπόδι,

Πολιτικό μου

και τέλος

Λυρικό Χταπόδι μου,
σας ευχαριστώ πολύ για ό,τι προσθέσατε στο Σκληρό Δίσκο της Καρδιάς.


                                                                                                    El Greco

27 Aug 2014

3o ΧΤΑΠΟΔΙ: : ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΧΤΑΠΟΔΙ

Ο Κύβος Ερρίφθη! Πολιτικό ήταν το 3ο γκρουπ, όχι Πολίτικο.


(Της Μαρίνας Τσοπούρογλου.)

Και ξεκίνησε όπως δεν ξεκίνησε κανένα ως τώρα.
Στην Έξοδο τους αεροδρομίου του Μπιλμπάο, εκεί, στην Περίφημη πια Στιγμή Υποδοχής, με το περίφημο επίσης ρούχο υποδοχής...



μέτρησα εννιά βλέμματα, που έλεγαν:

“ Παν τα λεφτά μας... 1180 ευρώ παν... τί είν' τούτο δω με το ράσο...”


                                                              (Της Αλάιτζ)

Δεν είπα τίποτα, το κράτησα για το Τέλος, για τον Επίλογο στο Οπόρτο. 

Φίλοι φίλων ήταν οι "Έντρομοι", λογικό από μια άποψη,
νά τα αποδεικτικά στοιχεία από φωτογραφία, μόνο η Αλέκα που μ' αγαπάει γελάει με την καρδιά της... 4 απ' τους καινούριους, τους οι καινούριους, τους πρωτοετείς προσπαθούν να σταθούν στο ΄'υψος των περιστάσεων, η Τάνια φωτογραφίζει από αμηχανία, ο Γιάννης για τον ίδιο λόγο κάνει ότι χαμογελάει και η Μαρία με το Δημήτρη σκέπτονται το "παν τα λεφτά μας".


                                              (Της Ελίζας)

 "πάω 10 μέρες στη Βόρειο Ισπανία" είπαν, που να φανταστούν ότι στο αεροδρόμιο θα τους περιμένει ένας ντυμένος κάτι μεταξύ Προσκυνητού και φτηνοάραβα, με ύφος Αρχιεροεξεταστή και κρατώντας στα χέρια του αντί για καρτελάκι κάποιου γραφείου μια φωτογραφία του Μιγκέλ Ντε Ουναμούνο και δίπλα γραμμένη η φράση (από πάνω στα ισπανικά γραμμένη) 

"EL FASCISMO SE CURA LEYENDO Y EL RACISMO VIAJANDO"

"Αυτό δεν είναι ταξίδι, μαρτύριο μας περιμένει 10 μέρες, παν τα λεφταδάκια μας "

σκέφτηκαν τα βλέμματα... 

Κι αμέσως συνειδητοποιούν πως έπρεπε να το είχαν υποψιαστεί από τον τίτλο, είναι τίτλος ταξιδιού αυτός

"ΧΤΑΠΟΔΙ ΚΑΙ ΣΠΕΡΜΑ"

  (Της Αλάιτζ)

Φτάνει στο Τέλος σιγά-σιγά κι αυτή η Περιπέτεια του Χταποδιού και του Σπέρματος.
Δουλειά είπα να μου εφεύρω όταν σκέφτηκα πέρυσι να οργανώσω αυτό το Ταξίδι και τελικά μόνο δουλειά δεν είναι.

Πενθήμερες 10 ημερών 3ης Λυκείου  μπορείς να το πεις,

ψυχοθεραπευτικές συνεδρίες μπορείς,

Εστία Φιλίας επίσης,

μόνο Ροζ Γραμμή δε χρησιμοποιήθηκε που να καλεί σε Ροζ Συνεδρίες 

και να που το Τρίτο γκρουπ έμοιαζε με 

Πολιτική Συνεδρία!


(Της Αλαιτζ)

Πάει νομίζω, πάει επιτέλους κι αυτή η Μόδα του Α-πολιτίκ,
Μόδα ήταν και πέρασε,
Μόδα ήταν το ενδιαφέρον για όλα πλην της Πολιτικής,
Μόδα που εμένα πάντα με στένευε πολύ και τίποτα απ' τα πατρόν της δε φόρεσα τα τελευταία 25 χρόνια.
Λες κι η Ζωή μας δεν εξαρτάται απ' αυτή,
λες και οι φίλοι που δε μπόρεσαν να κάνουν φέτος το ταξίδι για λόγους οικονομικούς
δεν πρέπει να τα βάλουν με την Πολιτική,
λες και δεν είναι οι Πολιτικές που τους το στέρησαν... 
Με τα κρεμμυδάκια την έκανε η Αδιαφορία την Πολιτική στους 20-25 Τελευταίους Γύρους. 
Νοκ Άουτ!
Σ' αυτό τον αγώνα Μποξ τα τελευταία 25 χρόνια 
Πολιτική και Λογική Νοκ Άουτ,
Μαύρα τα Μάτια της Ελπίδας. (Μαύρα απ' έξω. Μέσα κατακκόκινα.)


(Της Άννας της Αμερικάνας που ήρθε απ' την Αμερική, της κατά κόσμον Μαυρομάτη και που εγώ καμαρώνω για τη φιλ'ία μου μαζί της.) 

Μοδα ήταν όμως και πέρασε κι αυτό το Α-Πολιτίκ, και νά, το 3ο πιάτο Πίντσιος, να Συστήσω τον 3ο Περιοδεύοντα Θίασο μαζί και τους Διαδραστικούς τους ρόλους, να Συστήσω το Πολιτικό Χταπόδι:


                       (Του Ελ Γκρέκο)

ΑΡΗΣ: Προσέφερε.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ: Φύλαγε Σκοπιά μην τύχει και δεν προσφέρει.
ΕΛΕΝΑ: Συνδύασε -ως είθισται- τα ελαττώματα της μάνας και του πατέρας της: Σκοπιά και Προσφορά κι αυτή.

ΔΩΡΑ: Ξαναταξίδεψε.

ΕΛΙΖΑ: Στοχάστηκε και Γνώρισε τα όρια της! (Βραβεύτηκε εξάλλου γι' αυτό με το Βραβείο Ελ Γκρέκο, απ' τον ίδιο τον Ελ Γκρεκο, όχι με Κλήρωση.)
ΑΝΝΟΥΛΑ: (αλλά στα λεωφορεία γνωστή ως Γατούλα): Πρωταγωνίστησε!

ΦΙΛΙΠ: Στερέωσε!
ΑΝΝΑ: Ενέπνευσε!

ΚΩΣΤΑΣ: Εμπνεύστηκε (“Χταπόδι και Σπέρμα και τα Γκάζια Τέρμα” φώναξε απ' την 1η Μέρα.)
ΕΛΕΝΗ: Έλαμπε από διακριτικότητα.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ: Και Άκουσε και Μίλησε
ΑΛΕΚΑ: Στο ρόλο της “Αγκαλιάς”... η Αλέκα!

ΒΑΓΓΕΛΗΣ: Κατέγραφε κι έχτιζε Γέφυρες!
ΕΒΙΤΑ: Κεντούσε με το χιούμορ και τον αυτοσαρκασμό της!

ΤΕΡΑΖΑ: Ισορροπούσε.
ΝΙΚΗ: Ανακάλυπτε.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ: “Περπάτησε”
ΜΑΡΙΑ: Έσπασε.

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ: Νοιάζονταν
ΜΑΡΟΥΔΙΑ: Γέλασε.

ΣΤΕΦΑΝΙΑ: Ρούφηξε
ΑΛΕΞΙΑ: Δάκρυσε


                              (Του Ελ Γκρέκο)

ΜΑΙΡΑ: Διεμβολίστηκε. Από Χαρά! Μέχρι όνειρο παιδικό είπε πως εκπλήρωσε.
ΜΑΡΙΑ: Επέστρεψε για 2η Συνεχόμενη φορά στο ίδιο Ταξίδι αλλά με διπλάσια αγάπη και χαρά.

ΔΗΜΟΣ: Πρότεινε ωραία Θεματικά ταξίδια για το μέλλον.
ΜΑΡΙΑ: Κατευχαριστήθηκε.

ΑΛΕΚΟΣ: Απολάμβανε
ΕΛΕΝΗ: Σοκαρίστηκε (Θετικά. Συγκινημένη έφυγε.)

ΦΩΤΕΙΝΗ: Γλύκανε κι άλλο.
ΓΙΩΡΓΟΣ: Γλυκά τη Συνόδευσε.

ΝΑΝΤΙΑ: Αποφάσισε.
ΧΡΙΣΤΙΝΑ:  Μέσα έξω ξαναταξίδεψε.

ΤΑΝΙΑ: Ράγισε τρυφερά.
ΓΙΑΝΝΗΣ: Λύγισε σα μπαμπού και έτσι δεν έσπασε, κι έγινε φίλος.

ΛΙΑ: “Επέμεινε”.

ΜΑΡΙΝΑ: 15 χρόνια μετά, επέστρεψε στη ζωή μου, επέστρεψε και σε ταξίδι μαζί μου και επιβεβαίωσε τη Σχετικότητα του Χρόνου.



Νά και τι έφτιαξε το ''Κουτσό Χταπόδι'' που δε θέλει να εμφανιστεί με το Κατά Κόσμον Όνομά του κι άιντε να βρεις σε κουτσό Χταπόδι ποιο πόδι του λείπει.....


"Ο Ταύρος και το Χταπόδι
έχουν την ίδια τύχη,
είναι απλά να μην τους τύχει!

Θα 'θελε λοιπόν ο Ταύρος,
αραχτός εις τη λιακάδα,
να μασάει το γρασίδι,
κι άμα θέλει κι άλλα γούστα
να διαλέγει αγελάδα.

Θα 'θελε και το Χταπόδι, 
να λικνίζεται στο κύμα
όταν πιάνει αεράκι,
κι όχι οι γκαγιέγκος κι άλλοι 
να το κάνουν μεζεδάκι.

Τελικά εσείς τί είστε;
Ταύροι άραγε ή Χταπόδια;
Σας χτυπάνε πα το βράχο
ή σας σέρνουνε σα βόδια;

Γίνετε Χταπόδι-Σπέρμα
και με  πείσμα πάμε τέρμα,
σπέρμα θάρρους απ' τον Ταύρο
γαντζωθείτε σα Χταπόδια,
στην επόμενη ευκαιρία
μην το βάλετε στα πόδια! "


                                (Της Μαρίνας)

Πολύ χαρούμενος απ' όσα γίναν κι αυτές τις 10 μέρες,
απ' τη Μορφή που αποφάσισε να πάρει ετούτο το Χταπόδι,
απ' τον τρόπο που άνοιξε τα πλοκάμια του.
Φαίνεται πως χρειαζόμουν κι ένα αμιγώς Πολιτικό Χταπόδι, το τραβούσε ο οργανισμός μου.
Μιλήσαμε πολύ για Πολιτική, ειδικά ο Δημήτρης...


(Της Μαρίνας κι αυτή)

Αλλά και τ' άλλα δεν έλειψαν. 
Ήταν και τα γενέθλια μου στη μέση, πήγαν κι έπεσαν και στην 7η Μέρα...
Αυτή τη Σπουδαία που ο Θεός Ξεκουράστηκε αλλά οι άνθρωποι τρέχουμε πια, και πρέπει να βγαίνουμε και για ψώνια...

Γι' αυτό και γω αυτή τη Μέρα την 7η αποφάσισα να την Αφιερώσω στη Θάλασσα, 
στα μπάνια της Ψυχής του Λαού της αφιέρωσα την 7η Μέρα,
εκεί στους Καθεδρικούς που τώρα πια τρία πλοκάμια ξέρουν τι Εστί.


                                  (Κι αυτή)

Εκείνη, την 7η και των γενεθλίων μου τη μέρα κάτι έλεγα στο μικρόφωνο,
τέλειωσα,
κοιτάζω δεξιά να δω που είμαι...
πραγματικά στα δεξιά ο Ατλαντικός άφριζε,
κοιτάζω αριστερά,
πραγματικά από αριστερά άκουγα (το παθαίνω με πολλές φωνές αυτό)
τη φωνή της Πασιονάριας ν' αφρίζει για το Δρόμο που πήρε η Αριστερά
και δεν άκουσα τη φωνή του Κώστα, που με καλούσε να πάω πίσω...

Ήρθε εκείνος, (δεν είχε άλλα τόσα, άλλα 33 καινούρια δώρα να μου δώσει, έμεινε στα πρώτα καταπληκτικά 33 που μου τα είχε δώσει ήδη από την 2η Μέρα στο Σαν Σεμπαστιάν.)

Τώρα απλώς πήρε το μικρόφωνο,
μού τραγούδησε το "Κάποιος γιορτάζει..."
τραγούδησαν μαζί του όλοι...
μετά...
με φώναξαν όλοι να πάω πίσω...
 διασταυρώθηκα στο διάδρομο με την Αννούλα τη Γατούλα 
(που πήγαινε υποτίθεται για νερό προς τον οδηγό τον Ζουάο)
έφτασα εγώ στη μέση του λεωφορείου για να επικοινωνώ με όλους,
μου έβγαλαν ξαφνικά ένα Μονόκερο Τουρτάκι,
μου ξανατραγούδησαν
φύσηξα εγώ, 
χειροκροτήματα, 
χαρά, 
πάω να γυρίσω στη θέση μου και τί να δω...

Η Μέρυλιν... "Αυτοπροσώπως" η Μέρυλιν... 

Η Αννούλα, η Γατούλα... 

Ντυμένη Μέρυλιν, με μάσκα της Μέρυλιν... με τις κινήσεις όλες δουλεμένες,  απολύτως Μελετημένες, λες κι έβλεπα το περίφημο βίντεο ... 
σκύβει ο Ζουάου, βάζει το Σι Ντι κι ακούγεται...

Happy Birthday to you... (...) Mr. President... Κεντούσε η Άννούλα η Γατούλα, κεντούσε μέχρι την Τελευταία λεπτομέρεια... μέχρι το δοκιμαστικό στο μικρόφωνο με το νύχι... κόντεψα να παρακαλέσω για μια γρατζουνιά απ' αυτό το νύχι... Η Αννούλα η Γατούλα η Μέρυλιν στη Γαλικία 45 χρόνια μετά... 
Λάρισα, Γαλικία, Χόλυγουντ...


                                       (Της Άννας της Αμερικάνας)

ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ. Και ειδικά την Άννα, την Αννούλα που θυμήθηκε τα γενέθλιά μου, και μες στα πολλά κοστούμια και σκηνικά του Χταποδιού έφερε κι αυτό το 
Σπέρμα Αγάπης και Χαράς,
έφερε κι αυτή τη Μάσκα τής Μυθικής Ξανθιάς Θεάς, 
και το Σι Ντι 
και τη Δουλειά της 
και και και...  

Και η μπλούζα που 'φερε η οικογένεια της Κατερίνας και του Άρη, 

Χταπόδι μπροστά 




το Μότο μας Πίσω: 

"Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΑΙ ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ  ΚΑΙ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ" 



Και μετά φτάσαμε και στη Θάλασσα που έκανε πάλι το Θαύμα της...

Μεταξύ άλλων πολλών,
Δημόσιων Εξομολογήσεων και Ιδιωτικών,
μέχρι Σπουδαίες Αποφάσεις για Άλλη Ζωή, Καινούρια, Διαφορετική πάρθηκαν εκεί αλλά αυτά είναι Άχραντα.

Κι αυτό πάντως Πολιτική είναι. 
Το να μην επιτρέψεις να σου κλέψουν την Ελπίδα, 
το να μπορείς να πας λίγο πιο κοντά σε όσα κάποτε ονειρεύτηκες,
το να μη ζεις ζωή άλλου,
το να μπορείς να Ζεις,
να Ταξιδεύεις,
να μπορείς ν' Αποφασίζεις αντί να περιμένεις Θαύματα...
όλα αυτά κι άλλα τόσα 
απ' την Πολιτική κι από σένα εξαρτώνται.

Πολιτικό ήταν αυτό το 10ήμερο. Κι ένα απ' όσα οφείλει η Πολιτική είναι να Κρατάει Ισορροπίες και να Γεφυρώνει το Διαφορετικό.

Έτσι φτάσαμε στο Οπόρτο. Ισορροπημένα και Γεφυρωμένα τα Διαφορετικά. 

Φτάσαμε στην τελευταία βραδιά και το είχα καθαρό στο κεφάλι μου: Κανένα ρίσκο αυτή φορά. Δυο αποτυχημένες βραδιές ΦΑΔΟ μου φτάνουν, δε θα πάω ξανά, δε θα ξαναρισκάρω είπα από μικροφώνου.

Κι έτσι έγινε, ο καθένας τη βραδιά του..

Αργά το βράδυ, ποτό στο ξενοδοχείο, ο Δημήτρης, ο Άρης,  η Στέφη, η Αλεξία, η Νάντια, οι δυο Μαρίες εγώ... 
Κυριολεκτικά  δυο Μαρίες, του γκρουπ όχι του Σαντιάγκο. 
Με αφορμή όμως εκείνες, τις άλλες, τις "γραφικές",
κουβέντα στην κουβέντα... 
βότκα στη βότκα θυμάται ο Δημήτρης τρυφερά... 

“και μπαίνουν μέσα στο σπίτι ασφαλίτες... η μάνα μου έγκυος στον αδερφό μου...  με την κοιλιά στα μάτια... έψαχναν τον πατέρα μου... της δίνουν μία... κι άλλη κι άλλη με την κάννη του όπλου στην κοιλιά... και γεννήθηκε ο αδερφό μου... ο διανοητικά καθυστερημένος... με  τόσα χτυπήματα... αυτός που ξέρεις Γιάννη... που είχα τα προβλήματα πρόσφατα που σου λεγα ότι έτρεχα στα νοσοκομεία...”

Καληνύχτα Δημήτρη,  αυτός ο κόσμος δε θ' αλλάξει ποτέ. Αλλά μ' αρέσει και σ' αγαπάω που συνεχίζεις να το προσπαθείς.

 Είμαι πια εκεί που σ' άφησα, στο Οπόρτο ξανά περιμένοντας ν' αποχαιρετήσω τα τελευταία πλοκάμια. Ούτε που κατάλαβα πως έφτασα 10 μέρες μακριά, εδώ, στο Οπόρτο ξανά... 


Ευχαριστώ κι αυτό το 3ο Χταπόδι με τα 36 Πλοκάμια του. 
36 Σχολεία για μένα. 
Απ' όλους κάτι έμαθα πάλι, μου το λέει ο σκληρός δίσκος της καρδιάς.


     (Της Άννας της Αμερικάνας...)
                                                                                     El Greco









17 Aug 2014

ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ, ΟΧΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΛΥΚΟΥΣ, ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΛΑΡΟΥΣ


     (Το ζεμπέκικο των Γλάρων απ' τη Γωνία τής πολύ αγαπημένης Άννας Μαυρομάτη)

Όταν ήμουν μικρός, στο Δημοτικό, ο μεγάλος καημός μου, ένας πάντως απ' τους μεγάλους καημούς μου ήταν που δεν μπορούσα να κάνω Πάρτι Γενεθλίων. Ψοφούσα κι ακόμα ψοφάω για πάρτι τάιμ. Αυτά έχει όμως όταν γεννιέσαι Αύγουστο, λείπουν όλοι. (Αργότερα κατάλαβα

6 Aug 2014

ΠΡΟΣ ΧΤΑΠΟΔΟΠΛΗΚΤΟΥΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΩΑΝΝΟΥ

Επέστρεψα,
με αγαπημένη αίσθηση επέστρεψα
από την Ελλάδα,
από τη Χίο επέστρεψα μόλις στη Μαδρίτη
αγαπημένη Μαδρίτη
αλλά για Μπιλμπάο πετάω αύριο
να παραλάβω αγαπημένο 3ο Πλοκάμι...


Ρισκάρω από τώρα,
πριν το δω στα μάτια μου,
πριν το πιάσω στα χέρια μου
ρισκάρω να το βαφτίσω αυτό το τρίτο γκρουπ πριν την ώρα του:

1 Aug 2014

ΚΛΗΡΩΣΗ ΣΤΟ ΧΑΡΒΕΣΤ ΓΙΑ ΤΟ 3ο ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗ ΒΟΡΕΙΟ ΙΣΠΑΝΙΑ

Απόψε (1-8-2014) στο ΧΑΡΒΕΣΤ, (Αιόλου και Ευριπίδου, στο κέντρο της Αθήνας), πρώτη βραδιά του Αυγούστου, θα γίνει η Κλήρωση 
για το 3ο Πλοκάμι που θα επισκεφθεί την Βόρειο Ισπανία και τα περίχωρα 
από 7 μέχρι 16 Αυγούστου.


(Αυτό το στυλ-σόρτς ΔΕ φοριέται πολύ εδώ στη Χίο, τουλάχιστον ΌΧΙ όσο στη Μύκονο. Ίσως επειδή εδώ ξέρουν από Σύνορα, άρα κι από όρια ενδεχομένως)


.
Κλήρωση από την οποία θα προκύψει ένας Μεγάλος Τυχερός που θα έχει την Μικρή Έκπτωση
τής τάξεως του 15% (άρα 150 ευρουλάκια έκπτωση.)

Το όλο Τελετουργικό της Κληρώσεως έχει ανατεθεί σε μέλη της Οργάνωσης

“ΘΗΛΥΚΟ ΧΤΑΠΟΔΙ”

Επιλεγμένα Τεμάχια-Ελεύθερα ΑγαπημέναΚορίτσια,
(ό,τι κοντινότερο στα περίφημα κρύα νερά)
κορίτσια που ταξίδεψαν με το 2ο πλοκάμ στη Βόρειο Ισπανία από  9 έως 18 Ιουλίου
και που χθες με ενημέρωσαν πως σκοπεύουν απόψε να συνευρεθούν,
να φάνε δηλαδή και να πιούνε δηλαδή στο μαγαζί τής
πτωχής πλην τίμιας μικρής μου αδερφής, στο HARVEST

Αυτομάτως (σχεδόν) σκέφτηκα πως είναι μια καλή ευκαιρία να βάλουν κι άλλοι το χέρι τους σ' αυτό το Μιούζικαλ σε 4 Πράξεις,
να κάνουν αδιάβλητα την Κλήρωση,
να φωτογραφίσουν,
να βιντεοσκοπήσουν,
να κάνουν ό,τι θέλουν,
 να βαλουν τη δική τους υπογραφή και να δώσουν έκπτωση και σκυτάλη στην επόμενη ομάδα 36 ανθρώπων που αποφάσισε να με εμπιστευθεί και να αφήσει να βάλω χέρι πάνω τους από 7 έως16 Αυγούστου,
μέχρι γενέθλια αποφάσισαν να κάνουν μαζί μου στις 13...


Αν κάποια μέλη της Οργάνωσης “Πειραματόζωο” δε βρίσκονται ήδη στο Κάπρι της Ιταλίας
(όπου συνήθως παραθερίζουν τον Αύγουστο όσοι Ιούνιο και Ιούλιο ταξιδεύουν μαζί μου)
χώρος στο Χάρβεστ και στην Καρδιά των Θηλυκών Χταποδιών σίγουρα θα υπάρχει.

Η 4η Πράξη, δεν έχει κλείσει ακόμα. Όχι Σκηνοθετικά, αυτό το έχω ξεκάθαρο αλλά από απόψεως καστ.
Ζητούνται ακόμα 8 ηθοποιοί, άπειροι ή έμπειροι αδιάφορο. Πεινασμένοι απλώς για Χταπόδι και κυρίως διψασμένοι για το Σπέρμα τής Ανακάλυψης ενός Άλλου τρόπου να ταξιδεύεις,
αυτά είναι όλα κι όλα τα προσόντα που χρειάζεται να διαθέτουν.

Αναμένοντας το αποτέλεσμα τής Κληρώσεως καθώς και γενικότερη ανταπόκριση περί της βραδιάς
σάς φιλώ από τη Χίο όπου κακώς ή καλώς δε γίνεται η Σφαγή της Ξαπλώστρας όπως στη Μύκονο.

Με πολύ αγάπη εύχομαι Καλό Μήνα σε όλους

                                                                                                              El Greco