26 Jun 2017

MELODRAKMA SICILIANA-Μπουτίκ Τουρισμού και Αισθήσεων

Αποχαιρέτησα πριν λίγο ένα Ιστορικό πια γκρουπ, τόσο για μένα προσωπικά όσο και για την Melodrakma!


Ιστορικό γιατί είναι το πρώτο στην Ιστορία της Melodrakma, το πρώτο  100% φτιαγμένο απ’ τα «χέρια» της, χωρίς μεσάζοντες και μετακυλιόμενες ευθύνες. 100% όλα ευθύνη δικιά μου και της εταιρεία που έφτιαξα πέρυσι τέτοιο καιρό. Είχε προηγηθεί η Πρόβα Τζενεράλε βέβαια το Πάσχα, 18 Απριλίου στην Καταλονία... Δυο μήνες μετά, Σικελία! Κι έτσι θα πάει... Λίγα ταξίδια και καλά! Μπουτίκ Τουρισμού και Αισθήσεων είναι ο Στόχος μου με τη Melodrakma.
Απ’ τον Οκτώβριο είπα: «τα θέλω όλα φττιαγμένα στο χέρι».

Είπα,
θέλω λεωφορείο καινούριο του κουτιού με σύστημα ήχου Ντόλμπυ, μέχρι να βγουν λεωφορεία με Οθόνη Κινηματογραφικών Διαστάσεων για να προβάλλονται τα αισθήματα, τουλάχιστον για την ώρα Ήχο Dolby, αυτό δεν είναι λεωφορείο είπα, είναι Σκηνή, η μουσική πρέπει να έχει τη δύναμη να καταπίνει κάθε άλλο ήχο, να επιβάλει σιωπή, να υποβάλει Μυσταγωγία, θέλω την Τρίτη μέρα κατά τας γραφάς, την Τρίτη μέρα σύμφωνα με τις δικές μου γραφές στο Αγκριτζένο το βράδυ… θέλω η Μουσική να παρασύρει σε χορό λεωφορεό Ολόκληρο, σφιχταγκαλιασμένοι όλοι μαζί κι ο καθένας χωριστά με μια κολόνα του Ναού της Ομονοίας να στριφογυρίζει και να νιώθει βαθιά στην ψυχή πως

«είναι κάτι στιγμές τρυφερές και λεπτές»


Κάτι στιγμές που από τουρίστες αναβαθμιζόμαστε σε ανθρώπους που η ψυχή τους διψάει όχι για τη γνώση που προσφέρει ένα βιβλίο αλλά για εκείνη του Βιώματος...
I don’t want reality I want Magic είπα!!!
Είπα, θέλω δίπλα μου άξιο ξεναγό, Ιταλό να μιλάει για την πατρίδα του όταν χρειάζεται και ν’ αγαπάει και τη δικιά μου...  Ξεναγός κι εγώ σ’ όλο το ταξίδι αλλά καλύτερα δύο αντί για ένας... Κι έγραψα το ρόλο του Δεύτερου Ηθοποιού και για φέτος... Άξιος Marco! Ευχαριστώ, τα λέμε πάλι το Σεπτέμβριο!

Είπα θέλω οδηγό που να μη νιώθει πως θα ‘πρεπε να έχει υπουργοποιηθεί κι ανάθεμα την κακή του τύχη που τον έκανε οδηγό λεωφορείου, ανάθεμα και τους τουρίστες και τη βαλίτσα τους που πρέπει τώρα να φορτώνει. Απαίτησα τον Gianluca, ένα παιδί που όταν στις 10 το βράδυ του πρότεινα στο Αγκριτζέντο να ρθει να πιει ενα ποτό μαζί μας, μου είπε «ευχαριστώ αλλά, πρέπει να καθαρισω καλά τα τζάμια για να…» Για να βλέπει ο κόσμος καθαρά την ομορφιά στην πανοραμική βόλτα που θα κάναμε στις 11:00!!! Ναι, υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι ακόμα, αυτούς αναζητά η Melodrakma γιατί την Εξίσωση που λέγεται «Ταξίδι», η Ποιότητα των Ανθρώπων μόνο μπορεί να τη λύσει.

Απ’ την πρώτη κιόλας μέρα στο Παλέρμο, σηκώσαμε το κεφάλι ψηλά, πάνω το κεφάλι, ψηλά το βλέμμα... στην Ομορφιά της Οροφής τής Όπερας,
χαίρε Teatro Mássimo που έγινες αφορμή να μιλήσουμε για Έρωτες μεγάλους,
Χαίρε και συ Παντοκράτορα του Monreale που από ψηλά μας προστατεύεις απ’ ό,τι προσπαθεί να μας κάνει να σκύψουμε!!!

Χαίρε Cefalú που μας βούτηξες στο Τυρηνικό Πέλαγος και μας τάισες φρέσκο τόνο ακούγοντας Σικελικό Εσπερινό!

Χαίρε Erice και Selinunta και Agrigento και Armerina και Siracusa, χαίρε Αλκιβιάδη και Μόνικα Μπελούτσι, Taormina και Catania, Χαίρε Αίτνα με τα κρασιά σου και τις 10.000 ετικέτες σου...









Είπα 47 ταξιδιώτες... τόσοι άνθρωποι καινούριοι στη ζωή μου την επαγγελματική, τόσοι υποψήφιοι φίλοι, δικαιούνται το καλύτερο, κι έκανα τα πάντα, μη λογαριάζοντας κανένα κόστος με κρυφό όνειρο και σκοπό ομολογώ... ν’ ακούσω, να κρυφακούσα στην πορεία των ημερών κάτι που να μου δώσει δύναμη να συνεχίσω...


Κι ήρθε η στιγμή που τ’ άκουσα και όντως κρυφάκουσα στις Συρακούσες... δε με είδαν κι έμεινα ν’ ακουσω...

«Τελικά ο Γιάννης δεν είναι απλά καλός ξεναγός... οι επιλογές του σε συνεργάτες, τα ξενοδοχεία του, τα λεωφορεία του, οι συνταγές και το τί τρώμε κάθε βράδυ, πρώτη φορά σε ταξίδι τρώμε καλύτερα στα μενού που έχει φροντίσει το γραφείο παρά όταν πάμε μόνοι μας...η πρόνοια να σκηνοθετήσει συναισθηματικά την κάθε στιγμή...»

… Και γέμισε η καρδιά μου και τα μάτια μου γιατί είναι κάτι στιγμές που... όταν αναγνωρίζεται ο Κόπος και η Ειλικρίνεια της Αγάπης που έβαλες για να γίνει το ταξίδι βίωμα, γεμίζουν και μάτια καρδιά...
Κι ένιωσε πως όλος ο κόπος απ’ τον περασμένο Οκτώβριο που αποφάσισα να πηδήξω απ’ τον έβδομο, ας έσπασα χέρια, πόδια και πλευρά, άξιζε γιατί ανακαλύπτω τα φτερά μου... Έχω πάντα στο μυαλό μου και τον Ίκαρο και τον Ήλιο και στα πόδια μου έχω τη Γη να πατάω, τη μόνη που εμπιστεύομαι όταν διαχειρίζομαι χρήματα και όνειρα άλλων ανθρώπων.



Κλείσαμε χθες με την Απόλυτη Ομορφιά, οι δύο Πολεμιστές του Ριάτσε μας σήκωσαν στα χέρια τους ψηλά και μας έδειξαν ένα χωριό αετοφωλιά... Δεν πήγαμε στη Bova φέτος, πήγαμε στον Πενταδάκτυλο, και μας περίμενε ο Ντανίλο εκεί, σαν τον εραστή του Παζολίνι, εκείνον τον Ντανίλο με καθαρό βλέμμα άλλης εποχής έπαιζε μουσική καθώς ανεβαίναμε κι ύστερα μας είπε στα γκρεκάνικα πως αγαπάει τη γλώσσα μας, πως νιώθει να τη θυμάται, νιώθει πως τη μιλούσε αιώνες πριν κι ήρθε ο παππούς του, Ιταλός σε όλα του πάππου προς πάππου ο παππούς ο ταχυδρόμος, Il Postino ο παππούς του κι έμαθε γκρεκάνικα για να λέει καμιά κουβέντα με τους ελληνόφωνους κάθε φορά που ανέβαινε στις αετοφωλιές τους να τους πάει γράμμα και γραφή...

Έχει όνειρο να πάει μια μέρα στην Κρήτη λέει ο Ντανίλο, να μιλήσει με τους βοσκούς εκεί γιατί μες στο μυαλό του είναι βέβαιος πως τα γκρεκάνικά είναι αδέρφια με τη γλώσσα που μιλούν στον Ψηλορίτη. Η Μικρή Ιστορία ενός μικρού ανθρώπου φούσκωσε, έγινε μεγάλη, έγινε Ιστορία, μέρος της προσωπικής μας Ιστορίας η ειλικρίνεια της Στιγμής στον Πενταδάκτυλο κι είδα μάτια να τρέχουν...


Κι η ζωή συνεχίζεται, όλα ξχνιούνται αλλά όχι όσα νιώσαμε. Θα κάνετε όλοι εύχομαι κι άλλα πολλά καλά και καλύτερα ταξίδια όμως, κανείς ποτέ δε θα μας πάρει ορισμένες Στιγμές που είναι τρυφερές και λεπτές και μας θυμίζουν ότι πάνω από τουρίστες είμαστε άθρωποι. Αυτό θα κάνει η Melodrakma, θα ακρωτηριάζει τα κύτταρα του Τουρίστα και θα ενεργοποιεί εκείνα του Ωραίου Τρυφερού Ανθρώπου.

Αυτή η ομάδα είχε ανθρώπους που δεν κάνανε «ταξίδια μακρινά» και άλλους που είχαν φτάσει στα πέρατα της γης, απ’ την καρδιά της Αφρικής, τα Ημαλάια και τις Άνδεις... Κι όλοι πήραν τη θέση τους στην καρδιά μου γιατί ενεργοποιήθηκε το Τρυφερό τους Κύτταρο.



4-11 Σεπτεμβρίου ξανά Σικελική Εκστρατεία και Puttanesca Siciliana. Για κείνη την αναχώρηση θ’ αλλάξω το ξενοδοχείο στο Αγκριτζέντο και το Τελευταίο Δείπνο στη Scilla! Γιατί όλα μπορούν να γίνουν καλύτερα φτάνει να ξέρεις ν’ ακούς και να πατάς στη Γη. Ξέρω τί θα κάνω…

Ευχαριστώ πολύ και τα 47 Σικελάκια, σας ευχαριστώ που μου δώστε αυτή την Ωραία Ευκαιρία, ν’ ακούσω και να νιώσω πως ο Γιάννης δεν είναι τελικά απλά ένας καλός ξεναγός...


Υπόσχομαι και δεσμεύομαι αυτό να κάνει η Melodrakma... Τη ζωή ολόκληρη δε γίνεται να την αναβαθμίσουμε αλλά 8-10 μέρες το χρόνο θα την ποτίζουμε με κάτι Στγμές Τρυφερές και Λεπτές.



                   Ευχαριστώ πολύ

                                          El Greco

17 Jun 2017

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2017-ΦΕΣΤΙΒΑΛ MELODRAKMA UNIVERSAL

Το 1ο καλοκαιρινό «Φεστιβάλ» τής Melodrakma Universal αρχίζει αύριο, 18 Ιουνίου. Απ' το Παλέρμο... Με μια ξενάγηση στην Πόλη και αμέσως μετά στο Teatro Massimo


Έτσι νιώθω κι έτσι βλέπω όλο αυτό που έχω μπροστά μου και ξεκινάει αύριο, σαν ένα Φεστιβάλ Ταξιδιών, Ιδεών, ανθρώπων, οι τόποι τους, οι μουσικές τους...

ΟΠΕΡΑ η 1η Παράσταση!

Puttanesca Siciliana 2017 ο τίτλος!

Και νά ποιο θα είναι το πρώτο τραγούδι που θ’ ακουστεί αύριο στο λεωφορείο… «SUICIDIO»!!! «Αυτοκτονία» απ’ την όπερα «Τζιοκόντα»


                             (Τέρμα την ένταση...)

Όλο το τελευταίο διάστημα βάζω τη Μαρία στη διαπασών… δευτερόλεπτα παίζει μικρή Εισαγωγή το Violoncelo κι αμέσως η θεία φωνή… «SUICIDIO»!!!

Και σκέπτομαι μήπως είναι αυτό που κάνω… Μήπως αυτοκτονώ; Τα πήρα όλα πάνω μου ένα χρόνο τώρα... μήπως...  SUICIDIO;;;;

ΟΧΙ!



Αρχίζουν αύριο σερί προορισμοί διαφορετικοί, ταξίδια-εμπειρίες όλα φτιαγμένα στο χέρι, Φεστιβάλ κόπου και αγάπης...

18-25 Ιουνίου Σικελία μέχρι Ρέτζιο Καλάμπρια…

27 Ιουνίου με 6 Ιουλίου Γενική Πρεμιέρα, η Καινούρια πρόταση τής  Melodrakma, Πορτογαλία και Δυτική Ισπανία, 

7 με 16 Ιουλίου Bis, ξανά Πορτογαλία, Εξτρεμαδούρα, Καστίλη Λεόν, Καστίλη Λα Μάντσια…

Ανάσα μετά, διακοπές στην Ελλάδα οικογενειακώς και…

1η με 10 Αυγούστου… άλλο λατρεμένο ταξίδι... Βόρειος Ισπανία… θα ξαναμπούμε στην Καρδιά των Βάσκων 

Και 12 με 21 ξανά… προσκύνημα σε Γκερνίκα, σε Αλταμίρα…

22 με 31 Αυγούστου πίσω… στους Θαλασσοπόρους, Πορτογαλία – Δυτική Ισπανία

Και 4-11 πίσω στη Σικελία… 

Και 26 Σεπτεμβρίου με 5 Οκτωβρίου πάνω πάλι στους Βάσκους, στα δάση της Μάγισσας Μάρι, 10 μέρες για όσους είναι από νησιά, για όσους δε μπορούν να ταξιδέψουν το καλοκαίρι…

SUICIDIO;;;;;;;;;;;;;;;;;

Πες Μεγάλα Όνειρα μικρών ανθρώπων. Όλα χειροποίητα, με αγάπη. Υλικά και άυλα, απ’ την επιλογή των ξενοδοχείων και των μενού μέχρι τα λόγια και τα τραγούδια που ίσως να 'ναι αυτά που θα δώσουν την Υπεραξία της Εμπειρίας καθώς θα περνούν τα χρόνια. ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΔΙΕΚΠΕΡΑΙΩΤΙΚΑ! Μείνα λίγα λεφτά, να τα σεβαστούμε!


Μέσα απ’ την καρδιά μου ένα μεγάλο Ευχαριστώ για την συγκινητική εμπιστοσύνη σ’ αυτό το ξεκίνημα. Εύχομαι σε όλους καλό Καλοκαίρι και Καλή Αντάμωση σε όσους με τιμήσετε.

                          Γιάννης

1 Jun 2017

PART TIME LOVER

Τέλειωσε ένας γενικά,  πολύ αγαπημένος μήνας, ειδικά φέτος έχω την αίσθηση ότι είχε άλλους δώδεκα μέσα του. Δώδεκα μήνες σε έναν! Και τί δεν έγινε, 31 μέρες Χ 20  ώρες δουλειάς το 24ωρο... Ένα 8ωρο που κάνω τ’ αφεντικό,
άλλο ένα full time 8ωρο το δούλο
συν 4 ώρες, part time  ως ξεναγός ετοιμάζω τις στιγμές του λεωφορείου…

Μένουν άλλες τέσσερις ώρες για να κάνω τον πατέρα και τον part time lover.


Κάνοντας έναν απολογισμό στο μήνα που έφυγε, νομίζω το highlight του ήταν αυτή η πρόσκληση στο Βερολίνο για την οποία δεν πρόλαβα κουβέντα πω ή να γράψω για να το μοιραστώ μαζί σας. Είναι περίοδος Σποράς και σκληρής δουλειάς τώρα. Θα ρθει η ώρα και του θερισμού αλλά για την ώρα δουλειά.

Μέσα στα πάμπολα, μου προσέφερα την πολυτέλεια να αποδεχτώ την πρόσκληση του  Universität Osnabrück του Βερολίνου και να παραβρεθώ στο συνέδριο με θέμα τη νέα πραγματικότητα, τους Πρόσφυγες και του Μετανάστες στην Ευρώπη.

Τίτλος του Συνεδρίου Impossible Order! Απόλυτα Impossible μου φαίνεται και μένα να μπει Order.

Ποιος τη χαλάει άραγε συνέχεια την Τάξη και τρέχουμε μετά σε συνέδρια να τη βρούμε;


Άκουσα πολλές ενδιαφέρουσες απόψεις- διαλέξεις κι άλλες αδιάφορες, σαν hipnosedon.
Κάποιες είχαν νούμερα μόνο, τις αποβάλλει η φύση μου αυτές με «σκέτα νούμερα» κι άλλες πάλι είχαν  μόνο συναίσθημα, αυτές συνήθως δεν πείθουν όσους εκτιμώ βαθιά, γιατί ενώ είναι ασφαλώς απαραίτητο το συναίσθημα, απ’ την άλλη είναι επίσης καρατσεκαρισμένο πως συναισθηματικές λύσεις σε τέτοια ζητήματα δεν πρόκειται να υπάρξουν.

Εάν όντως αναζητούμε λύση κι όχι βήμα και μικρόφωνο σε κουβέντα να βρισκόμαστε, θα πρέπει να πάρουμε το πράμα απ’ την αρχή και ν’ απαντήσουμε στο ερώτημα:

«ποιος δημιούργησε τις συνθήκες σε Αφρική, Ασία, Νότιο Αμερική  αλλά και σε πολλές χώρες ευρωπαϊκές, τόσα εκατομμύρια άνθρωποι να θέλουν  να εγκαταλείψουν τον τόπο που γεννήθηκαν; Ποιος τις δημιούργησε πάλι;;;
Ποιος τις δημιουργεί συνέχεια;;»

Μιλήσαμε πολύ για τον πόλεμο, και μιας κι ήμουν καλεσμένος κι ως ομιλητής προσπάθησα να ανατρέψω αυτό το σχεδόν κισμετικό, της μοίρας των ηττημένων του πολέμου που επιτρέπει να νίψει κανείς τα χείρας του: "έχασες τον πόλεμο θα ξεκληριστείς... ¨"

Αν χρειατεί θα ξεκληριστείς έτσι κι αλλιώς.



Δεν είναι μόνον οι ηττημένοι που παίρνουν τους δρόμους.

Μου ‘ρθε τότε και διηγήθηκα την ιστορία μιας μικρής χώρας, τής σχεδόν Ανατολής, που αφού όταν ήταν νέα νόμιζε ότι θ’ αλλάξει τον Κόσμο, όταν μεγάλωσε πολύ, δεν έγινε καμιά γριά φοβιτσιάρα, ένα σωρό τολμούσε, και σε πολέμους τοπικούς στην περιοχή της μπήκε, Βαλκανικούς τους είπανε μετά, και όταν έγινε πιο Παγκόσμια η ανάγκη για πόλεμο πάλι όχι δεν είπε! Και στο Ανκόρ της παγκόσμια ανάγκης για γκρέμισμα πάλι παρούσα η μικρή χώρα τής σχεδόν Ανατολής και πάντα πάντα πάντα απ’ την πλευρά των Νικητών.

Νά μια Ειρωνεία της Ιστορίας! Νά μια ζωντανή απόδειξη ότι δεν είναι μόνον οι ηττημένοι που παίρνουν τους δρόμους. Η μικρή Νικήτρια χώρα μετά τον Α’ Παγκόσμιο είδε τα παιδιά της πρόσφυγες, τελική απόρροια της μεγάλης της νίκης ήταν να πρέπει να εγκαταλείψει εστίες 3.000 χρόνων.

Μετά τη 2η νίκη της στον Β’ Παγκόσμιο απλά έκανε τα παιδιά της μετανάστες. Με ειδικότητα ανειδίκευτου εργάτη.

Αλλεπάλληλες οι Ταπεινώσεις των Μικρών Νικητών. Πρέπει να 'σαι μεγάλος νικητής αλλιώς να λογαριάζεσαι στους χαμένους.

Και στην τελευταία μεγάλη Νίκη-Επιτυχία της μικρής χώρας τής σχεδόν ανατολής να ανήκει στην Δύση, πάλι ταπείνωση! Πάλι μεταναστεύουν οι νικητές… Αυτή τη φορά με ειδικότητα γιατρού, αρχιτέκτονα, μαθηματικού…

                                    *(φωτο απ' τις πρόβες)

Για όλα αυτά μίλησα και ήταν μεγάλη τιμή ήταν για μένα να θέλουν ν’ ακούσουν τη γνώμη μου. Διπλή η τιμή γιατί ζήτησαν να παρουσιάσω και 10 λεπτά Street Theater. 10 λεπτά απ’ το θεατρικό έργο μου Gernika. Με θέμα τον «τυχαίο» πνιγμό εξαθλιωμένων μεταναστών και προσφύγων. 10 λεπτά σ’ ένα σημείο που υπογράμμισε με bold και κατακόκκινα γράμματα η Ιστορία: στο Τείχος του Βερολίνου!


Σπουδαία ευκαιρία να επικοινωνήσω μ’ ένα σωρό κόσμο. Κι έχει το θέατρο έναν δικό του τρόπο, ανοίγει πόρτες στις καρδιές που έλεγες δε θ’ ανοίξουν ποτέ...

Συμπληρώθηκαν 80 χρόνια φέτος απ’ τον βομβαρδισμό της Γκερνίκα και λίγο το έργο, λίγο η επέτειος, λίγο η σχέση μου με τη Χώρα των Βάσκων, ήταν μια ευκαιρία να θυμίσω στην ομιλία μου τί έγινε. Και για την Ιστορία, ευγενικά, να πω στους φίλους Γερμανούς παραβρισκόμενους πως φέτος, στις 26 Απριλίου, στο βασκικό χωριό Γκρενίκα, στις εκδηλώσεις μνήμης μπροστά στην Ιερή Βελανιδιά των Βάσκων, ήταν καλεσμένα από τη βασκική Κυβέρνηση και τα εγγόνια των πιλότων που την ισοπέδωσαν 80 χρόνια πριν.

Ναι, τα εγγόνια των πιλότων που βομβάρδισαν τη Γκερνίκα.

Και ζήτησαν συγνώμη…κι είπαν πως οι γονείς τους, τα παιδιά εκείνων των πιλότων δε μίλησαν ποτέ, κουβέντα για το θέμα, τσιμουδιά, αλλά είναι ώρα, ετούτη η γενιά να φανεί πιο γενναία: "ΣΥΓΝΩΜΗ για όσα κάναν οι παππούδες μας στο χωριό σας!"

Ασφαλώς και δε διορθώνεται τίποτα με μια συγνώμη αλλά η ψυχή μαλακώνει. Κάθε γενιά Αινείας που κουβαλάει στην πλάτη τα λάθη των προγόνων του. Μίλησα με πολλούς φίλους Βάσκους που παραβρέθηκαν στην εκδήλωση, κι ήταν Ιστορικό λέει το συναίσθημα. Ηττημένοι σε κείνον το πόλεμο και Βάσκοι και Γερμανοί.

Ηττημένοι είμαστε όλοι μετά από κάθε πόλεμο.


Εύχομαι καλή αντάμωση σε όσους θα μοιραστούμε και φέτος Στιγμές σε κάποιο απ’ τα ταξίδια της Melodrakma. Και με τούτη εδώ τη δημοσίευση, επιβεβαιώνω την πρόθεση ως ΓΕΓΟΝΟΣ πια: θα κάνουμε πενθήμερο-πενθήμερα στο Βερολίνο και στη Σαξονία. 13 Αυγούστου, θα ανακοινωθούν οι ημρομηνίες. Έτσι για να ‘χω κάτι «δραματικό» να κάνω στα γενέθλιά μου.

Καλό Μήνα και Καλό Καλοκαίρι. Από δω και πέρα δουλειά δουλειά δουλειά για να μπορέσω να προσφέρω σ' όσους ταξιδέψετε ωραίες Στιγμές.

20 ώρες δουλειά και μένει ένα 4ωρο για Part Time Lover.

                                                           El Greco