Το 1995, ακριβώς σα σήμερα 20 χρόνια πριν πέθανε η γιαγιά η Κατίνα.
Ο άνθρωπος που με την αγκαλιά του και με τον τρόπο του γενικά με ασφάλισε για πάντα στη ζωή. Και να μη μ' αγαπήσει κανένας άλλος ήξερα μέσα μου ότι ένας άνθρωπος τουλάχιστον, η γιαγιά η Κατίνα με αγάπησε τόσο, τόσο... που φτάνει να επιβιώσω 100 χρόνια, αποθηκεύτηκε για πάντα στην πλάτη μου και σαν καμήλα απ' αυτή τρώω στα δύσκολα!
15 Σεπτεμβρίου του 1995 πέθανε.
15 Σεπτεμβρίου όμως
γεννήθηκε κι η Ντίνα, και το 1995 έκλεινε τα 36, είχε γενέθλια κι είχαμε κανονίσει εκείνο το βράδυ, πρώτα απ' το σπίτι και μετά να βγούμε, στα μπουζούκια είχε κλείσει, να γιορτάσουμε το “Δεσποινίς ετών 36”, δεν υπολόγιζε η Ντίνα ότι ακριβώς εκείνη την ημέρα θα νικούσε τη γιαγιά μου ο καρκίνος μετά από 16 ΟΛΟΚΛΗΡΑ χρόνια που τον έπαιζε στα δάχτυλα, 16 χρόνια τον έπαιζε στα δάχτυλα, στο πόδι τα πέρασε όλα γιατί είχε στόχους... “Σιγά μην πεθάνω 'γω επειδή με βρήκε αυτός ο λύκος... να γυρίσουν πρώτα όλοι απ' την Αυστραλία... να ρθει κι η θεία Περιστέρα και...δε παθαίνω τίποτα εγώ Γιαννάκη μου, μη φοβάσαι”
Γύρισε κι η θεία Περιστέρα το '89, -τέσσερα απ' τα εφτά παιδιά της είχαν φύγει γι' Αυστραλία-, την έζησε λίγο κι αυτή για 6 χρόνια, ήρθαν και όλα τα εγγόνια και 15 Σεπτεμβρίου του 1995 έφυγε περιτριγυρισμένη από 14 εγγόνια κι 7 παιδιά.
Στα γενέθλια της Ντίνας.
Μετά ήρθε ο καρκίνος της Ντίνας.
Τον έπαιξε στα δάχτυλα κι αυτή για 9 χρόνια αλλά...
Χωρίς παιδιά κι εγγόνια η Ντίνα αλλά περιτριγυρισμένη κι αυτή από φίλους που την αγάπησαν πολύ και της κάνουν πάρτι γενεθλίων κάθε χρόνο,
πάρτι-μνημόσυνο σε κείνο το πάρτι του '95 που δε μπόρεσα να ρθω Ντίνα γιατί αποχαιρετούσα τον άνθρωπο που με ασφάλισε...
Τέλος πάντων...
15 Σεπτεμβρίου του 1995 πέθανε.
15 Σεπτεμβρίου όμως
γεννήθηκε κι η Ντίνα, και το 1995 έκλεινε τα 36, είχε γενέθλια κι είχαμε κανονίσει εκείνο το βράδυ, πρώτα απ' το σπίτι και μετά να βγούμε, στα μπουζούκια είχε κλείσει, να γιορτάσουμε το “Δεσποινίς ετών 36”, δεν υπολόγιζε η Ντίνα ότι ακριβώς εκείνη την ημέρα θα νικούσε τη γιαγιά μου ο καρκίνος μετά από 16 ΟΛΟΚΛΗΡΑ χρόνια που τον έπαιζε στα δάχτυλα, 16 χρόνια τον έπαιζε στα δάχτυλα, στο πόδι τα πέρασε όλα γιατί είχε στόχους... “Σιγά μην πεθάνω 'γω επειδή με βρήκε αυτός ο λύκος... να γυρίσουν πρώτα όλοι απ' την Αυστραλία... να ρθει κι η θεία Περιστέρα και...δε παθαίνω τίποτα εγώ Γιαννάκη μου, μη φοβάσαι”
Γύρισε κι η θεία Περιστέρα το '89, -τέσσερα απ' τα εφτά παιδιά της είχαν φύγει γι' Αυστραλία-, την έζησε λίγο κι αυτή για 6 χρόνια, ήρθαν και όλα τα εγγόνια και 15 Σεπτεμβρίου του 1995 έφυγε περιτριγυρισμένη από 14 εγγόνια κι 7 παιδιά.
Στα γενέθλια της Ντίνας.
Μετά ήρθε ο καρκίνος της Ντίνας.
Τον έπαιξε στα δάχτυλα κι αυτή για 9 χρόνια αλλά...
Χωρίς παιδιά κι εγγόνια η Ντίνα αλλά περιτριγυρισμένη κι αυτή από φίλους που την αγάπησαν πολύ και της κάνουν πάρτι γενεθλίων κάθε χρόνο,
πάρτι-μνημόσυνο σε κείνο το πάρτι του '95 που δε μπόρεσα να ρθω Ντίνα γιατί αποχαιρετούσα τον άνθρωπο που με ασφάλισε...
Τέλος πάντων...
No comments:
Post a Comment