Μια χαρά γυμναστική στη Μνήμη έκανες Γιώργο.
Ανέβα Κατέβα Ανέβα Κατέβα...
Και ταβανοσκόπηση το λες αυτό που έκανες.
Έτσι σε φαντάζομαι γω...
Ξάπλωσες ανάσκελα,
κάρφωσες το βλέμμα στο ταβάνι
πήρες για βελόνα την Απλότητα,
έκλεισες το ένα μάτι,
σημάδεψες,
πέρασες ίσα-ίσα μέσα για κλωστή την Ανάγκη σου να Επικοινωνήσεις,
μετά έκλεισες και το άλλο μάτι,
και τα δυο κλειστά,
ανάσκελα όπως ήσουν
και τα χέρια κολλημένα στα πόδια,
όπως στην κάψουλα για τη μαγνητική
ανάσκελα,
χέρια κολλητά στα πόδια,
και τα δυο μάτια κλειστά για να βλέπεις καλά
πίσω,
άρχισες να κοιτάζεις πίσω,
να θυμάσαι,
τότε που ήσουνα είκοσι,
και είχες ζωή ολόκληρη μπροστά σου,
και η Κύπρος ήταν ολόκληρη ελεύθερη
και το φεγγάρι ολόκληρο κι αυτό δικό σου
ολόκληρο δικό σου,
όλοι στα είκοσι τα ίδια νομίζουμε
όλα δικά μας στα είκοσι,
όλα κι ολόκληρα...
Μέσα σε κάψουλα σε είδα να παίρνεις βελόνα και κλωστή
και να κεντάς με Κόμπους,
ούτε γκομπλέν ούτε σταυροβελονιά,
την κλασική βελονιά εσύ,
με κόμπους Μνήμης άλυτους και κόμπους στο λαιμό
κάθε φορά που κόβεις με τα δόντια σου απότομα την κλωστή της κάθε ιστορίας.
Σιγά μη φοβηθείς μια Ταβανοσκόπηση,
σιγά μη σε τρομάξει η Κάψουλα της Μνήμης,
μέχρι σε τουρκικές φυλακές έχεις κάνει,
τα σκοτάδια της Λήθης θα φοβηθείς;
Αλήθεια,
τί είναι πιο Σκοτεινό,
η φυλακή
ή να θες να θυμηθείς και να μη μπορείς;
“Το αεροσκάφος ανεβαίνει και εγώ κατεβαίνω τα σκαλοπάτια κάθε υπόγειας γκαρσονιέρας της ζωής μου. Ατέλειωτα σκαλιά. Ένα τράνταγμα κενού αέρα με επαναφέρει πίσω στον ουρανό.”
Πολύ μ' αρέσει κι αυτό Γιώργο.
Με συγκινεί το κάθε ανέβασμα που οφείλεται σε Πτώση
ή στην Απειλή της.
Σα βόλτα απογευματινή είναι αυτό που έφτιαξες.
Λίγο με τα πόδια
λίγο με το αεροπλάνο.
Ωραία βόλτα.
Και σαν καραμέλα.
Χωρίς ζάχαρη.
Ούτε κόκκο έστω μαύρης ζάχαρης δε βρήκα σε κανένα τέλος ιστορίας σου,
19 οι ιστορίες σου κι ούτε έναν κόκκο δε διακινδύνευσες μην και την κάνεις γλυκανάλατη...
Όπως ακριβώς η ζωή μαγείρεψες τις ιστορίες σου,
ίδιες αναλογίες στη ζάχαρη.
Ταβανοσκόπηση,
βόλτα,
με τα πόδια,
με αεροπλάνο,
καραμέλα χωρίς ζάχαρη...
Όλα αυτά μαζί είναι πάνω-κάτω το “Ανέβας και Κατέβας” που έφτιαξες.
Ελεύθερος μέσα στην κάψουλά σου
άφησες και πέρασαν Ακτίνες Χ και Ψ και Ζ
ΑΧ
Ψιθύρισες
κι έΖησες.
ωραία βόλτα πάνω-κάτω πάνω-κάτω 40 χρόνια πάνω-κάτω.
Μακάρι όλοι να το κάναμε αυτό που και που Γιώργο.
Έτσι απλά να μετατρέπαμε
Μια Ζωή
σε Μιας Ώρας Ανάγνωσμα.
Τόσο απλά λέγεται η ζωή κι ας μην τη ζούμε απλά.
Τελειώσαμε.
Βγες τώρα απ' την κάψουλα.
Έτοιμος.
Θα χρειαστεί να επαναλάβουμε την εξέταση αλλά μέχρι τότε
ξαναζήσε,
για να μας τα ξαναδιηγηθεί μετά από χρόνια πάλι η Μνήμη
με δικά της λόγια.
Ψοφάει αυτή να λέει τα πράματα με δικά της λόγια,
να βάζει σάλτσες αλλά και να χωρίζει την ήρα απ' το στάρι
Μεγάλη τσουλάρα η Μνήμη σε κάτι τέτοια.
Εύχομαι την επόμενη φορά να σου θυμίσει και Κύπρο Ελεύθερη.
Υ.Γ.: Ωραίο δώρο για τα Χριστούγεννα το βιβλίο του Γιώργου. Και είναι και χωριανός μας, Γκρεκολανδιώτης.
Από τις Εκδόσεις: ΚΕΔΡΟΣ θα ζητήσετε το “ανέβας και κατέβας” του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΙΤΩΝΙΔΗ.
El Greco
Ανέβα Κατέβα Ανέβα Κατέβα...
Και ταβανοσκόπηση το λες αυτό που έκανες.
Έτσι σε φαντάζομαι γω...
Ξάπλωσες ανάσκελα,
κάρφωσες το βλέμμα στο ταβάνι
πήρες για βελόνα την Απλότητα,
έκλεισες το ένα μάτι,
σημάδεψες,
πέρασες ίσα-ίσα μέσα για κλωστή την Ανάγκη σου να Επικοινωνήσεις,
μετά έκλεισες και το άλλο μάτι,
και τα δυο κλειστά,
ανάσκελα όπως ήσουν
και τα χέρια κολλημένα στα πόδια,
όπως στην κάψουλα για τη μαγνητική
ανάσκελα,
χέρια κολλητά στα πόδια,
και τα δυο μάτια κλειστά για να βλέπεις καλά
πίσω,
άρχισες να κοιτάζεις πίσω,
να θυμάσαι,
τότε που ήσουνα είκοσι,
και είχες ζωή ολόκληρη μπροστά σου,
και η Κύπρος ήταν ολόκληρη ελεύθερη
και το φεγγάρι ολόκληρο κι αυτό δικό σου
ολόκληρο δικό σου,
όλοι στα είκοσι τα ίδια νομίζουμε
όλα δικά μας στα είκοσι,
όλα κι ολόκληρα...
Μέσα σε κάψουλα σε είδα να παίρνεις βελόνα και κλωστή
και να κεντάς με Κόμπους,
ούτε γκομπλέν ούτε σταυροβελονιά,
την κλασική βελονιά εσύ,
με κόμπους Μνήμης άλυτους και κόμπους στο λαιμό
κάθε φορά που κόβεις με τα δόντια σου απότομα την κλωστή της κάθε ιστορίας.
Σιγά μη φοβηθείς μια Ταβανοσκόπηση,
σιγά μη σε τρομάξει η Κάψουλα της Μνήμης,
μέχρι σε τουρκικές φυλακές έχεις κάνει,
τα σκοτάδια της Λήθης θα φοβηθείς;
Αλήθεια,
τί είναι πιο Σκοτεινό,
η φυλακή
ή να θες να θυμηθείς και να μη μπορείς;
“Το αεροσκάφος ανεβαίνει και εγώ κατεβαίνω τα σκαλοπάτια κάθε υπόγειας γκαρσονιέρας της ζωής μου. Ατέλειωτα σκαλιά. Ένα τράνταγμα κενού αέρα με επαναφέρει πίσω στον ουρανό.”
Πολύ μ' αρέσει κι αυτό Γιώργο.
Με συγκινεί το κάθε ανέβασμα που οφείλεται σε Πτώση
ή στην Απειλή της.
Σα βόλτα απογευματινή είναι αυτό που έφτιαξες.
Λίγο με τα πόδια
λίγο με το αεροπλάνο.
Ωραία βόλτα.
Και σαν καραμέλα.
Χωρίς ζάχαρη.
Ούτε κόκκο έστω μαύρης ζάχαρης δε βρήκα σε κανένα τέλος ιστορίας σου,
19 οι ιστορίες σου κι ούτε έναν κόκκο δε διακινδύνευσες μην και την κάνεις γλυκανάλατη...
Όπως ακριβώς η ζωή μαγείρεψες τις ιστορίες σου,
ίδιες αναλογίες στη ζάχαρη.
Ταβανοσκόπηση,
βόλτα,
με τα πόδια,
με αεροπλάνο,
καραμέλα χωρίς ζάχαρη...
Όλα αυτά μαζί είναι πάνω-κάτω το “Ανέβας και Κατέβας” που έφτιαξες.
Ελεύθερος μέσα στην κάψουλά σου
άφησες και πέρασαν Ακτίνες Χ και Ψ και Ζ
ΑΧ
Ψιθύρισες
κι έΖησες.
ωραία βόλτα πάνω-κάτω πάνω-κάτω 40 χρόνια πάνω-κάτω.
Μακάρι όλοι να το κάναμε αυτό που και που Γιώργο.
Έτσι απλά να μετατρέπαμε
Μια Ζωή
σε Μιας Ώρας Ανάγνωσμα.
Τόσο απλά λέγεται η ζωή κι ας μην τη ζούμε απλά.
Τελειώσαμε.
Βγες τώρα απ' την κάψουλα.
Έτοιμος.
Θα χρειαστεί να επαναλάβουμε την εξέταση αλλά μέχρι τότε
ξαναζήσε,
για να μας τα ξαναδιηγηθεί μετά από χρόνια πάλι η Μνήμη
με δικά της λόγια.
Ψοφάει αυτή να λέει τα πράματα με δικά της λόγια,
να βάζει σάλτσες αλλά και να χωρίζει την ήρα απ' το στάρι
Μεγάλη τσουλάρα η Μνήμη σε κάτι τέτοια.
Εύχομαι την επόμενη φορά να σου θυμίσει και Κύπρο Ελεύθερη.
Υ.Γ.: Ωραίο δώρο για τα Χριστούγεννα το βιβλίο του Γιώργου. Και είναι και χωριανός μας, Γκρεκολανδιώτης.
Από τις Εκδόσεις: ΚΕΔΡΟΣ θα ζητήσετε το “ανέβας και κατέβας” του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΙΤΩΝΙΔΗ.
El Greco
No comments:
Post a Comment